Главен заклучок од досегашниве постови: Луѓе кои не се родители и тинејџери, кажуваат совети за родителство. Ајде што немате деца, туку и се силите дека во одредена икс ситуација би исплескале икс дете. Баш се прашувам што ќе ви се случи кога здравје ќе имате свое. Дали ќе ви биде благопријатно да го млатите или ќе ви биде се исто ако некој комшија го рашамара зашто направило глупост. Еве има и родители на форумов, гледате каква им е реакцијата на ќотекот. Не прочитав еден да рече, море го испотепав моено, а и комшијата го истепа и ако му е.
Јас на пример сум најстрог противник против удирање на дете. Едно тоа е мало суштество, колку и да е бесно, јас сум грамада за него и апсолутно понижувачки за него и за мене е да фатам да го шамарам, друго не мислам дека нешто посебно постигнувате со тоа.
Ќе ви кажам и примери. Дечињава во маало јас ги обожавам, дел од нив се 300 на саат, дел се бубачки. Меѓу нив има две братчиња, синоним за беља. Со мене децата никогаш не се однесувале лошо, пошто ќе си направам едно да пукне и помини, замини ќе си се испоштуваме соодветно. Арно ама место не ги фаќа маливе, и имаат правено глупости, а мајка им демек за да ги воспита ги става под нозе од ќотек. Тоа едното кога видов како го мава по глава мислам дека од патики се извадов и резултат-малиот дтка уште од три-четири години и нема оправање од таа аномалија. Им траеше бесот им помина. Сите живи, здрави комшии на никој ништо не му фали. Што би рекол чале мој, тоа ти е бес кој мора некогаш некако да излезе. Ако не препознаеш темперамент и не знаеш да се справиш со него, тогаш ти си фејл како родител. Ќотек мало морген дека некогаш нешто оправил. Или еве јас да се земам за пример, брат ми е помал од мене, ама не му попуштале нешто посебно моите, исти биле кон двајцата. А имам родители конзервативци, што значи цили, мили немало кај нас. Јас бев мирно дете, он имаше страшен темперамент ко мал. Две три години се испука преку правење зелени и толку. Има врска и самата човекова природа. Вие не можете да сфатите што се случува во таа мала глава, а таа пак уште помалку разбира. Со деца треба трпение, не знам само дали јас се чувствувам дека кога го велам тоа за некои луѓе тоа е рамно на невозможна мисија.
Друга работа, муабетон со комшиите што ве праќале по цигари. Тоа никогаш не успеав да го разберам. Јас никогаш не би зела сега на некој од маливе кај мене во маало, да му речам иди купи ми леб за дома. Мислам, ај жити се, не можам демек да отидам па на дете од 7 години ќе му издадам наредба. Глупости. Како мои пријатели никогаш не третирале дете како потрчко? Зашто како мали не се осеќале баш пријатно да му трчаат на некој зашто е поголем и не смеат да одбијат.
Да не излезе дека сум по размазување. Тврдам дека човек кој е добар психолог секогаш може да се справи со дете, ама не е секој за тоа. А сериозно ви викам, некој од маало да фати да тепа дете посебно што не е негово, има да му направам таков скандал да не знае кај се наоѓа. Копук од 30 години, ќе ми млати дете. Море ајт.
А за воспитување, за манири тоа апсолутно е потребно. Братучед ми кога имаше пет години кога ќе ми дојдеше на гости за секоја одделна играчка ме прашуваше дали смее да ја земе да си поиграл, милина беше малото да го гледа човек во однесувањето. Ама и ќудта му беше таква. И моиве ми всадиле одредени навики кои и на овие години ги држам уште. Еве до ден денес ми е непријатно да јадам само јас пред луѓе, зашто порано на улица не ме пуштаа со храна за да не ме гледале децата.
![Насмевка :) :)](/styles/default/xenforo/smilies/smile.png)