Љубовни проблеми? Потребен ти е совет? Обрати се тука!

[Govinda]

Не сум скроз сериозен де, се шалам доста, практично во секоја ситуација кога можам. Проблемот е што кога другите се сериозни и не се зборливи, не можам ни јас да бидам. А ова со сонцето е се супер, само уште коронава да помине ... на сите маки и тоа се погоди периодов .




Па сменив доста работи кај мене по тоа што се случи, не викам дека не научив ништо. Почнав со вежбање и се навратив на работи што сакам јас да ги правам. Само кога доаѓа до запознавање со некој нов едноставно се блокирам. Цел живот сум бил трпелив да најдам некоја со која ќе ми е убаво, и сега кога се случи се, некако таа трпеливост ја изгубив. Знам дека е навика, дека по цели денови сум бил со некоја, сум пишувал по социјални мрежи и кога го нема тоа сега осеќам некоја празнина и сум нетрпелив да ја поплнам.

Па за таа блокажа има еден лек кој го има у ногу варијанти. Зове се алкохол. Две на екс од омилената варијанта и сетики подруго ќе е

 

[NekojBatka]

Мене љубавниот живот ми е тапа пошто не знам како да се удварам на жени. Сите сакаат во Парис и Венеција да ги носам... или сакаат Луј Витон чантата со милионот на Боки 13 да им ја донесам... или сакаат во Цесна бизнисменски авион да ги возам...или мора кола да имам... и да немам глупи постови на Инстаграм...

Ебачки нема ко што гледам, саде поштени моми. Ако нешто изебам во овој мутав македонски живот, сигурно и дете ќе падне тогаш... пошто сухо е

 

[Anon]

Мене љубавниот живот ми е тапа пошто не знам како да се удварам на жени. Сите сакаат во Парис и Венеција да ги носам... или сакаат Луј Витон чантата со милионот на Боки 13 да им ја донесам... или сакаат во Цесна бизнисменски авион да ги возам...или мора кола да имам... и да немам глупи постови на Инстаграм...

Ебачки нема ко што гледам, саде поштени моми. Ако нешто изебам во овој мутав македонски живот, сигурно и дете ќе падне тогаш... пошто сухо е

Нема врска тоа не знам како си налетал на такви, жените само сакаат малку внимание и вистинска љубов.

 

[hristijan1992]

Здраво на сите, пред 2 месеци излегов од (релативно) долга врска што траеше околу 2 години. Причината за тоа беа чести ситни караници кои се случувале и порано, но последната веројатно беше кобна. Е сега, јас знам сеуште какви силни чувства имам кон девојката ама проблемот е што таа после само неколку недели има почната нова врска. Бидејќи сум интровертен лик, и тоа од оние што се воедно и срамежливи доста, имам голем проблем при запознавање на луѓе и особено почнување на нова врска. Се осеќам и дека веќе сум во години (30) каде што самото општество прави некој притисок врз мене, но и сам себе си правам притисок зошто секогаш сум се замислувал поинаку на овие години што ги имам. Сега кога сите поблиски другари ми се во некои врски или се веќе женети, се осеќам дека немам никаков начин да се запознаам со некоја која што навистина ќе ме прифати таков каков што сум. Згора на се, живеам сам и тоа ми прави да се чувствувам уште толку поосамено, па размислувам на се што се има случено во врската и тоа уште толку ме измачува. Исплашен за тоа што носи иднината за мене. Доколку некој се нашол во некоја случна ситуација се надевам може да сподели некој совет.

јас се наоѓав во слична ситуација како тебе... пред 5 години излегов од релативно долга врска (3 години)... нејзе и требаше месец - два да започне нова врска, а мене 3 ипол - 4 години да се соземам... зошто? Затоа што сум интроверт, срамежлив, повлечен, не комуникативен... по раскинувањето добив уште некој “удар“ од животот и се затворив во некој мој свет, се посветив на работа со една единствена цел, да ми одат мислите на друго место за да бегам од проблемите... и излегувањата ми беа стрикно со одредени личности... како да бев паднат во длабока дупка и таман ќе пробав да се качувам да излезам, при најмалата препрека се откажував... за среќа, иако доцна, сватив дека така не оди и почнав да менувам некои работи, почнав да комуницирам повеќе со други лица, почесто да излегувам... случајно, кога најмалку очекував, запознав девојка... од самиот почеток муабетот ни тргна како да се знаеме 10 години, а не неколку часа, конечно почнав да се движам нагоре и да излегувам од дупката... мислев дека ја најдов вистинската, дека ми тргна конечно и на љубовен план, иако излегувавме само неколку месеци, јас веќе ја гледав како моја сродна душа, особа со која ќе го поминам животот... добив огромна сила да се качувам на горе и конечно да излезам од таа дупка... и само што стигнав до врвот, таа ми раскина... иако се работи за типична авантура, кратка (се на се траеше само 5 месеци, од кои последните 2-3 недели беа караници обострани провокации и испади) и интензивна, по последната караница, која дефинитивно значеше и крај, се почувствував како одново да паднав во истата дупка, но овој пат уште подлабоко... се замислував за 10 години кога сите мои пријатели ќе шетаат деца по паркови или ќе ги носат на школо, јас ќе бидам сам на светот со живот сведен работа - дома, без никакви други обврски... но реков едно, нема да дозволам пак да ме снајде истото како и претходно, пак да се затворам во мојот виртуелен свет, да бегам од проблемите и да се само сожалувам... овој пат не ми треба(ше) долго да почнам да контактирам со друга девојка, само поучен од сопственото искуство, сега одам доста по полека, чекор по чекор, а не како претходно да скокам некои чекори.... не знам што совет би ти дал, ти го пренесов моето искуство и се надевам нема да ја нарпавиш грешката која ја направив јас, да се затвориш во некој твој свет и да бегаш од проблемите и да фрлиш во вода одреден период од животот, туку да продолжиш напред, а останатото ќе си дојди само по себе

 

[rokoko]

јас се наоѓав во слична ситуација како тебе... пред 5 години излегов од релативно долга врска (3 години)... нејзе и требаше месец - два да започне нова врска, а мене 3 ипол - 4 години да се соземам... зошто? Затоа што сум интроверт, срамежлив, повлечен, не комуникативен... по раскинувањето добив уште некој “удар“ од животот и се затворив во некој мој свет, се посветив на работа со една единствена цел, да ми одат мислите на друго место за да бегам од проблемите... и излегувањата ми беа стрикно со одредени личности... како да бев паднат во длабока дупка и таман ќе пробав да се качувам да излезам, при најмалата препрека се откажував... за среќа, иако доцна, сватив дека така не оди и почнав да менувам некои работи, почнав да комуницирам повеќе со други лица, почесто да излегувам... случајно, кога најмалку очекував, запознав девојка... од самиот почеток муабетот ни тргна како да се знаеме 10 години, а не неколку часа, конечно почнав да се движам нагоре и да излегувам од дупката... мислев дека ја најдов вистинската, дека ми тргна конечно и на љубовен план, иако излегувавме само неколку месеци, јас веќе ја гледав како моја сродна душа, особа со која ќе го поминам животот... добив огромна сила да се качувам на горе и конечно да излезам од таа дупка... и само што стигнав до врвот, таа ми раскина... иако се работи за типична авантура, кратка (се на се траеше само 5 месеци, од кои последните 2-3 недели беа караници обострани провокации и испади) и интензивна, по последната караница, која дефинитивно значеше и крај, се почувствував како одново да паднав во истата дупка, но овој пат уште подлабоко... се замислував за 10 години кога сите мои пријатели ќе шетаат деца по паркови или ќе ги носат на школо, јас ќе бидам сам на светот со живот сведен работа - дома, без никакви други обврски... но реков едно, нема да дозволам пак да ме снајде истото како и претходно, пак да се затворам во мојот виртуелен свет, да бегам од проблемите и да се само сожалувам... овој пат не ми треба(ше) долго да почнам да контактирам со друга девојка, само поучен од сопственото искуство, сега одам доста по полека, чекор по чекор, а не како претходно да скокам некои чекори.... не знам што совет би ти дал, ти го пренесов моето искуство и се надевам нема да ја нарпавиш грешката која ја направив јас, да се затвориш во некој твој свет и да бегаш од проблемите и да фрлиш во вода одреден период од животот, туку да продолжиш напред, а останатото ќе си дојди само по себе

Moram da priznam deka sovetov ti e na mesto samo edno ne razbiram posto site ova nie maskite se tepame da dojdeme do dupka a ti non stop da begas i da sakas da izlezes od dupka ne go razbiram. Generalno e poznato deka zenite sakaat sto podolgo da ostanes u toa dupkata.

 

[Anon]

Generalno e poznato deka zenite sakaat sto podolgo da ostanes u toa dupkata.

Нема врска тоа ај не им вади афери те молам жените по раскинување не ги проверуваат бившите и не навиваат да се у дупка.
Со овие генерализации веќе...

 

[L'interista]

јас се наоѓав во слична ситуација како тебе... пред 5 години излегов од релативно долга врска (3 години)... нејзе и требаше месец - два да започне нова врска, а мене 3 ипол - 4 години да се соземам... зошто? Затоа што сум интроверт, срамежлив, повлечен, не комуникативен... по раскинувањето добив уште некој “удар“ од животот и се затворив во некој мој свет, се посветив на работа со една единствена цел, да ми одат мислите на друго место за да бегам од проблемите... и излегувањата ми беа стрикно со одредени личности... како да бев паднат во длабока дупка и таман ќе пробав да се качувам да излезам, при најмалата препрека се откажував... за среќа, иако доцна, сватив дека така не оди и почнав да менувам некои работи, почнав да комуницирам повеќе со други лица, почесто да излегувам... случајно, кога најмалку очекував, запознав девојка... од самиот почеток муабетот ни тргна како да се знаеме 10 години, а не неколку часа, конечно почнав да се движам нагоре и да излегувам од дупката... мислев дека ја најдов вистинската, дека ми тргна конечно и на љубовен план, иако излегувавме само неколку месеци, јас веќе ја гледав како моја сродна душа, особа со која ќе го поминам животот... добив огромна сила да се качувам на горе и конечно да излезам од таа дупка... и само што стигнав до врвот, таа ми раскина... иако се работи за типична авантура, кратка (се на се траеше само 5 месеци, од кои последните 2-3 недели беа караници обострани провокации и испади) и интензивна, по последната караница, која дефинитивно значеше и крај, се почувствував како одново да паднав во истата дупка, но овој пат уште подлабоко... се замислував за 10 години кога сите мои пријатели ќе шетаат деца по паркови или ќе ги носат на школо, јас ќе бидам сам на светот со живот сведен работа - дома, без никакви други обврски... но реков едно, нема да дозволам пак да ме снајде истото како и претходно, пак да се затворам во мојот виртуелен свет, да бегам од проблемите и да се само сожалувам... овој пат не ми треба(ше) долго да почнам да контактирам со друга девојка, само поучен од сопственото искуство, сега одам доста по полека, чекор по чекор, а не како претходно да скокам некои чекори.... не знам што совет би ти дал, ти го пренесов моето искуство и се надевам нема да ја нарпавиш грешката која ја направив јас, да се затвориш во некој твој свет и да бегаш од проблемите и да фрлиш во вода одреден период од животот, туку да продолжиш напред, а останатото ќе си дојди само по себе

Фала ти на споделување! Знам дека единствено јас сум тој што може да си помогне и никој друг. Не сум во некоја депресија, тешко е да, особено со ситауцијава што се поклопи да мора и дома да се седи. Свесен сум за проблемите што ги имам како личност, и веројатно тоа е прв чекор на кој што треба да поработам .. зголемување на кругот на пријатели и повеќе дружење со најразлични луѓе.

Мило ми е што имаш научено од искуство и што го споделуваш тоа ... не можам да знам што носи иднината ама и не можам да седам дома со скрстени раце и да чекам нешто да ми тропне на врата што ќе ми го смени животот.

 

[Natan 3.0]

јас се наоѓав во слична ситуација како тебе... пред 5 години излегов од релативно долга врска (3 години)... нејзе и требаше месец - два да започне нова врска, а мене 3 ипол - 4 години да се соземам... зошто? Затоа што сум интроверт, срамежлив, повлечен, не комуникативен... по раскинувањето добив уште некој “удар“ од животот и се затворив во некој мој свет, се посветив на работа со една единствена цел, да ми одат мислите на друго место за да бегам од проблемите... и излегувањата ми беа стрикно со одредени личности... како да бев паднат во длабока дупка и таман ќе пробав да се качувам да излезам, при најмалата препрека се откажував... за среќа, иако доцна, сватив дека така не оди и почнав да менувам некои работи, почнав да комуницирам повеќе со други лица, почесто да излегувам... случајно, кога најмалку очекував, запознав девојка... од самиот почеток муабетот ни тргна како да се знаеме 10 години, а не неколку часа, конечно почнав да се движам нагоре и да излегувам од дупката... мислев дека ја најдов вистинската, дека ми тргна конечно и на љубовен план, иако излегувавме само неколку месеци, јас веќе ја гледав како моја сродна душа, особа со која ќе го поминам животот... добив огромна сила да се качувам на горе и конечно да излезам од таа дупка... и само што стигнав до врвот, таа ми раскина... иако се работи за типична авантура, кратка (се на се траеше само 5 месеци, од кои последните 2-3 недели беа караници обострани провокации и испади) и интензивна, по последната караница, која дефинитивно значеше и крај, се почувствував како одново да паднав во истата дупка, но овој пат уште подлабоко... се замислував за 10 години кога сите мои пријатели ќе шетаат деца по паркови или ќе ги носат на школо, јас ќе бидам сам на светот со живот сведен работа - дома, без никакви други обврски... но реков едно, нема да дозволам пак да ме снајде истото како и претходно, пак да се затворам во мојот виртуелен свет, да бегам од проблемите и да се само сожалувам... овој пат не ми треба(ше) долго да почнам да контактирам со друга девојка, само поучен од сопственото искуство, сега одам доста по полека, чекор по чекор, а не како претходно да скокам некои чекори.... не знам што совет би ти дал, ти го пренесов моето искуство и се надевам нема да ја нарпавиш грешката која ја направив јас, да се затвориш во некој твој свет и да бегаш од проблемите и да фрлиш во вода одреден период од животот, туку да продолжиш напред, а останатото ќе си дојди само по себе

Фала ти на споделување! Знам дека единствено јас сум тој што може да си помогне и никој друг. Не сум во некоја депресија, тешко е да, особено со ситауцијава што се поклопи да мора и дома да се седи. Свесен сум за проблемите што ги имам како личност, и веројатно тоа е прв чекор на кој што треба да поработам .. зголемување на кругот на пријатели и повеќе дружење со најразлични луѓе.

Мило ми е што имаш научено од искуство и што го споделуваш тоа ... не можам да знам што носи иднината ама и не можам да седам дома со скрстени раце и да чекам нешто да ми тропне на врата што ќе ми го смени животот.

Има и посрамежливи и инторвертни девојчиња, не е тоа ексклузивно само за вашиот пол. Мене ко на поинтровертна сепак повеќе ми одговарале спротивни од мене карактери. Не сте престарени, далеку било, немојте да губите верба и никако (од сопствено искуство ви пишувам) немојте да се затварате во комфор зона на самоизолација. Сите сме доживеале љубовна болка и откачувања, ништо страшно, нормален процес на растење и созревање е тоа. Само храбро и чекорете напред!

 

[L'interista]

Има и посрамежливи и инторвертни девојчиња, не е тоа ексклузивно само за вашиот пол. Мене ко на поинтовертна сепак повеќе ми одговарале спротивни од мене карактери. Не сте престарени, далеку било, немојте да губите верба и никако (од сопствено искуство ви пишувам) немојте да се затварате во комфор зона на самоизолација. Сите сме доживеале љубовна болка и откачувања, ништо страшно, нормален процес на растење и созревање е тоа. Само храбро и чекорете напред!

Веројатно за интроверт е полесно да кликне во комуникација со екстроверт, но моментот кога ти треба recharge не знам колку екстровертот би го разбрал. Јас го имав тој проблем во врската моја, чудно и беше како тоа ми требало одмор од луѓе (веројатно и лично си го сфати).

За престареност мислам дека не е касно никогаш ама кога имаш толку време да размислиш за се и колку си вложил, а на крај не испаднало така како што сакаш и се надеваш, едноставно ти се руши цела хармонија што си ја имал до тогаш и почнува некој страв да се создава.

Фала ти и на тебе за утешните зборови. Убаво е кога се слуша од луѓе што зборат од искуство

 

[Natan 3.0]

Веројатно за интроверт е полесно да кликне во комуникација со екстроверт, но моментот кога ти треба recharge не знам колку екстровертот би го разбрал. Јас го имав тој проблем во врската моја, чудно и беше како тоа ми требало одмор од луѓе (веројатно и лично си го сфати).

За престареност мислам дека не е касно никогаш ама кога имаш толку време да размислиш за се и колку си вложил, а на крај не испаднало така како што сакаш и се надеваш, едноставно ти се руши цела хармонија што си ја имал до тогаш и почнува некој страв да се создава.

Фала ти и на тебе за утешните зборови. Убаво е кога се слуша од луѓе што зборат од искуство

Јас направив многу глупава грешка не давајќи шанса никому подолго време по таква случка каква и вие опишавте. Од денешна гледна точка, тоа би го поправила. Да си саботираш врска со спротивниот пол, базирајќи се на едно лошо искуство во минатото знае да биде погубно. Запознавање на нови луѓе, задржување на здрава доза на резерва кон потенцијалниот партнер и извлекување на некаква корисна поука од тие претходни искуства, мислам дека се најконструктивни. Осамување и самообвинување исто така не помагаат. Поздрав!

 

[hristijan1992]

Јас направив многу глупава грешка не давајќи шанса никому подолго време по таква случка каква и вие опишавте. Од денешна гледна точка, тоа би го поправила. Да си саботираш врска со спротивниот пол, базирајќи се на едно лошо искуство во минатото знае да биде погубно. Запознавање на нови луѓе, задржување на здрава доза на резерва кон потенцијалниот партнер и извлекување на некаква корисна поука од тие претходни искуства, мислам дека се најконструктивни. Осамување и самообвинување исто така не помагаат. Поздрав!

Буквално истата грешка ја направив и јас.. 4 години од животот ги фрлив во вода, криејќи се во самотијата, мојата зона на комфорт... и сега ми е многу криво за тој буквално би рекол изгубен период, ама тоа е не можам да го вратам времето, само можам да научам од сопствените грешки

 

[Aexil Kong]

Буквално истата грешка ја направив и јас.. 4 години од животот ги фрлив во вода, криејќи се во самотијата, мојата зона на комфорт... и сега ми е многу криво за тој буквално би рекол изгубен период, ама тоа е не можам да го вратам времето, само можам да научам од сопствените грешки

Xaxaxaxa, ме насмеа малку од малку.
Мислеш дека тие 4 години ќе си ги поминал многу поубаво ако не си се криел во самотијата? Јас не. Некогаш е подобро да имаш самотија, ќе созрееш многу повеќе, ќе се спознаеш самиот себе си. Имало причина за самотијата, највероватно тоа е разочарување кое донело одлука да се повлечеш. Еве и да речеме дека 4 години се премногу, после 3 месеци да си почнал пак да излегуваш од зоната на комфорт, гарантирам ќе си се вратил со некое поголемо разочарување во самотијата пак и тоа пак ќе ти траело и се во еден маѓепсан круг, во кое секое следно многу поголем психички пад ќе те остави подолг период во самотија (со знаци на мини депресија).

 

[Serpico]

Здраво на сите, пред 2 месеци излегов од (релативно) долга врска што траеше околу 2 години. Причината за тоа беа чести ситни караници кои се случувале и порано, но последната веројатно беше кобна. Е сега, јас знам сеуште какви силни чувства имам кон девојката ама проблемот е што таа после само неколку недели има почната нова врска. Бидејќи сум интровертен лик, и тоа од оние што се воедно и срамежливи доста, имам голем проблем при запознавање на луѓе и особено почнување на нова врска. Се осеќам и дека веќе сум во години (30) каде што самото општество прави некој притисок врз мене, но и сам себе си правам притисок зошто секогаш сум се замислувал поинаку на овие години што ги имам. Сега кога сите поблиски другари ми се во некои врски или се веќе женети, се осеќам дека немам никаков начин да се запознаам со некоја која што навистина ќе ме прифати таков каков што сум. Згора на се, живеам сам и тоа ми прави да се чувствувам уште толку поосамено, па размислувам на се што се има случено во врската и тоа уште толку ме измачува. Исплашен за тоа што носи иднината за мене. Доколку некој се нашол во некоја случна ситуација се надевам може да сподели некој совет.

Другарче, имам лоша и добра вест. Лошата е што си бил во врска која не е можна поради причини кои вие си ги знаете. Караници има во секоја врска, но онаму каде љубовта е можна, рациото и емоцијата се во кохабитација и ги надминуваат. Не води се од нејзиниот пример и да мислиш дека ете, сега мораш и ти да „одговориш на предизвикот на времето“ и да започнеш нова врска „сега и одма“. Си имал силни чувства, она немала. Грубо звучи, но колку поскоро се прифати грубата реалност, толку поскоро ќе бидеш пак свој на свое, спремен да си го живееш животот како што ти сакаш, а не како што други сакаат. Жена ми ја запознав на крај на 30-та година од живот. Скоро па сосема случајно Имам блиски сосема најнормални преубави пријатели кои и еден брак истерале позади себе, па се реоткриле на 35-36 години со жената со која љубовта им е можна и со која со задоволство, најголемо на свет, формираат семејство. Така да заборави на привидните стеги од општеството и некакви т.н. биолошки аларми. ти си креатор на твојата судбина, живот и одлуки и избори. Најважното е да што побргу да излезеш од лупот на „каде погрешив со бившата“, to man up, и да си отворен на се што животот ти го нуди - а ти го нуди со лопата, народски кажано. Ќе видиш. Спокојно, полека. Ќе дојде момент кога најмалку ќе очекуваш. Питај паталец, не гаталец И уште две работи: првата е дека тоа што живееш сам ти е предност, а не мана. Искористи ја предноста да научиш да уживаш во сопственото битие, во музиката која ја сакаш, гласно колку што ја сакаш, во редот кој сам ќе го воспоставиш. Мислиш дека ти е проблем бидејќи осамен мислиш на... бившата? Додека она одбрала да живее живот кој, од некоја причина за која не си ти виновен, и недостигал. Нели е глупаво да посветуваш време на некој кој со сите можни потези покажал дека не сака да го дели животот со тебе? Глупаво е. И ти си паметен, иако навиваш за Интер ) Хеј, пун курац ергени душа би дале да умеат да воспостават економски ред во животот каков што си воспоставил ти. Сам свој газда. Каде е предноста? Плиз, за тоа не ти треба ишарет од рандом лик од форум. Биди спокоен, и најважно и клучно - БИДИ СВОЈ! А не роб на некоја идеја или спомени. Што било- било. Што ќе дојде - зависи од тебе. Ако си отворен, ти ветувам, чуда ќе се дешаваат!

Втората работа која сакав да ја кажам беше дека интераши и по 40 години чекаат европска титула, па не ги напуштила лојалноста, посветеноста и љубовта кон желбата за успех на она во што веруваат Со тоа што во овој случај - тоа мора да е љубовта кон самиот себе. Запамти - спокојно, ведро и отворено. И се ќе биде во ред. Обеќавам. Така да, чир-ап, мај френд. Без паники, без „страв од иднината“. Иднината си ти и твоите одлуки. Никој друг, на никој начин.

 

[DenaM]

Da ve prasam na eden decko mu pishav na fb go bucnav i zdravo i ne mi vrati. Dali mislite deka treba da se povlecam?

 

[DuskoMkd]

Da ve prasam na eden decko mu pishav na fb go bucnav i zdravo i ne mi vrati. Dali mislite deka treba da se povlecam?

Почекај, ти сакаш сѐ од еднаш, не се откажувај туку така