Björn
Does Your Mother Know?
- Член од
- 14 август 2006
- Мислења
- 45.239
- Поени од реакции
- 84.249
rofl, на кој му текна за филмов да ми је знати...
Благодарност до мојот Оскар што ми го додели филмов.
Се работи за Италијански филм од 1977 со главна улога на Софиа Лорен и некојси Марсело Матроиани.
Дејството се случува на денот кога Хитлер доаѓа во посета на Рим и Мусолини и додека сите граѓани се на парадата се случува необично пријателство/романса помеѓу несреќна сопруга и мајка на шест деца и нејзиниот комшија антифашист и хомосексуалец во време кога владее диктатура.
Дејството воглавно се случува во апартманот на Софиа Лорен и во апартманот на комшијата и иако е снимен пред 45 години изненаден сум од одличното движење на камерата иако на моменти се приметува големо тресење на сликата сепак режисерот имал одлична визија како да го сними филмот.
Дејството се одвива споро и темата на филмот е едноставна но сепак многу комплексна и приказната е за едно друго поинакво време и затоа уживав во филмот.
Оценка 7/10.
Последно уредено:
Единствената номинација која овој филм ја имал била за главна машка улога, па така тој е еден од оние 10% од тие категории кои не ми се гледани. Е сега, интересно е тоа што јас не се сеќавам ни дека сум слушнал за филмов од претходно, иако ми бил во watchlist. Инаку, филмот е:
Значи точно 11 различни торенти пробав - кој не ни почнува да се симнува, кој ќе почнеше, па ќе заглавеше на средина, еден стигна до 99,7% и после тоа цела недела не мрдна... Едвај, вчера, конечно успеа да се симне еден! Затоа толку доцнам со гледање на филмов. Инаку, сосема солиден филм, може дури и повеќе од тоа. Морам да го споредам со Blue Bayou, зашто мотивот е речиси идентичен, но додека Blue Bayou ме измести од место, ми влезе под кожа и ме расплака ко мало дете, овде ми фалеа такви емоции. Којзнае, може дека имам омикрончиња во мене, па покрај сите симптоми мозоков не дава и да се расплачам, или може стварно не беше до таа мера емотивен. Тоа никогаш нема да го дознаам. Знам само дека уживав во филмот: актерот кој го глуми таткото навистина си ја заслужил номинацијата за Оскар (прв пат слушам за човеков, инаку), ми се допадна приказната за bonding-от меѓу таткото и синот иако на моменти делуваше клишеизирано, ми се допаднаа пораките кои филмов ги прикажа за кои не би пишувал нешто зашто малку cringy звучат, кога ќе се обидам... Се на се - убав филм, кој ќе ми остане во сеќавање. 8/10
Никогаш немаше да погодам. 99,99% бев сигурен дека е гранде. Фала ти за предлогот, во секој случај. 
