Јас мислам дека нема поента да чекаме до 22:00, со оглед на тоа што сите активни членови на клубот го гледаа и пишаа рецензија за Coach Carter. Вкупно 16 членови ги побија оние кои тврдеа дека клубов згаснува! Бројот 16 е највисока гледаност на филм во клубот по пауза од 9 филма, односно 18 недели или околу 4 и пол месеци. Или од 29 филма до сега во кругов, само 5 имале повеќе гледачи од Coach Carter, а 6 исто колку него - 16. Му дадовме средна оценка 6,6, што е еднакво на просекот на сите досегашни филмови во кругов. Значи овојпат немаме тагнувања за жолти и црвени картони.
Е сега, конечно филмот кој сите со нетрпение го чекавте! Неговиот предложувач (нема да откријам кој е, ама мислам дека најлесно ќе го препознаете, особено постарите членови, зашто ова не му е прв предлог во клубот) не ми напиша ништо за филмот, па бидејќи мене ми е гледан, еве еден краток вовед од мене: станува збор за чешки филм сместен во Полска за време на Втората светска војна (иако Полска одбила да соработува при снимањето на филмот), кој во 2020 влезе во кратката листа од 9 филма пред номинациите за Оскар за најдобар странски филм. Станува збор за адаптација на мемоар на Јержи Косински во кој истиот тврди дека за време на неговото детство ги доживеал и преживеал сите бруталности кои се одлично претставени во филмот. Режисерот на филмот, Вацлав Мархул одлучил да не го направи филмот на еден словенски јазик (на пример чешки, зашто е филм од Чешка или полски, зашто е инспириран од случувања во Полска), туку го создава првиот филм кој е снимен на
интерсловенски јазик (некој вид сесловенско есперанто), создаден за да ја олесни комуникацијата помеѓу различни словенски народи. Па така, ако ви се причини дека слушате некој македонски збор во филмот, да знаете дека не ви се причинува.
Својата премиера филмот ја имаше на Венецискиот филмски фестивал во 2019 година, каде веднаш стана „познат“ по бројните напуштања на кино салите за време на проекциите.
Весникот The Guardian дури објавил статија дека на некоја проекција 12 луѓе од публиката очајно се обидувале да ја напуштат салата низ врата која била заклучена, па ситуаацијата била до таа мера гротескна, што на шега коментирале дека со драго срце би гледале филм инспириран од тој момент - кога 12 гледачи сакаат да ја напуштат салата при проекцијата на The Painted Bird, но низ заклучена врата.
Се надевам дека вас нема да ве одврати овој момент, и дека ќе уживате во филмов. Во секој случај е уникатно и неповторливо искуство кое ќе ви остане во сеќавање уште долго, долго... Ladies and gentlemen, во следните 2 недели, како 144 филм во клубот ќе го гледаме:
Nabarvené ptáče / The Painted Bird