- Член од
- 4 март 2007
- Мислења
- 698
- Поени од реакции
- 137
(Дисклаијмер: Сите фудбалери имаат од мене апсолутна подршка. Не критикувам никого т.е. критиката да се свати како факт а не лично, да се исползува за напредок во иднината)
Незнам како ви е вам ама јас уште се нервирам за поразот од една таква Австрија. Таква Австрија каква што беше, ќе имаше мноогу поголем проблем од Грузија, Ерменија па и Кососво. Поразот од Австрија отвори длабока рана кај сите, а најповеќе кај фудбалерите. Секоја ЧЕСТ за навивачите и за оние кои может да слават ама тешко дека ќе можат да се соземат фудбалерите до четврток и да вратат самодоверба. Прочитав се, секој еден пост, секоја изјава, секој чланок ва медиумите. Буквално се, и пред и по утакмица. Оваа неможе така да се заборави и да се гурне под тепих.
Уште ми звонат некои изјави во главата:
- Сите фудбалери ќе блеснат на првенството!
- Сите три ќе ги добиеме!
- Со нетрпение го очекуваме првиот натпревар, ќе оставиме срце на терен!
- Добро ја анализиравме Австрија, ќе се одмаздиме за двата порази!
Него да не должам многу, еве ги причините кои ги најдов овдека на форумов. Ако има некој уште некоја, нека дополни:
1. Умор и слаба физичка подготвеност
2. Лоша стратегија на Мрме
3. Утка со измените Бејтулаи и Костадинов
4. Слаба концентрација и психичка спремност, безволност
Под (1), се слагам 100%, многу дечки пишуваа дека сме паднела тотално физички кај 65мин +/- 5 мин. Мое мислење е дака и првите 65мин не бевме на нивото кое можеме. Види Косово, Грузија, Германија. Овие играчи можат физички да се носат со сите, иако немаат сите минутажа, они се професионалци. Има САМО две причини поради кои бевме физички слаби, ќе ги кажам на крај. Ја играм аматерски и имам сили за спринт и во 90та, а постар сум од сите и пушам. Ми треба 2 мин регенерација и пак спринтам. Не верувам на километражи, верувам на свои очи. Маѓарска и Турција беа физички феноменални.
Под (2), се слагам 100%. Ама за мене Мрме е ГЕНЕРАЛ, има право и он да погреши еднаш. Одлуката да се игра лабаво и дефанзивно сигурно не ја донел сам(читај Пандев).
Под (3), секоја чест за Бејтулаи и Костадинов, за вољата и досегашното залагање. Ама дечки, на клупата имеме подобри од вас. Одговорност - генерал Мрме. Не беа за во тој момент и за НАЈВАЖНАТА утакмица.
Одоворност за примените голови:
Првиот: 70% Алиоски, 30% Димитриевски
Вториот: 50% Костадинов, 30% Велковски, 20% Димитриевски
Третиот: 40% Велковски, 30% Алиоски, 20%Бејтулаи, 10% Димитриевски
(види снимки, пауза, плеј, пауза, плеј)
И сега најважното:
Зошто бевме физичи далеку под можностите?
а) Емоции! Малку веројатно ама можно. Јака возбуда, се крена цела Македонија, и старо и младо. Првпат на големо напреварување, химна, неверојатни навивачи, цело време громогласно скандирање. Они го посакуваат тоа, ама им влијае негативно изгледа. Луѓе добиваат срцеви удари, им побелува коса од силни емоции. Можно е возбудата да им потрошила се што имале.
б) Саботажа! Нашите играчи се спремни комотно да одиграат 90мин на ниво. Го видовме тоа со Германија, не се брише, не се заборава. А во осмина финале се играат 120мин, кај ќе идеме ние со 60?
Јас на комшии не би верувал кога е во прашање голема работа, а нек па на некакви си хотелски кувари. Сите знаеме за кладилни, дојави, местенки и разни курци палци. А има и други причини. Знаеме еден куп легални супстанци кои деливаат и на физиката и на психата. Дејствата се умор, летаргија, смиреност, поспаност, намалување на концентрација и креативноста итд. А не се приметува ништо, само „ денеска нешто не ни беше денот„ „се преценивме„?
в) Трето нема. Ботовите би рекле толку ни е силата, немаме минутажа, јаки тренинзи итд. Не држи вода!
Првенството за мене е завршено, се надевам дека достојно ќе си заминеме. Изгубивме од најслабата репрезентација на првата и најважна утакмица. Само 1% имаме шанса, со среќа, црвени картони и надземски моќи.
Повелете на конструктива дискусија. Ботови мукла!
п.с. Уште еднаш големо бладогарам на сите репрезентативци и Мрме што не доведоа и до тука.
Незнам како ви е вам ама јас уште се нервирам за поразот од една таква Австрија. Таква Австрија каква што беше, ќе имаше мноогу поголем проблем од Грузија, Ерменија па и Кососво. Поразот од Австрија отвори длабока рана кај сите, а најповеќе кај фудбалерите. Секоја ЧЕСТ за навивачите и за оние кои может да слават ама тешко дека ќе можат да се соземат фудбалерите до четврток и да вратат самодоверба. Прочитав се, секој еден пост, секоја изјава, секој чланок ва медиумите. Буквално се, и пред и по утакмица. Оваа неможе така да се заборави и да се гурне под тепих.
Уште ми звонат некои изјави во главата:
- Сите фудбалери ќе блеснат на првенството!
- Сите три ќе ги добиеме!
- Со нетрпение го очекуваме првиот натпревар, ќе оставиме срце на терен!
- Добро ја анализиравме Австрија, ќе се одмаздиме за двата порази!
Него да не должам многу, еве ги причините кои ги најдов овдека на форумов. Ако има некој уште некоја, нека дополни:
1. Умор и слаба физичка подготвеност
2. Лоша стратегија на Мрме
3. Утка со измените Бејтулаи и Костадинов
4. Слаба концентрација и психичка спремност, безволност
Под (1), се слагам 100%, многу дечки пишуваа дека сме паднела тотално физички кај 65мин +/- 5 мин. Мое мислење е дака и првите 65мин не бевме на нивото кое можеме. Види Косово, Грузија, Германија. Овие играчи можат физички да се носат со сите, иако немаат сите минутажа, они се професионалци. Има САМО две причини поради кои бевме физички слаби, ќе ги кажам на крај. Ја играм аматерски и имам сили за спринт и во 90та, а постар сум од сите и пушам. Ми треба 2 мин регенерација и пак спринтам. Не верувам на километражи, верувам на свои очи. Маѓарска и Турција беа физички феноменални.
Под (2), се слагам 100%. Ама за мене Мрме е ГЕНЕРАЛ, има право и он да погреши еднаш. Одлуката да се игра лабаво и дефанзивно сигурно не ја донел сам(читај Пандев).
Под (3), секоја чест за Бејтулаи и Костадинов, за вољата и досегашното залагање. Ама дечки, на клупата имеме подобри од вас. Одговорност - генерал Мрме. Не беа за во тој момент и за НАЈВАЖНАТА утакмица.
Одоворност за примените голови:
Првиот: 70% Алиоски, 30% Димитриевски
Вториот: 50% Костадинов, 30% Велковски, 20% Димитриевски
Третиот: 40% Велковски, 30% Алиоски, 20%Бејтулаи, 10% Димитриевски
(види снимки, пауза, плеј, пауза, плеј)
И сега најважното:
Зошто бевме физичи далеку под можностите?
а) Емоции! Малку веројатно ама можно. Јака возбуда, се крена цела Македонија, и старо и младо. Првпат на големо напреварување, химна, неверојатни навивачи, цело време громогласно скандирање. Они го посакуваат тоа, ама им влијае негативно изгледа. Луѓе добиваат срцеви удари, им побелува коса од силни емоции. Можно е возбудата да им потрошила се што имале.
б) Саботажа! Нашите играчи се спремни комотно да одиграат 90мин на ниво. Го видовме тоа со Германија, не се брише, не се заборава. А во осмина финале се играат 120мин, кај ќе идеме ние со 60?
Јас на комшии не би верувал кога е во прашање голема работа, а нек па на некакви си хотелски кувари. Сите знаеме за кладилни, дојави, местенки и разни курци палци. А има и други причини. Знаеме еден куп легални супстанци кои деливаат и на физиката и на психата. Дејствата се умор, летаргија, смиреност, поспаност, намалување на концентрација и креативноста итд. А не се приметува ништо, само „ денеска нешто не ни беше денот„ „се преценивме„?
в) Трето нема. Ботовите би рекле толку ни е силата, немаме минутажа, јаки тренинзи итд. Не држи вода!
Првенството за мене е завршено, се надевам дека достојно ќе си заминеме. Изгубивме од најслабата репрезентација на првата и најважна утакмица. Само 1% имаме шанса, со среќа, црвени картони и надземски моќи.
Повелете на конструктива дискусија. Ботови мукла!
п.с. Уште еднаш големо бладогарам на сите репрезентативци и Мрме што не доведоа и до тука.
