БУГАРИТЕ „ТВОРБА" НА ТИТО (БЕЛГРАД) И МОСКВА!?
Бугарите пред ЕУ туркаат теза -„Македонците се творба на Тито и Москва", НО токму тие се нивна „творба":
1. Тито и Москва, не само што ги спасија од уништување, губење територии, и исплата на воени репарации (за грабежи, палежи, и масакри по: Македонија, Србија, Романија, Грција, Босна и др. земји што ги „администрираа" дури беа со Хитлер), ами тие и ги „враќаат" на Меѓународна сцена.
- Оти дури Германија е уништена, поделена пола век (со СССР и САД-трупи на свое тло!), и децении плаќа репарации; дури Јапонија со нуклерни бомби е ништена, губи територии (Курилски острови, Сахалин, и др.), со постојани САД-трупи на свое тло, и плаќа репарации; Бугарија од германско станува руско „милениче" (еве пак „германско") без "влакно да и фали"! Со децении, милијарди помош прима во храна, техника, оружје од Тито, и особено Москва (на чиј грб и влијание беше "до вчера").
2. НО, патологијата на Бугарите е поголема, оти нас Македонците пред ЕУ не прават „Титови" и руски „производи", а тој Тито и Москва, заради нив се во кавги со нас.
- За ова, и нетрпеливоста на Македонскиот народ кон Бугарите, еве две депеши од Тито. Иако дозволил да останат, и симболично учествуваат во „ослободувањата" од Германците (да „се подисперат" за злоделата), Бугарите одбиваат да се борат (како во Прилеп!), уште и вршат грабежи, напаствуваат, се пијанчат, и се терет на напатениот народ.
Сл. 1-2 - Тито му праќа на Ранковиќ наредба со упатства и за „судирот на Македонците и Бугарите". Пред тоа прима депеша од Врх. штаб (ВШ) на 30.09.1944 год., со која е известен дека Македонците дошле во судир со Бугарите кај Прилеп (оти не сакале да се борат против довчерашните им сојузници–Германците!).
Дури под притисок од општ оган врз нив, двата бугарски полка се разоружани од македонските единици. Заради напнатоста меѓу Македонците и Бугарите и низ др. региони на Македонија, ВШ од Тито “бара став кон Бугарите” (А-ВИИ,к.26, рег.бр.13-1/13).
Сл.
3, 4, 5 - Судирот кулминира, Македонците гневни оти Бугарите се терет на народот, и бескорисни, издаваат наредби со кои им ги ограничуваат сите активности и движења (а мора да ги предаваат злосторниците и сл. барања). Бугарите “плачат” во Москва, по што Тито праќа депеша за Генерал Апостолски на 20.11.1944 год.
Сл. 6 - Генерал Велчев и др. бугарски раководители од „Отечествената" Влада, значајни настани и прослави не почнуваат без слика на ТИТО, и знамињата на Коминтерната и ДФР Југославија.
...И КОЈ е сега „творба и милениче" на Тито и Москва, а „братја" Б`лгари?
