Ама не беше ни нешто којзнае колку посебно.Gerald's game е пријатно изненадување. Иако на почетокот се чини дека приказната е очигледна тоа воопшто не е така
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Забелешка: This feature may not be available in some browsers.
Ама не беше ни нешто којзнае колку посебно.Gerald's game е пријатно изненадување. Иако на почетокот се чини дека приказната е очигледна тоа воопшто не е така
Филмот беше ок, ама крајот ми го направи добарАма не беше ни нешто којзнае колку посебно.
Филмот беше ок, ама крајот ми го направи добар![]()
Хмм, не би го гледал пак дефинитивно.Inace blade runner posle nekolku pati gleanje stanue odlicen, vaka na prva i ja go imav razocaruvackiot efekt.
Ми забегаа последните 20 мин од филмот во погрешен правец. Не можам да се изразам баш без спојлер, ама не сакав никоја од тие форми таму да добие вистински облик. Мислев дека се тоа живее во нас и ни прави друштво кога ќе останеме сами. Ко што беше и во филмот. И се заеба со крајот.Isto, mu dodade tezina. Ne znam zaso Hope krajot go hejta.
Колку си се заебал! Donnie Darko ми е во топ 5 филмови во животов до сега.Хмм, не би го гледал пак дефинитивно.
Можно е да има врска ова final cut minal cut directors cut theatrical cut.
Така се имам зезнато со Дони Дарко. Глеав некој директорс кат, за првпат, и не ми се свиѓаше.
Потоа најдов еден пост на интернет кај што голем фан на филмот го има гледано оригиналот, па после го гледал мојов директорс кат, и не можел да си верува на очите, како да гледа друг филм.
Како и да е, јас не го глеав по втор пат обичниот![]()
Вториов далеку подобар, трк во кино.Аууу многу досаден Blade Runner кецов. Иако придавкава се користи претежно за луѓе, филмов можам да го наречам и антипатичен. Имаат некој чуден вајб овие филмови од 1980's. Ништо не почувствував низ цел филм. Огромен недостаток на дијалог.
А почна убаво. Интересна ми се виде приказната, но како што траеше... бавно, ништо не се дешава. Чат-пат некоја тапа акција.
Џабе е визуелно убав, кога внатре шуплина. Како Катарина Ивановска.
270 беше карта во вторник, минатиот.Вториов далеку подобар, трк во кино.
И ја тоа го зборувам цело време! Јас гледав еден таков досаден „Сталкер“ се викаше мислам, од тој еден Русин што го хајпаат сите. Абе барем да беше визуелно убав, тоа грдо филмиште, шетаа по некои руски падини, никаков дијалог, запуштени фабрики и заврши. Глупости. Истото со Одисеја, 20 минути ми стаиле таму кадар со вселена, мајмуни како удираат, 0 дијалог. Торинскиот коњ, еден дедо јаде секој ден со внука му и тоа уште поуспорено. Тој Бела Тар имаше еден филм, пола саат гледав како одат крави. Крави бе, одат. Ниту нешто да се деси, ниту дијалог, шупливо. Празни филмови пеер. Демек формалистички биле филмовите, акцентот не е ставен на дијалогот и други елементи ја доловувале комплексноста на делото, метафорични егземплификации, глупости живи. Чарли Чаплин у тоа City Lights, трча ко улав, нула дијалог. Ја сум кажал сто пути, филмови без дијалог, со спори сцени, не ги бива. И какви се тие тапа акции кои имитираат некоја драмска форма, без реалистичност у тепање? У новиов Блејд Ранер,Аууу многу досаден Blade Runner кецов. Иако придавкава се користи претежно за луѓе, филмов можам да го наречам и антипатичен. Имаат некој чуден вајб овие филмови од 1980's. Ништо не почувствував низ цел филм. Огромен недостаток на дијалог.
А почна убаво. Интересна ми се виде приказната, но како што траеше... бавно, ништо не се дешава. Чат-пат некоја тапа акција.
Џабе е визуелно убав, кога внатре шуплина. Како Катарина Ивановска.
Јеби га, не сум јас на твое интелектуално ниво и не сакам да се бавам со „што сакал авторот да каже“ или Линчовски филмови.И ја тоа го зборувам цело време! Јас гледав еден таков досаден „Сталкер“ се викаше мислам, од тој еден Русин што го хајпаат сите. Абе барем да беше визуелно убав, тоа грдо филмиште, шетаа по некои руски падини, никаков дијалог, запуштени фабрики и заврши. Глупости. Истото со Одисеја, 20 минути ми стаиле таму кадар со вселена, мајмуни како удираат, 0 дијалог. Торинскиот коњ, еден дедо јаде секој ден со внука му и тоа уште поуспорено. Тој Бела Тар имаше еден филм, пола саат гледав како одат крави. Крави бе, одат. Ниту нешто да се деси, ниту дијалог, шупливо. Празни филмови пеер. Демек формалистички биле филмовите, акцентот не е ставен на дијалогот и други елементи ја доловувале комплексноста на делото, метафорични егземплификации, глупости живи. Чарли Чаплин у тоа City Lights, трча ко улав, нула дијалог. Ја сум кажал сто пути, филмови без дијалог, со спори сцени, не ги бива. И какви се тие тапа акции кои имитираат некоја драмска форма, без реалистичност у тепање? У новиов Блејд Ранер,Артси фаци да дркаат, ко овој @wot . И тој @Ставрогин мудата цитрони ми ги напраи со Блејд Ранер и тоа постпанкот Свонс. Да зеам текстовите на Свонс и да ги убацам у некоја „Стоја“ песна, ќе ја сере песната.задњата тепачка исто беше тапа ко у кецот. Досадна стилизирана тепачка.
Пошто све е до текстот и дијалозите, другите делови од формата, мање више.
Јеби га, не сум јас на твое интелектуално ниво и не сакам да се бавам со „што сакал авторот да каже“ или Линчовски филмови.
Ја си поштувам дијалози, музика, глума, ликови.
Во Блејд Ранер ни музикава од Вангелис толку испофалена не ме допре. Не ја ни осетив, ја имаше во филмот а да не биде при кредитс?
Најверојатно затоа што фалеа сите останати работи што ги набројав.
Но, тоа е. Секој со своите сфаќања за своето интелектуално ниво.
Ја не сакав да те навредам, ниту пак мислам дека си глуп. Само сакав со малце сарказам, да ти ги посочам грешките у ситуацијава. Тоа што ја мислам, е дека си неук кога станува збор за анализирање на филмско дело. И за разлика од Ставро погоре, не мислам дека тоа е некој вроден талент (иако можда бара да не си дибидус Спонџ), туку дека се добива со искуство и подлабоко проучување на филмската форма. Ја ете, пошто ме интересираат филмови како уметничко дело, сум читал книги теорија на филм, сум се умарал со филозофија на уметност пошто лично ме интересира ептен тоа, сум анализирал филмови и сум ревидирал ставови низ животот за тоа што треба да биде еден филм и како да го оценувам. Тоа е исто ко да фатиш да го слушаш пеер Моцарт, а да не разбираш теорија на музика. Јупитер ќе ти изгледа нејасна, комплицирана и нема стварно да ја разбереш големината на делото. Друго е кога знаеш што е текстура, мелодија, хармонија, динамика, што е соната форма, менует, ваква онаква варијација и кога го слушаш од таа перспектива, сфаќаш тоа копрофилот, какви чудесии праел. Ред други ствари. Ако земеш и ти да го праиш истото и да се замараш ко мене, сигурен сум дека и ти ќе мењаш ставови, ќе почнеш да обраќаш пажња на други елементи, а веројатно до негде и ќе го смениш вкусот, за тоа што ти се допаѓа.Јеби га, не сум јас на твое интелектуално ниво и не сакам да се бавам со „што сакал авторот да каже“ или Линчовски филмови.
Ја си поштувам дијалози, музика, глума, ликови.
Во Блејд Ранер ни музикава од Вангелис толку испофалена не ме допре. Не ја ни осетив, ја имаше во филмот а да не биде при кредитс?
Најверојатно затоа што фалеа сите останати работи што ги набројав.
Но, тоа е. Секој со своите сфаќања за своето интелектуално ниво.
Не сум навреден.Ја не сакав да те навредам, ниту пак мислам дека си глуп. Само сакав со малце сарказам, да ти ги посочам грешките у ситуацијава. Тоа што ја мислам, е дека си неук кога станува збор за анализирање на филмско дело. И за разлика од Ставро погоре, не мислам дека тоа е некој вроден талент (иако можда бара да не си дибидус Спонџ), туку дека се добива со искуство и подлабоко проучување на филмската форма. Ја ете, пошто ме интересираат филмови како уметничко дело, сум читал книги теорија на филм, сум се умарал со филозофија на уметност пошто лично ме интересира ептен тоа, сум анализирал филмови и сум ревидирал ставови низ животот за тоа што треба да биде еден филм и како да го оценувам. Тоа е исто ко да фатиш да го слушаш пеер Моцарт, а да не разбираш теорија на музика. Јупитер ќе ти изгледа нејасна, комплицирана и нема стварно да ја разбереш големината на делото. Друго е кога знаеш што е текстура, мелодија, хармонија, динамика, што е соната форма, менует, ваква онаква варијација и кога го слушаш од таа перспектива, сфаќаш тоа копрофилот, какви чудесии праел. Ред други ствари. Ако земеш и ти да го праиш истото и да се замараш ко мене, сигурен сум дека и ти ќе мењаш ставови, ќе почнеш да обраќаш пажња на други елементи, а веројатно до негде и ќе го смениш вкусот, за тоа што ти се допаѓа.
Е сеа, ја нејќам да ти кажам дека треба тоа да го праиш. Само сакам да ти посочам, дека критиките не ти држат вода, ако пробаш да ги протнеш како објективна рецензија на филм. Филмот не значи дека е лош пошто „нема дијалог“ или пошто е „спор“, пошто зависи дали филмот е стилизиран/реалистичен, зависи каква е структурата и тоа што викаш ти „поентата на авторот“.
А дали ќе сакаш еден филм, тоа е сосема друг муабет, зависи од вкус, карактер и слично. Ја на пример, многу филмови кои знам дека имаат огромна уметничка вредност и знам зошто, не ги сакам пошто не ми лежат. И многу кич работи, кои знам дека се евтини, ми се забавни (На пример Б рејтед хорори од 80-ти и 90-ти).
Ти па одма си се навредил јеботе, чоек да не смее малце да појаде гомна.
E, па, зошто не ми го даваш и мене ова задоволство?Ја на пример, многу филмови кои знам дека имаат огромна уметничка вредност и знам зошто, не ги сакам пошто не ми лежат.
Се, се, ама вакво нешто мислам дека не постои. Секоја рецензија, помалку или повеќе, е субјективно гледиште, исто како и книжевната критика.Само сакам да ти посочам, дека критиките не ти држат вода, ако пробаш да ги протнеш како објективна рецензија на филм.