Филмови, режисери, актери: Генерална дискусија

[Corvus]

Аууу многу досаден Blade Runner кецов. Иако придавкава се користи претежно за луѓе, филмов можам да го наречам и антипатичен. Имаат некој чуден вајб овие филмови од 1980's. Ништо не почувствував низ цел филм. Огромен недостаток на дијалог.
А почна убаво. Интересна ми се виде приказната, но како што траеше... бавно, ништо не се дешава. Чат-пат некоја тапа акција.
Џабе е визуелно убав, кога внатре шуплина. Како Катарина Ивановска.

Вториов далеку подобар, трк во кино.

 

[Anon]

Вториов далеку подобар, трк во кино.

270 беше карта во вторник, минатиот.
А денес го пропуштив... а и страв ми е да видам колку е карта во невторник.

 

[MyloXyloto]

Последната улога на Даниел Деј Луис, ако му веруваме него. Со душа го чекам филмот, прво ради тоа што е Пол Томас Андерсон, второ поради нивната маестрална соработка во There Will Be Blood. Ќе биде во трка за Оскарче, сигурно.

 

[Daedalus]

Аууу многу досаден Blade Runner кецов. Иако придавкава се користи претежно за луѓе, филмов можам да го наречам и антипатичен. Имаат некој чуден вајб овие филмови од 1980's. Ништо не почувствував низ цел филм. Огромен недостаток на дијалог.
А почна убаво. Интересна ми се виде приказната, но како што траеше... бавно, ништо не се дешава. Чат-пат некоја тапа акција.
Џабе е визуелно убав, кога внатре шуплина. Како Катарина Ивановска.

И ја тоа го зборувам цело време! Јас гледав еден таков досаден „Сталкер“ се викаше мислам, од тој еден Русин што го хајпаат сите. Абе барем да беше визуелно убав, тоа грдо филмиште, шетаа по некои руски падини, никаков дијалог, запуштени фабрики и заврши. Глупости. Истото со Одисеја, 20 минути ми стаиле таму кадар со вселена, мајмуни како удираат, 0 дијалог. Торинскиот коњ, еден дедо јаде секој ден со внука му и тоа уште поуспорено. Тој Бела Тар имаше еден филм, пола саат гледав како одат крави. Крави бе, одат. Ниту нешто да се деси, ниту дијалог, шупливо. Празни филмови пеер. Демек формалистички биле филмовите, акцентот не е ставен на дијалогот и други елементи ја доловувале комплексноста на делото, метафорични егземплификации, глупости живи. Чарли Чаплин у тоа City Lights, трча ко улав, нула дијалог. Ја сум кажал сто пути, филмови без дијалог, со спори сцени, не ги бива. И какви се тие тапа акции кои имитираат некоја драмска форма, без реалистичност у тепање? У новиов Блејд Ранер,

Спојлер

задњата тепачка исто беше тапа ко у кецот. Досадна стилизирана тепачка.

Артси фаци да дркаат, ко овој @wot . И тој @Ставрогин мудата цитрони ми ги напраи со Блејд Ранер и тоа постпанкот Свонс. Да зеам текстовите на Свонс и да ги убацам у некоја „Стоја“ песна, ќе ја сере песната.
Пошто све е до текстот и дијалозите, другите делови од формата, мање више.

 

[Anon]

И ја тоа го зборувам цело време! Јас гледав еден таков досаден „Сталкер“ се викаше мислам, од тој еден Русин што го хајпаат сите. Абе барем да беше визуелно убав, тоа грдо филмиште, шетаа по некои руски падини, никаков дијалог, запуштени фабрики и заврши. Глупости. Истото со Одисеја, 20 минути ми стаиле таму кадар со вселена, мајмуни како удираат, 0 дијалог. Торинскиот коњ, еден дедо јаде секој ден со внука му и тоа уште поуспорено. Тој Бела Тар имаше еден филм, пола саат гледав како одат крави. Крави бе, одат. Ниту нешто да се деси, ниту дијалог, шупливо. Празни филмови пеер. Демек формалистички биле филмовите, акцентот не е ставен на дијалогот и други елементи ја доловувале комплексноста на делото, метафорични егземплификации, глупости живи. Чарли Чаплин у тоа City Lights, трча ко улав, нула дијалог. Ја сум кажал сто пути, филмови без дијалог, со спори сцени, не ги бива. И какви се тие тапа акции кои имитираат некоја драмска форма, без реалистичност у тепање? У новиов Блејд Ранер,

Спојлер

задњата тепачка исто беше тапа ко у кецот. Досадна стилизирана тепачка.

Артси фаци да дркаат, ко овој @wot . И тој @Ставрогин мудата цитрони ми ги напраи со Блејд Ранер и тоа постпанкот Свонс. Да зеам текстовите на Свонс и да ги убацам у некоја „Стоја“ песна, ќе ја сере песната.
Пошто све е до текстот и дијалозите, другите делови од формата, мање више.

Јеби га, не сум јас на твое интелектуално ниво и не сакам да се бавам со „што сакал авторот да каже“ или Линчовски филмови.
Ја си поштувам дијалози, музика, глума, ликови.
Во Блејд Ранер ни музикава од Вангелис толку испофалена не ме допре. Не ја ни осетив, ја имаше во филмот а да не биде при кредитс?
Најверојатно затоа што фалеа сите останати работи што ги набројав.
Но, тоа е. Секој со своите сфаќања за своето интелектуално ниво.

 

[Ставрогин]

Јеби га, не сум јас на твое интелектуално ниво и не сакам да се бавам со „што сакал авторот да каже“ или Линчовски филмови.
Ја си поштувам дијалози, музика, глума, ликови.
Во Блејд Ранер ни музикава од Вангелис толку испофалена не ме допре. Не ја ни осетив, ја имаше во филмот а да не биде при кредитс?
Најверојатно затоа што фалеа сите останати работи што ги набројав.
Но, тоа е. Секој со своите сфаќања за своето интелектуално ниво.

Овој покварениот @Daedalus ти продава иронија, ама ти си на доволно високо интелектуално ниво да го приметиш тоа. И во право си, еден многу познат чичко има напишано дека ништо на светот не е толку добро распоредено како паметот, секој мисли дека го има доволно. Веројатно истото може да се каже и за чуството за естетика.

 

[Daedalus]

Јеби га, не сум јас на твое интелектуално ниво и не сакам да се бавам со „што сакал авторот да каже“ или Линчовски филмови.
Ја си поштувам дијалози, музика, глума, ликови.
Во Блејд Ранер ни музикава од Вангелис толку испофалена не ме допре. Не ја ни осетив, ја имаше во филмот а да не биде при кредитс?
Најверојатно затоа што фалеа сите останати работи што ги набројав.
Но, тоа е. Секој со своите сфаќања за своето интелектуално ниво.

Ја не сакав да те навредам, ниту пак мислам дека си глуп. Само сакав со малце сарказам, да ти ги посочам грешките у ситуацијава. Тоа што ја мислам, е дека си неук кога станува збор за анализирање на филмско дело. И за разлика од Ставро погоре, не мислам дека тоа е некој вроден талент (иако можда бара да не си дибидус Спонџ), туку дека се добива со искуство и подлабоко проучување на филмската форма. Ја ете, пошто ме интересираат филмови како уметничко дело, сум читал книги теорија на филм, сум се умарал со филозофија на уметност пошто лично ме интересира ептен тоа, сум анализирал филмови и сум ревидирал ставови низ животот за тоа што треба да биде еден филм и како да го оценувам. Тоа е исто ко да фатиш да го слушаш пеер Моцарт, а да не разбираш теорија на музика. Јупитер ќе ти изгледа нејасна, комплицирана и нема стварно да ја разбереш големината на делото. Друго е кога знаеш што е текстура, мелодија, хармонија, динамика, што е соната форма, менует, ваква онаква варијација и кога го слушаш од таа перспектива, сфаќаш тоа копрофилот, какви чудесии праел. Ред други ствари. Ако земеш и ти да го праиш истото и да се замараш ко мене, сигурен сум дека и ти ќе мењаш ставови, ќе почнеш да обраќаш пажња на други елементи, а веројатно до негде и ќе го смениш вкусот, за тоа што ти се допаѓа.

Е сеа, ја нејќам да ти кажам дека треба тоа да го праиш. Само сакам да ти посочам, дека критиките не ти држат вода, ако пробаш да ги протнеш како објективна рецензија на филм. Филмот не значи дека е лош пошто „нема дијалог“ или пошто е „спор“, пошто зависи дали филмот е стилизиран/реалистичен, зависи каква е структурата и тоа што викаш ти „поентата на авторот“.
А дали ќе сакаш еден филм, тоа е сосема друг муабет, зависи од вкус, карактер и слично. Ја на пример, многу филмови кои знам дека имаат огромна уметничка вредност и знам зошто, не ги сакам пошто не ми лежат. И многу кич работи, кои знам дека се евтини, ми се забавни (На пример Б рејтед хорори од 80-ти и 90-ти).

Ти па одма си се навредил јеботе, чоек да не смее малце да појаде гомна.

 

[Anon]

Ја не сакав да те навредам, ниту пак мислам дека си глуп. Само сакав со малце сарказам, да ти ги посочам грешките у ситуацијава. Тоа што ја мислам, е дека си неук кога станува збор за анализирање на филмско дело. И за разлика од Ставро погоре, не мислам дека тоа е некој вроден талент (иако можда бара да не си дибидус Спонџ), туку дека се добива со искуство и подлабоко проучување на филмската форма. Ја ете, пошто ме интересираат филмови како уметничко дело, сум читал книги теорија на филм, сум се умарал со филозофија на уметност пошто лично ме интересира ептен тоа, сум анализирал филмови и сум ревидирал ставови низ животот за тоа што треба да биде еден филм и како да го оценувам. Тоа е исто ко да фатиш да го слушаш пеер Моцарт, а да не разбираш теорија на музика. Јупитер ќе ти изгледа нејасна, комплицирана и нема стварно да ја разбереш големината на делото. Друго е кога знаеш што е текстура, мелодија, хармонија, динамика, што е соната форма, менует, ваква онаква варијација и кога го слушаш од таа перспектива, сфаќаш тоа копрофилот, какви чудесии праел. Ред други ствари. Ако земеш и ти да го праиш истото и да се замараш ко мене, сигурен сум дека и ти ќе мењаш ставови, ќе почнеш да обраќаш пажња на други елементи, а веројатно до негде и ќе го смениш вкусот, за тоа што ти се допаѓа.

Е сеа, ја нејќам да ти кажам дека треба тоа да го праиш. Само сакам да ти посочам, дека критиките не ти држат вода, ако пробаш да ги протнеш како објективна рецензија на филм. Филмот не значи дека е лош пошто „нема дијалог“ или пошто е „спор“, пошто зависи дали филмот е стилизиран/реалистичен, зависи каква е структурата и тоа што викаш ти „поентата на авторот“.
А дали ќе сакаш еден филм, тоа е сосема друг муабет, зависи од вкус, карактер и слично. Ја на пример, многу филмови кои знам дека имаат огромна уметничка вредност и знам зошто, не ги сакам пошто не ми лежат. И многу кич работи, кои знам дека се евтини, ми се забавни (На пример Б рејтед хорори од 80-ти и 90-ти).

Ти па одма си се навредил јеботе, чоек да не смее малце да појаде гомна.

Не сум навреден.
Јас не мислам дека сум неук за анализирање филмско дело, но и онака не сакам „да анализирам“ филмски дела.
Филмот сакам да ми продаде животна филозофија (нова со која што би се сложил, или некоја моја што ја имам во потсвест), музика што ќе ме расплаче, сцени што ќе ме насмејат, кадри од кои ќе воздивнувам, интересни ликови и слично.
Си кажав мое мислење, и не беше тоа објективна анализа.
Таман работа сите да бевме објективни овде
Моцарт ми се допаѓа премногу, а музичко сум дупка. Шопраиме сеа?
И покрај тоа што сум дудук за музичко/ликовно, имам огромна почит за талентот на музичарите и уметниците.

Ја на пример, многу филмови кои знам дека имаат огромна уметничка вредност и знам зошто, не ги сакам пошто не ми лежат.

E, па, зошто не ми го даваш и мене ова задоволство?

Него, ќе пишеш ли ти рецензија за филмов?

 

[Zlatikevichius]

Само сакам да ти посочам, дека критиките не ти држат вода, ако пробаш да ги протнеш како објективна рецензија на филм.

Се, се, ама вакво нешто мислам дека не постои. Секоја рецензија, помалку или повеќе, е субјективно гледиште, исто како и книжевната критика.

 

[Daedalus]

Се, се, ама вакво нешто мислам дека не постои. Секоја рецензија, помалку или повеќе, е субјективно гледиште, исто како и книжевната критика.

Ултимативно, све се сведува на субјективност кога зборуваме за било која форма на уметност, пошто зборуваме за социјален феномен (иако некои теоретичари кажуваат дека не е потребен социјален поредок за некој да искреира уметност, разгледај за мисловниот експеримент со пештерскиот човек). Друга ми беше поентата. Луѓето коишто се истренирани да ја анализираат филмската форма и да ги препознаваат елементите во истата, што можат подобро да ја препознаат функцијата на истите и мање више, да се сложат за структурата на делото, комплексноста, униформноста и релацијата помеѓу елементите, ќе стигнат до многу слични заклучоци за делото.
Субјективноста повеќе доаѓа до израз кога се зборува за тоа колку му се допаѓа делото на критичарот и дали критичарот зема некој еклектичен пристап во анализата или го гледа стриктно низ една перспектива делото (економска, уметничка, политичка и сл.), дали има лични политички/религиозни убедувања кои го афектираат неговиот вкус итн...

Уметничката вредност на делото е социјален феномен, со што ултимативно е субјективна, тоа не го оспорувам, ама постојат некои карактеристики кои поголемиот дел од луѓето кои се упатени во определена уметничка бранша, ги приметуваат и ценат, што кажува дека постои некој шаблон на ниво на колективната свест и тука ако навлагаме, ептен ќе ја прошириме темава, ако идеме натаму. Треба да почнеме да зборуваме за еволуциона психологија/социологија, култура и ред други динамици што некако воведуваат до тоа, сите кои се разбираат во музика, да знаат дека џезот на Реинар или чудата на Шенберг се квалитетни уметнички форми, а новиот спот на Елена Ристевска е кичерај, зошто Тарковски, Бергман и Ланг се безвременски режисери, а Мајкл Беј е циганерија. Тоа не е поврзано со варијабилноста на вкусовите, ко што пишав погоре. Еве ја, обожавам да си слушам Џингис Кан, тој Бах, не можам да го поднесам, ама никогаш нема да кажам дека овие првиве имаат поголема уметничка вредност од Бах, со што тука више сме у доменот на мојата субјективност и вкус, односно што на мене ми се свиѓа.
Али, темава е за филмови, ќе избегаме ептен со муабетот.

 

[Gazpapir]

Уметноста е душевен мир. Не продавај беспотребно и пренатрупано знаење на човек што или се пронаоѓа во уметноста или не. Не треба да си начитан за да ја сфатиш уметноста или истата да ја критикуваш од своја гледна точка.Сам си ја креираш гледната точка. Мене Блејд Ранер ми е еден од најомилените филмови па на тоа што пиша Анон пишав само за кого како ( а можев и ја да солам памет зошто не му е на место критиката али се тоа е од моја перспектива и како јас ја сфаќам уметноста).

 

[Shawn Spencer]

Колку сте само дирљиви кога некој ќе си каже мислење за филм. Го дудлате, го дудлате, демек ако си кажете дека ви е најдобар филм, на некого ќе му смените мислење? Што разбираат сељаци од уметност и остало? Ако ви е омилен филм ќе знаете и дека критиката во тоа време го исплукала бајаги, али ко ги јебе нив, то се сељаци, неандерталци, не разбираат од уметност. БР е најјачи филм евер.

 

[џимеј]

Али, темава е за филмови, ќе избегаме ептен со муабетот.

Се разви барем некаква дискусија во темава. Тоа е добро затоа што форумов генерално е на апарати.
Јас не би додавал многу, освен да се надоврзам на тоа за Мајкл Беј. Човекот режира акција и акциони сцени кои претежно се предизвик за другите режисери од тој жанр. Од друга страна, филмски е добро поткован и школуван (особено за техничките пристапи кон снимањето).

п.с. се уште не сум го гледал новиот Блејд Ранер.

 

[Daedalus]

Се разви барем некаква дискусија во темава. Тоа е добро затоа што форумов генерално е на апарати.
Јас не би додавал многу, освен да се надоврзам на тоа за Мајкл Беј. Човекот режира акција и акциони сцени кои претежно се предизвик за другите режисери од тој жанр. Од друга страна, филмски е добро поткован и школуван (особено за техничките пристапи кон снимањето).

п.с. се уште не сум го гледал новиот Блејд Ранер.

Ја му ги сакам филмовите, акцијата е супер и Трансформерс иам играчки дури дома.
Он праи супер сцени, знае и добри камермани да најми и да напраи бомбастични експлозии, дури некогаш и го гаѓа хуморот! Само има некои ствари што ептен ме нервираат.
Тоа што ме напиња, е што типот почиње грандиозно и знае да усере посебно со начинот на кој ги поврзува сцените и го склапа наративот, знае некад да напраи контрасна промена што не стои и ми делуе фалш. „The Island“, почна ко некој таков дистопичен мрсен сај фај, нешто ко „Logan's run“, за наеднаш на пола филм, да го конвертира тоа у некоја блокбастер акција со љубовни сцени. Ама не ко Родригез што напраи у „Од Самрак до Зори“, кајшто од некој трилер, го шибна на хард кор хорор, туку многу невкусно ми беше ова. На Армагедон, мене сузи ми течеа кога умре Брус Вилис, ама тежината (на мене лично), му завршува тука. Ја ал женерал му ги сакам филмовите, само што онака, без многу разглабање (да не мрчат тука дека филозофирам), ми делуе шабански нешто у неговите филмови.

Иначе новиот Блејд Ранер, растура. Мене лично (освен музичкиот дел, Зимер боље си ја заврши работата у Данкирк според мене), дури поише ми се свиѓаше од стариот.

 

[wicked_1]

Ти за почеток, треба да научиш да читаш. Па после све друго.

Уметноста се доживува во душата, или го има тоа некој или не. Глупости се тоа книги, критики, филозофии, јадара јадара, моја грешка.
Ја дечки, се извинуем што ви го прекинав душевниот мир, не ми беше тоа намера.
Се одјавувам.

Аман не се одјавувај, како без тебе гугл туторијал-мислителот ќе тераме понатака?

Ваков интергалактички потач како тебе ретко се наоѓа, ај што те имаме од теми за црква до метафизика, па и во филм имаме чест да те читаме. Остани Венко.