Секогаш кога го гледам крајот на една од епизодите на труе детектив(не ми текнува која беше а не мислам нели нормално да се правам рудар у 21-15) сум она wow ама првото чуство си е онака најако си седиш си гледаш и наеднаш се издигнуваш од некоја лејзи положба се исправуваш онака скроз ококруваш очи онака широко (од типот на црвенкапа коа го прашува волкот а зошто имаш толку големи очи за да можам подобро да те видам) и да продолжам со мислата и сфаќаш дека си сведок на нешто многу добро што не го глеаш секој ден и викаш ија ова се запишува у историјата Така и тука следува оној друг дел и си викаш а чеј бе пер тебе ова ти се свиѓа а Викторија ја заборави А и си викаш да бе а тоа беа 6 минути а ова 2саати и кусур М и ми текна на уше една стварЧИЦА Son of Saul и тука ќе згрешев пошо мислев дека беше сниман у еден здив али грешка The film was shot on 35 mm film in 28 days in Budafok, Budapest.
И шо е финатава со овие говори шо ги држиш на темава у последно време мислиш Обама си?
True Detective - Six minute single take tracking shot - no edits, no cuts - Who Goes There
Анимираниов филм заедно со Hardcore Henry се можда најмоќните ствари кои ги изгледав оваа година и кои ме оставија со подотворена уста. Врска немаат еден со друг содржински, зборам само за впечатоците. Инаку е реалистичен анимиран/цртан филм, еден од најпоетските и најфилозофските кои ги имам гледано. Филм кој пред се ве тера да си поставувате прашања, но и филм кој во себе ги има вткаено емоциите кои се будат кога си го гледате животот од страна. Нема да пишувам ништо околу настаните, пошто не сакам да ви го расипам. Само ќе го поставам можеби најважното прашање, кое не би ви препорачал да го читате ако го немате гледано филмот:
Дали животот поминат на островот беше метафора која пробува секојдневниот живот на човекот да го сведе на едно фундаментално ниво, мапирајќи ги само оние точки кои го прават животот живот, според поимањето на човековата свест за тоа што е навистина важно за секој од нас, која е смислата, кој е драјвот кој не тера секој од нас да продолжиме да живееме и да пробаме да ја поплниме или да и дадеме смисла на материјалната празнина во која од нигде никаде се појавивме? Или е тажна приказна за еден очаен и осамен човек кој остатокот од животот го помина во илузија?
Со се' се слагам Змеј. Врвна поезија. Филмов ме погоди во центар со васко ефтов. Од одма ме вшмукна и не ме пушти до крај. Да не зборам за кадрите, за анимацијата, за саундтракот... Знаеле Студио Гибли од кого бараат да им напраи филм, првиот аниматор за нив што не е Јапонец. Холанѓанецов Де Вит 9 години поминал у праење на филмов, и се забележува сета љубов и посветеност.
што и да е одговорот, функционира и резонира перфектно. Јас мислам дека е комбинација од двете. Откако ја убива желката почнува илузијата и метафората, почнува да замислува/сфаќа дека и на пуст остров би бил апсолутно среќен, со семејство во кое владее љубов, и со храна доволно за да го прехрани... И има ли нешто поубаво од тоа. Нормално ќе има и по некоја лоша работа, што на сите ни се случува, ама тоа е составен дел, во филмов преставено преку цунамито. Желката кога му го кршеше сплавот е како порака за сите нас, полека, кај сте се залетале безглаво. Толку малку треба за да не мора да си го поставуваме прашањето: "која е смислата, која е поентата"
Така некако си го сфатив.. како и да е, уживав најмногу од било кој филм од годинава. Ремек дело во секоја смисла.
Arrival Еден од подобрите филмови годинава дефинитивно. За мој вкус најдобар филм на режисеров до сега. Со секој филм се подобар станува, немам сомневање дека и (крајно непотребното) продолжението на Блејд Ранер ќе биде напнато како и филмов.
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.