Коренот на проблемот е уште во собирањето на емигрантите. Така да немаше да дојде до таму африкански Французи секоја година да се најдобри играчи , а африканци еднаш на 5 години да се појавуваат (после Дрогба и Ето ништо).
А фудбалот дека одамна се претвори во бизнис јасно е и затоа веќе и репрезентациите полека се претвораат во клубови.
Но немора од расистички аспект одма да се третира.
Еве еден пример :
МКД има хокеј и ватерполо репрезентации.
За овие два спорта во минатото интересот бил скоро никаков и затоа немаме никакво минато . Во хокеј камења сме си зашто сеуште немаме земено макар и просечни играчи од светските најсилни репрезентации.
Во ватерполото земавме Срби,Хрвати,Црногорци и наеднаш Македонија стана пристојна репрезентација а предходно била тежок аматеризам.
Од мој аспект е супер тоа зашто кога ке се паднат со Словачка,Чешка,Холандија,Белгија, Полска, Швајцарија... у 1/8 или 1/4 финале на ОИ или светско,европско ке ги изгазиме и ке може да се фалиме колку сме добри. Но од аспект на нивни граѓанин кога неговите ке бидат поразени од ``купена репрезентација`` е многу фрустрирачки.
И после сиот овој успех на Србите,Хрватите, Црногорците и дури 1-2 Македонци (кој никад не играат прва постава), имаме право да кажеме дека Македонците ги бива за ватерполо или ``Македонците`` по пасош?
Исланд овој успех го постигна со исланѓани и затоа е за уште поголема пофалба . Додека Франција и посебно Белгија успесиве ги постигнаа благодарение на емигрантите . Заклучокот за ова е едноставен : Освен 4-тото место на Белгија на светско пред 50 години ,Белгијците немаат таленти за фудбал додека 60-70% од играчите не се од фламанско или валонско потекло.
Франција после Мишел Платини единствен играч кој бил Франк и бил (близу до) светска класа на играч е Кантона,Папен и сега Лорис. А со емигрантско потекло .... (Анри,Трезеге,Макелеле,Турам,Погба,Паје ...... )
И заклучокот за тоа колку ги бива Французите за фудбал е сликата на нивната репрезентација каде што од 30-тина играчи само 4-5 се Франки .
За љубовта и желбата за настап подобро да не почнувам муабет. Италија,Исланд, Ирска спореди ги со Швајцарија, Белгија, Франција и по тоа кој колку ја знае химната јасно е и колку ке се жртвува на терен.
Со Хрвативе и Босанциве јасно си е колку се заинтересирани да играат за Канада,Швајцарија, САД, Австралија... а колку за нивните матични земји. Цела прва постава и пола втора на Босна на светското беше од играли кој не се израснати во БиХ а сепак подоцна добиле желба да настапат за БиХ. Ибрахимович и Сеферович немале таква желба затоа си тераат во ``новите татковини``.
И французите имаат исти примери со Кануте за мали, пола Алжир и Мароко,но Бензема, Зидан, Насри не размислувале ко нив.
Германциве и турциве исто. Браќата Алтинтоп,Баштурк,Шахин,Балта и Чалханолу сакале да настапат за матичната земја. Озил,Џан и Мехмет Шол не се согласиле со нив.
)
