Преку сатира се прикажа како луѓето биле испрани и во заблуда во тоа време. Толку многу бил воздигнуван комунизмот што при негов пад жителите доживувале срцев удар не можејќи да поднесат да живеат во корумпираниот капитализам кој е дело на ѓаволот.
Реалноста била друга.. сите едвај чекале да се распадне комунистичкото уредување и да преминат во капитализам каде што можеле да си приуштат ново БМВ од платата, наместо да чекаат за Трабант 3 години, полни маркети со храна, светски брендови, високи плати и отворени држави. Па така и мајка му на Александар, иако била просветен работник и го воздигнувала комунизмот, длабоко во себе истиот го мразела, но поради репресија како и сите останати морала да ќути и да работи.
И денес источниот дел на Германија е многу посиромашен од западниот и сеуште се чувствуваат последиците од комунистичкото владеење.
Кај нас се гаи носталгија за времето на Тито не само од луѓето кои биле родени и живееле во Југославија него и оние кои се родени подоцна во независна Македонија, не затоа што им бил многу симпатичен лик Тито, него затоа што животниот стандард тогаш бил светлосни години понапред од животниот стандард денес.
И ние ако сега имаме германски стандард, ќе си правевме овакви сатирични филмови со кои ќе го исмевавме тоа време.
[DOUBLEPOST=1466077810][/DOUBLEPOST]Ние може да направиме една компарација со денешново време, бидејќи ние сега го живееме некако тоа "комунистичко" време што они го живееле во GDR.
Кај нас денес е такво уредувањето каде што власта ги има(ше) сите права и врши(еше) репресија врз народот на секое поле во животот и истите мораа да се приклучат кон една партија за да можат да се вработат, поготово кога е во прашање државните институции.
Мајка му на Александар мораше да се приклучи кон КП за да работи во просвета, а при тоа беше влечена по разни настани каде што го ширеше комунизмот и возвишуваше лидерот на КП пред најмладите, пионерите
Кај нас денес 80% од младите би прифатиле со раширени раце можност за да се иселат од државава прескокнувајќи фиктивни ѕидови(земање бугарски пасош) само за да избегаат од тука.
Тогаш луѓето ја прескокнувале барикадата и ѕидот за да преминат во западна Германија(Татко му на Александар).
Народот бил угнетуван, прислушкуван(гледајте го
The Lives of Others), оставен на просјачки стап колку да го помине месецот.
Истото ни се случува и нас. Денес имаме цела група од луѓе кои го воздигнуваат нашиот лидер, при тоа на истите им се врши притисок и се влечени по митинзи и разни собири. Некои од нив стварно веруваат во тоа, но повеќето го прават тоа од безизлез.
Да замислиме една фиктивна ситуација кога ќе се промени оваа власт и дојде друга кај нас, да испливаат сите работи на површина, да се почитуваат законите, да не се краде, платите да се покачат на минимални 500 евра, и животниот стандард на граѓаните да се зголеми толку, оваа група одма ќе ги промени своите светогледи и за некои си 10тина години од сега ќе може да си режираме овакви црни комедии за тоа каков ни бил животот тежок некогаш. За жал, ова е само утопија, кај нас тешко нешто да се промени на подобро.
Може малце е off topic ама чисто за да се долови животот на германците во GDR.