G
grande-juve
Гостин
Аеееј, многу го сакав ко глумец, одличен беше...
Филмови, режисери, актери: Генерална дискусија
- Креатор на темата tha CaspeR
- Време на започнување
Не вреѓај, и јас мислам дека дотаџиите и сличнимите се peasants, silly mortals, muggles, simpletons, plebs.. оh, рековме без вреѓање, ама јас како хардкор singleplayer гејмер - морам да те демантирам. И тврдам дека некои игри се содржински далеку пред многу филмови, серии и книги. И нудат поголемо искуство, бидејќи си повеќе инволвиран, интеракцијата те впива повеќе во приказната како да си дел од истата, поготово елаборираните игри каде разгранувањето на приказната се одвива преку твои избори и секој избор има различен резултат. Додај на тоа врвни актери doing the voices, неверојатните графички достигнување.. едноставно има премногу повеќе простор за креирање атмосфера и флуиден расплет на приказните место исфорисирана истата во час ипол.
Ниеден хорор ме нема исплашено како Amnesia: The Dark Descent, како ебениот Silent Hill..
Ниеден failed science experiment филм не ми бил интересен како Half Life серијалот, со се мозокоебачката Portal.
Ниеден филм не го поседувал интензитетот да ме држи 300 часа заинтересиран како Dark Souls, или Elders Scrolls: Skyrim, ниту ебениот Смауг, ниту змејчињата на Калиси го немаат импактот dragons-wise колку што го имаа овие две игри, а впрочем дури и мене како најголем хејтер ме придобиваат за онлајн со ова:
Да не набројувам игри, верувај многу испушташ, какви приказни има само..
Ѕирни го Alan Wake, истражуваш и гледаш тв, можеш да пуштиш твајлајт епизода да изгледа, twin peaks aтмосфера..
Забегав, а тоа е само фрагмент од гејмерскиот свет, од кој ти не само што испушташ, и го хејташ.
Супер е детето, шотие?
Сеедно, игрите никагаш нема да бидат уметност.
А BTW, не дека не сум играл. Сум играл стратегии како Red Alert, Civilization, сум изигрувал детектив во игрици како серијалот со Nancy Drew или Syberia, сум играл и онлајн стратегии како eRepublik (што BTW, уште ја играм, само во two-clicking mode) или Travian... Ништо од тоа не е уметност!
Не си играл ти ништо, си застанал уште во 2001 со Ред Алерт. Еrepublik ако е игра ја ќе си пукам во колено. Пушти ја far cry 3, метро 2033, bioshock infinite, mafia 1&2. Тоа ти е уметност.
Не фала. Сепак се доволни филмовите, сериите, книгите, музиката и стриповите (на времето и сликав, ама веќе одамна не). Од таквата „уметност“ немам фајде.
Erich Zann
Модератор
- Член од
- 13 мај 2012
- Мислења
- 14.657
- Поени од реакции
- 31.886
- Возраст
- 34
Zlati зависи од кој агол ќе и влеземе во дефинирањето на уметноста. АКо тргнеме пример за уметноста како вид естетски израз, игрите се уметност, оти го исполнуваат тој критериум.
Инаку башка задоволства се и едните и другите, шо знам. Јас дури сум играл Alone in the dark-the new nightmare сум немал пример таков стрес и напнатост ни при најстрашниот филм да речеме. Или кога ја отпревртив Шерлок, такво внатрешно исполнување не сум имал при ниту еден филм, нешто како да си направил корисно, како да си реализирал цел која ти нуди внатрешна тешко-дефинирана радост, бидејќи си се мачел со месеци
И во едните и во другите го имаш влогот на размислувањето(зависи шо гледаш и шо играш). Пример влечиш од филмот поука за смислата на животот да речеме, овде влечиш поука од областа на криминалистика(да речиме Шерлоков со сите продолженија). Импактот го имаш и во двете, само на различен начин.
- Член од
- 1 февруари 2012
- Мислења
- 3.678
- Поени од реакции
- 4.208
Во Холивуд и општо во шоу бизнисот, артистите се експонирани на секаков тип на дрога, за жал дрогата е закоравена во оваа индустрија.
Зошто се дрогираат, тука има повеке фактори, да бидеш глумец треба да бидеш емотивен и покрај таа емотивност едноставно многу често се доага до емотивна нестабилност па мислам дека самиот ментален склоп им има предиспозиции за вакво нешто, но да не би биле толку експонирани на секаков тип на дрога не би се дрогирале толку многу актери, едноставно во кругот каде што се движат кружи многу дрога.
Други фактори се парите и слободното време што го имаат послем снимање на филм, само мое мислење.
А тоа да се одржат во нормала малце не ми држи логика, поради тоа што дрогата ти го прави баш спротивното, губиш осет од реалноста.
wot
aloof
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 19.806
- Поени од реакции
- 34.484
Сеедно, игрите никагаш нема да бидат уметност.
Не биди игнорантен. Верувај ни, ја зимав цел писи само за гејмање, и не кантераш и доташ не е гејмер.
Во план ми е конзола само ради неколку ексклузиви, да не ги гледам на јутуб, па ти види.
Нејсе, и те како се уметност. Не само при креирање/прикажување на приказните, тука треба да се создаде флуидност, оптимизација, финоќа за око, имаш пејсажи и сценографија која сама по себе те внесува во тој свет. Имаш култни ликови на рамниште на.. Walter White. Имаш приказни кои се таков емоционален ролеркостер, што нема да пуштиш ништо игра филм серија со недели. Ти си покликал стратегија и една веб игра си дигнал раци, обично ФПС игрите мене не ми се омилени иако нудат повеќе забава од скоро сите блокбастери, ти треба тебе квалитетна RPG (Role Playing Game) со карактер и приказна и да сфатиш што си испуштал.
Не дека се убедуваме, туку ако ти се укаже некад шанса - пробај со поотворени видици.
Ќе отворам тема деновиве.
Ова важи за сите, да не ве цитирам еден по друг. Значи: Турви, Вот, Болиглава, SomeoNe!: Со оглед на тоа дека креациите на сите признаени уметности (сликарство, вајарство, графика, фотографија, архитектура, музика, театар, филм, танц, книжевност, стрип...) се темелат на мимезис (рефлексија, имитација на живот) и почнуваат со една идеја по која се создаваат цели светови - можеби и не можам уште долго да дебатирам со вас околу тоа дали видео игрите се уметност или не. Но тогаш - морате да признаете дека истиот епитет мора да се аплицира и на готвењето. Според многумина, и тоа е уметност! Нејсе, ете, разграничивме, и признавам, грешев - видео игрите се уметност.
Но не сите уметности кај мене го носат истиот ужиток. Еве на пример - визуелните уметности (од сликарство до архитектура) ги перципираш кратко време пред да ги „отпакуваш“ содржините на истите, или да допреш до она непопуларното: што уметникот сакал да каже. Кај театарот, филмот, книжевноста, стрипот тој процес на перцепција е значително подолг, но не премногу долг за моето внимание да се задржи врз нив. Затоа и тој тип на уметности ми се попристапни, ако можам така да речам. За видео игрите, нели, дека не сум играл од тие, високоуметничките, па не можам ни да зборувам. Ете, ветувам дека ќе пробам да играм нешто (нормално дека ми треба и предлог за на не многу јак компјутер), па ќе ја продолжиме дискусијава, ОК?
Но не сите уметности кај мене го носат истиот ужиток. Еве на пример - визуелните уметности (од сликарство до архитектура) ги перципираш кратко време пред да ги „отпакуваш“ содржините на истите, или да допреш до она непопуларното: што уметникот сакал да каже. Кај театарот, филмот, книжевноста, стрипот тој процес на перцепција е значително подолг, но не премногу долг за моето внимание да се задржи врз нив. Затоа и тој тип на уметности ми се попристапни, ако можам така да речам. За видео игрите, нели, дека не сум играл од тие, високоуметничките, па не можам ни да зборувам. Ете, ветувам дека ќе пробам да играм нешто (нормално дека ми треба и предлог за на не многу јак компјутер), па ќе ја продолжиме дискусијава, ОК?
Eddard Stark
Lord Snow
- Член од
- 25 ноември 2009
- Мислења
- 1.220
- Поени од реакции
- 2.540
Naysayer.
Zlatikevichius, многумина и ден денеска се спротивставуваат на идејата филмовите да се сметаат за уметност, а нивниот број бил многу поголем во самите почетоци на филмската индустрија. Е сега, ако се водиме по некоја дефиниција за тоа што е уметност, филмовите дефинитивно припаѓаат таму. Но зошто не и игрите? Што точно поседуваат филмовите, а им недостига на игрите?
Одговорот е ништо. Всушност тие одат еден чекор понапред, кај нив постои нешто што се нарекува интерактивност. Логично е нели, интерактивноста да го подобрува и да допринесува за искуството, а не да одземе нешто од истото.
Ebert на времето расправаше дека и покрај тоа што ги имаат очигледните карактеристики на уметничка форма, игрите не би требало да се сврстуваат таму затоа што не го истражувале "значењето на тоа да се биде човек" како останатите типови на уметност. Значи тоа му беше најсилниот аргумент против видео-игрите како уметничка форма, и воедно аргумент кој е многу далеку од вистината.
Еве, ќе ја земам за пример The Witcher 2. Визуелно е една од најдобрите игри досега направени, исто така има една од најдобро раскажаните приказни преку овој медиум. Но од се што е добро изведено во играва, би го издвоил сценариото. Исполнета е со филозофски дебати, и обожава да те става во непријатни ситуации, каде ниеден избор не е стриктно лош или добар. Направена да си игра со твоите чувства, ставови, моралниот кодекс кој што го поседуваш. Сигурно со ова играта ги офпаќа тие критериуми на уметничко дело... А и не е единствена во тој поглед, игрите веќе долго време се прават на тој начин.
@wot
Не ги отпишувај и доташите.
I mean, I come from the same place, core gamers and all that, ама и за восхит е тоа колку посветена заедница се.
Zlatikevichius, многумина и ден денеска се спротивставуваат на идејата филмовите да се сметаат за уметност, а нивниот број бил многу поголем во самите почетоци на филмската индустрија. Е сега, ако се водиме по некоја дефиниција за тоа што е уметност, филмовите дефинитивно припаѓаат таму. Но зошто не и игрите? Што точно поседуваат филмовите, а им недостига на игрите?
Одговорот е ништо. Всушност тие одат еден чекор понапред, кај нив постои нешто што се нарекува интерактивност. Логично е нели, интерактивноста да го подобрува и да допринесува за искуството, а не да одземе нешто од истото.
Ebert на времето расправаше дека и покрај тоа што ги имаат очигледните карактеристики на уметничка форма, игрите не би требало да се сврстуваат таму затоа што не го истражувале "значењето на тоа да се биде човек" како останатите типови на уметност. Значи тоа му беше најсилниот аргумент против видео-игрите како уметничка форма, и воедно аргумент кој е многу далеку од вистината.
Еве, ќе ја земам за пример The Witcher 2. Визуелно е една од најдобрите игри досега направени, исто така има една од најдобро раскажаните приказни преку овој медиум. Но од се што е добро изведено во играва, би го издвоил сценариото. Исполнета е со филозофски дебати, и обожава да те става во непријатни ситуации, каде ниеден избор не е стриктно лош или добар. Направена да си игра со твоите чувства, ставови, моралниот кодекс кој што го поседуваш. Сигурно со ова играта ги офпаќа тие критериуми на уметничко дело... А и не е единствена во тој поглед, игрите веќе долго време се прават на тој начин.
@wot
Не ги отпишувај и доташите.
I mean, I come from the same place, core gamers and all that, ама и за восхит е тоа колку посветена заедница се.
Naysayer.
Zlatikevichius, многумина и ден денеска се спротивставуваат на идејата филмовите да се сметаат за уметност, а нивниот број бил многу поголем во самите почетоци на филмската индустрија. Е сега, ако се водиме по некоја дефиниција за тоа што е уметност, филмовите дефинитивно припаѓаат таму. Но зошто не и игрите? Што точно поседуваат филмовите, а им недостига на игрите?
Одговорот е ништо. Всушност тие одат еден чекор понапред, кај нив постои нешто што се нарекува интерактивност. Логично е нели, интерактивноста да го подобрува и да допринесува за искуството, а не да одземе нешто од истото.
Ebert на времето расправаше дека и покрај тоа што ги имаат очигледните карактеристики на уметничка форма, игрите не би требало да се сврстуваат таму затоа што не го истражувале "значењето на тоа да се биде човек" како останатите типови на уметност. Значи тоа му беше најсилниот аргумент против видео-игрите како уметничка форма, и воедно аргумент кој е многу далеку од вистината.
Еве, ќе ја земам за пример The Witcher 2. Визуелно е една од најдобрите игри досега направени, исто така има една од најдобро раскажаните приказни преку овој медиум. Но од се што е добро изведено во играва, би го издвоил сценариото. Исполнета е со филозофски дебати, и обожава да те става во непријатни ситуации, каде ниеден избор не е стриктно лош или добар. Направена да си игра со твоите чувства, ставови, моралниот кодекс кој што го поседуваш. Сигурно со ова играта ги офпаќа тие критериуми на уметничко дело... А и не е единствена во тој поглед, игрите веќе долго време се прават на тој начин.
@wot
Не ги отпишувај и доташите.
I mean, I come from the same place, core gamers and all that, ама и за восхит е тоа колку посветена заедница се.
ОК е, ама и покрај се, мора да признаете дека не секоја игра е уметност, како што впрочем - и не секоја книга е уметност, нели? Еве на пример - каква уметност е Counter Strike? Само вртење во место одново и одново... Според мене таквиот тип на игри го затупуваат мозокот. И никој не може да ме убеди во спротивното. За мене Counter Strike кај гејмерите е еднакво на Телетабиси за филмаџиите.
--- надополнето: 3 февруари 2014 во 15:21 ---
И ајде веќе еднаш дајте ми предлог за добра RPG за почетник. И башка - да можам да ја инсталирам и играм на лаптопов, да не морам да купувам некоја нова машина, нормално.
Да ве потсетам дека можете само уште денес и утре да гласате во анкетата. На 06.02 ја затворам, и ги сумирам резултатите:
https://docs.google.com/forms/d/1-dpx9_VYkKBDJs-PPeuxBUou8atVkODTg5JTPNlCyCw/viewform
https://docs.google.com/forms/d/1-dpx9_VYkKBDJs-PPeuxBUou8atVkODTg5JTPNlCyCw/viewform
Escape Plan е изненадување на годината, не очекував толку добар филм ама ич. Обавезно гледајте го.
Се излажав и го гледав Enders game и катастрофа.
Се излажав и го гледав Enders game и катастрофа.
Samurai Jack
Penspinner
Маде лево е ова со гласањево за оскари. Пола од филмовите не се испаднати на убава снимка и жалосно е да се штиклираат полиња без врска али чим се брза мора и тоа да се праи...
Иначе неам гледано една недела филм, не знам што ми стана, пред малку го изгледав Волкот и не очекував да ми биде убав али ми се допадна, не поради глумата на Капри туку за приказната, ептен интересен, не мрднав цели три часа.
За најдобар анимиран филм гласав за Croods, најдобар актер Мatthew, спореден актер Leto, и за најдобар филм Dallas Buyers Club, иако пола од филмовите што се номинирани ги нема на асална снимка и не ми се изгледани.
Пола од филмовите не се испаднати на убава снимка и жалосно е да се штиклираат полиња без врска али чим се брза мора и тоа да се праи...Иначе неам гледано една недела филм, не знам што ми стана, пред малку го изгледав Волкот и не очекував да ми биде убав али ми се допадна, не поради глумата на Капри туку за приказната, ептен интересен, не мрднав цели три часа.
За најдобар анимиран филм гласав за Croods, најдобар актер Мatthew, спореден актер Leto, и за најдобар филм Dallas Buyers Club, иако пола од филмовите што се номинирани ги нема на асална снимка и не ми се изгледани.
wot
aloof
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 19.806
- Поени од реакции
- 34.484
Mene mi bese dobar. Ama togas, sega neznam kako bi go ocenil.
Novitetite za noviot agent mi se tapa, nisto ne me privlekuva..
Ama gajle mi e, ionaka me ceka Hitman: Apsolution uste..