Во сонот бев на школо ама сум задоцнил и сум дошол на последниот час на физичко,
ама не ме пуштија да влезам во салата да вежбам оти и на тој час задоцнив,
и професорот ми викаше имаш многу неоправдани 120 ми рече, ама јас знаев дека
тие неоправдани сум ги направил за да му помогнал на една другарка но неможев
да му кажам на професорот и ја прифатив вината.
И кога заврши часот јас мислев дека е 6 часот навечер и дека треба да си одиме,
но некој другар ми рече учебниот ден сега почна ова беше прв час
и го видов сатот беше 12 и 6 минути и имаше уште неколку часа од денот и многу
се израдував поради тоа.
Овој сон го поврзав со сонот со камениот мост во скопје и смртта и ослободувањето во него,
и го сватив дека школото штотуку започнало и нема да има премин, овој сон
на Петровден го сонував.
Но потоа наредниот ден не беше сон, глас беше и додека спиев ми рече, овој празник може
да го сватиш само како мост ништо повеќе се однесуваше на сонот од претходниот
ден на Петровден, и со тоа јасно му укажа школото продолжува штотоку почна но
ќе има премин, и сонот со мостот ќе се исполни.