Много е просто прашането ти.Просто ти не правиш разлика между jaзика на бугарите,които идат на Балканот и този jaзик,коjто разви новата бугарска нациja во почетокот на 10 век.
Но ако те интересира какви зборове са дошли от този стар jaзик во днешниот бугарски еве ти некои-батко,башта,лакет,геврек,белег,бубрек,верига,вирja,газja,губер,корем и уште и уште....
нема никаква врска и дека денешнијот литературен јазик се базира врз јазикот од Кирило и Методија кој потекнува од централна Македонија околината на Солун, значи дијалекта на Македонскиот.
Никаква, писмото се базира врз Македонската кирилица.
Во јавноста е малку познато дека новиот турко-бугарски цар Владимир (иако имал христијанско име) не сакал ни да слушне за христијанството!
Поради тоа, истиот тој Владимир, потпирајќи се главно на доминантините етнички Турко-Бугари, веднаш превзел низа антихристијански мерки, со цел да го истисне христијанството од Бугарија и повторно да ја воведе турко-бугарската прататковска паганска вера!
Ова претставува неспорен доказ со колкав отпор добар дел од етничките Бугари, речиси сосила биле принудени да го примат христијанството, во името на кое дејствувале светите браќа.
Меѓутоа, царот Владимир не успеал да го укине христијанството, и нему најенергично му се спротивставил токму свети Климент Охридски, низ чија епархија новото ширење на паганството било најизразено. По залагање на свети Климент, во целата оваа работа се вмешал дури и претходно замонашениот кнез Борис, по што Владимир бил симнат од престолот, а на негово место бил поставен другиот
син на Борис, Симеон, чие семејство, за таа цел, било принудено допрва да учи да зборува на словенски.
Значи, додека словенскиот книжевен јазик веќе одамна бил создаден и раширен,
членовите на семејството на најновиот бугарскиот цар Симеон допрва почнале да учат да го зборуваат овој јазик.
Инаку, Симеон, со државен декрет, официјално го вовел словенскиот јазик како официјален јазик во Бугарија во 893 година,
а тоа е речиси цели 30 години по создавањето на првиот словенски книжевен јазик.
Но, и овој декрет бил пречекан со отпор од страна на вистинските етнички Бугари (Турко-Бугарите), кои не сакале туку-така да се откажат од својот мајчин бугаро-азијатски јазик и да го учат словенскиот, за што сведочи фактот што го дава токму бугарскиот учен Сефтерски,
кој вели дека бугаро-азијатскиот јазик си останал како говорен јазик помеѓу Бугарите дури до 12. век.
Поради сите овие причини, навистина е несериозно, па дури и смешно дебилното тврдење дека најстариот словенски книжевен јазик бил старобугарскиот, т.е. дека Бугарите нам ни го дале јазикот, штом видовме дека голем дел од етничките Турко-Бугари, токму заради заштита на својот вистински старобугарски јазик (кој јазик, според бугарскиот академик Иванов, бил сличен со денешниот чувашки и татарски јазик), не сакале ни да слушнат за словенскиот говорен и книжевен јазик