- Член од
- 23 мај 2009
- Мислења
- 788
- Поени од реакции
- 23
е да зависи сега и од ударот ако земе да ме претепа и ми скрши рака да би вриштела но ако е една шлаканица не би заплакала повеќе ме повредуваат зборовитоа зависи колку тешка рака има
е да зависи сега и од ударот ако земе да ме претепа и ми скрши рака да би вриштела но ако е една шлаканица не би заплакала повеќе ме повредуваат зборовитоа зависи колку тешка рака има
јасно.. ама треба да почнеш да се праксираш за да станеш имун и на тоа.. пошо се додека гледаат дека можат да те повредат ке го праат истотое да зависи сега и од ударот ако земе да ме претепа и ми скрши рака да би вриштела но ако е една шлаканица не би заплакала повеќе ме повредуваат зборови
Океј, ако се сфаќаме веќе буквално, срцето не е нешто замислено нели, постои како физичко тело, и рана на него која нели наводно боли, е физичка болка.Психичка болка не е споредлива со физичка... Раната по неколку недели ќе заздрави... но раната во срцето никогаш нема... :nenene:
Хехе, абе постои ко физичко тело, ама ако се нанеси рана на срцето болката не е физичка како можи да е? Иначе интересно размислувањеОкеј, ако се сфаќаме веќе буквално, срцето не е нешто замислено нели, постои како физичко тело, и рана на него која нели наводно боли, е физичка болка.
Онтопик: Физичката боли повеќе. Тојето.
Тоа ми беше зборот...иако поминаа 3 ипол години јас не сум истата...нешто имам во себе што ме мачи...секој пат кога слушам за него или го видам во мене се крше нешто...срцето ме заболува што не искористив да бидам со него,ме боле се уште што ме заменил со некоја да не ја навредам со погрдни зборови и што не може да се сети на мене...што ме заборави мене и тоа што го осекаше за мене...Двете болат. Само што физичка поминува и се заборава, а психичка малце потешко.