Дали се плашите од смртта, и што мислите за неа?

[M@We4kA]

Не се плашам од смртта затоа што кога тогаш сите ќе умреме. Е сега некои умираат помлади, некои постари, меѓутоа тоа е судбина и нема бегање.

 

[centarec]

Ja iskreno se plasam ama i se plasam i od vecen zivot , taka da nemozam NZS da najdam

 

[IDontWantU2Know]

smrtta e sostojba kako pred raganjeto!nishto.togas zoshto da se plashime od nishto?eden den mora da dojde,neizbezna e.

i osven toa neosetlivo e..eden mig..zavrshuva se.....ne se plashete


edinstveno se plasham od smrt so bolki i stradanja...

vsushnost se plasham a znam deka ne treba..sto ako utre ne se razbudam ziva?..sto so rabotite koi sakav da gi napravam ,etc etc....
ok...

 

[Fabullous_178]

Не се плашам,ја очекувам.
Смртта за мене е почеток на нов живот,нова инкарнација.
Барем во тоа верувам,и премногу сум љубопитен да дознаам што има...
Да почувствувам како е...

 

[THE_CHOSEN_ONE]

Ne se plasham od smrtta zosto Isus mi e prijatel.

 

[Black LiLy]

Имаше слична тема на еден друг форум, па едноставно ќе го пастирам моето мислење и тука:

Смртта како појава ме фасцинира.
"...why am I dying to live, if I'm just living TO DIE?"
Исто онака како што е скоро невозможно да се сфати смислата на човековото постоење (освен ако самите не му дадеме смисла), така е скоро невозможно да се сфати смртта, нејзината причина и воопшто, постоење. Меѓутоа, ако се опфати целокупната слика што ја носи смртта кај човекот, ќе се добие рефлексија на СТРАВ. Ужас. Агонија. Таква е човечката природа-плашлива кон нештата кои не ги разбира. Сепак, смртта само не потсетува дека има почеток и крај на се што е земско. Или пак, ако повеќе сакате, круг во кој се врти истото.
И кога некој ќе умре, телото му гние, а душата не. Некому пак, душата му е гнила од раѓање, ама телото си опстојува. Феномен. Моќна е Мајка Природа. Надмоќна. И затоа смртта, треба да се сфати како нешто нормално, како продолжеток на животот, на човештвото, а не како крај.
Еден цитат: (од еден премногу поучен филм)
„...Додека сум жив, јас ќе зборувам и ќе те учам. Ти ќе слушаш. Откога ќе умрам, ти ќе дојдеш на мојот гроб и ќе зборуваш, а јас ќе слушам...“
Секогаш постои кружење на материјата и енергијата.

 

[Buterfly]

Black LiLy :helou::helou::helou: Истомисленици:wink:

Ja iskreno se plasam ama i se plasam i od vecen zivot , taka da nemozam NZS da najdam

Епа подобро ти е да си го живееш животот не плашејќи се од ништо.:wink:

 

[P.cat]

Епа несакам во моментов...од проста причина што животов ми е мил и живеам ради некои луѓе.Коа ќе ги снема нив-и мене :icon_biggИначе одговорот-не се плашам.

 

[Мачката]

Na momenti me faka nekoja panika...kako...lele do koga ke me ima ovde? ko ke mi tekni so se bi propustila ako sega me snema....sekogas razlicno, zavisi od raspolozenie... Momentalno da:nesvest:

 

[(: SwEeTy :)]

Strasno e koga smrtta ke ti zeme nekoj blizok ... a e neminovna kako pojava i eden den site ke ja docekame ... A za plasenje, nema zosto da razmisluvame sakale ili ne , nisto ne e vecno se sto se raga i umira ...

 

[[Marko]]

Се плашам...да...ама верувам дека после ќе се родам пак, само ништо нема се сеќавам... ((

 

[Mädchen]

Па на моменти ме фаќа страв.Не ми се напушта овој живот толку рано:pos2:ама еден ден сите мора да умриме.Но затоа треба да се верва,за потака да имаме вечен живот.

 

[Тамарче]

На моменти, да. Дури и ми се плачи. Ама то се моменти на слабост.
Ко ќе размислам поубо, нема за шо.
Верувам во Господ, а верниците по смртта се покрај него.

 

[Michi]

Јебига, шо има да се плашам сите ќе умреме некој ден само не знаеме кога ќе е тој ден, така да не се плашам

 

[ArhangelOFDeath]

Сите ќе умреме никој не живее вечно.Не се плашам од смртта и размислувам само на тоа дека треба да си ја достигнам целта и да бидам среќен затоа што секој момен може да ми биде последен.И на погреб не плачам затоа што според мене смртта е само одмор од животот кој е доста тежок.