Clen 7
Од Форумот
- Член од
- 5 јуни 2007
- Мислења
- 2.843
- Поени од реакции
- 360
Па ако е вечна,тогаш логично е да нема крај.Секоја љубов има крај, па дури и онаа вечната![]()
Па ако е вечна,тогаш логично е да нема крај.Секоја љубов има крај, па дури и онаа вечната![]()
Да. Но зависно од случај до случај. Вистинската љубов се раѓа токму кога двајца добро ќе се запознаат и тогаш стварно се прифаќаат еден со друг и покрај разликите ако ги имаат. Меѓутоа во многу случаи повеќето парови здраво за готово ги прифаќаат меѓусебните разлики, не им се битни бидејќи си живеат во свет на идеализирана љубов и еден ден кога разликите стварно ќе направат проблем, ќе се види на што се. Појасно е сега?Чекај да видам дали те разбрав добро.
Сакаш да кажеш дека љубовта исчезнува ако добро го знаеме партнерот?
Демек, кога добро се знаеме веќе не сме интересни еден на друг?
Не се работи за истите работи.Ти не јадеш од навика,ниту спиеш од навика,ниту шеташ од навика.Сето тоа го правиш од задоволство(па какво и да е).Но кога ќе исчезне тоа задоволство преостанува само глупава и монотона навика.Барем јас тоа така го гледам.А љубовта е кога сите работи што ги правиш за или со партнерот ги правиш од задоволство и чувствуваш неизмерна среќа.:helou:Добро, можно ли е половината од тие што имаат одговорено на оваа тема да се „фаќаат“ за навиката.:nesvest:
Може ли некој барем да каже како изгледа љубов „претворена“ во навика и љубов која не е навика.
Па зарем целиот живот воопшто не претставува навика?
Зарем секој ден не правиме исти работи? Не јадеме, не спиеме, не шетаме секој ден?
И што сега? Животот веќе не е живот туку навика?
Мое мислење, љубовта може да претставува навика но навика која ја практикуваме секогаш со голема желба, голема љубов...(малце глупаво звучи-љубовта да ја практикуваш со љубов ама....)
Исто како јадењето...зарем тоа не е навика? Зарем секој ден не сме гладни и не си јадеме со мерак?
Нешто слично за мене претставува и љубовта мада на некој оваа компарација ќе му изгледа можеби глупава.![]()
Сега е јасно.:smir:Да. Но зависно од случај до случај. Вистинската љубов се раѓа токму кога двајца добро ќе се запознаат и тогаш стварно се прифаќаат еден со друг и покрај разликите ако ги имаат. Меѓутоа во многу случаи повеќето парови здраво за готово ги прифаќаат меѓусебните разлики, не им се битни бидејќи си живеат во свет на идеализирана љубов и еден ден кога разликите стварно ќе направат проблем, ќе се види на што се. Појасно е сега?![]()
Имаме различно сфаќање за поимот навика.Не се работи за истите работи.Ти не јадеш од навика,ниту спиеш од навика,ниту шеташ од навика.Сето тоа го правиш од задоволство(па какво и да е).Но кога ќе исчезне тоа задоволство преостанува само глупава и монотона навика.Барем јас тоа така го гледам.А љубовта е кога сите работи што ги правиш за или со партнерот ги правиш од задоволство и чувствуваш неизмерна среќа.:helou:
И останатите размислуваат вака?Кога почнува сексот.
Мене ми се предале многу девојки, ама ништо не ми значат.И останатите размислуваат вака?
Ти значи ли нешто тебе тоа што некоја девојка ќе ти се предаде?