MaRyJaNe-poison
Beauty in Black
- Член од
- 11 септември 2007
- Мислења
- 2.722
- Поени од реакции
- 167
mana! ako ima strav (vo pogolema "mera") nema uspeh!
Стравот - предност или мана?
- Креатор на темата Дивајн
- Време на започнување
DarkLord
Невиден малер
- Член од
- 27 јануари 2007
- Мислења
- 941
- Поени од реакции
- 247
До сега не сум имал никако страв добро ајде од темница ми е страв.Него незнам што се случува со мене,почнувам да се плашам од патување,кога сум на пат целиот сум пребледен,срцето ми чука триста на саат и кога патувам некаде имаме некое bad felling како да ќе се случи нешто.Ќе може некој да ми обајсни што е работата со мене или неможе,имал ли некој ваков страв.У сабота идам на пат за германија и ми се јавува ова чуство.Кажете дека се пореметувам нели?
E
`EsCaPe`
Гостин
стравот е мана ..ништо повеќе ..пример за мене еве..колку шанси сум пропуштила ( општо зборам ) поради тој глуп страв пр. - страв ми тоа да направам , не знам како ќе испадне , па се плашам од последиците , па ова па она и на крај ќе речам - е ај батали и ќе се откажам од тоа што сум го планирала..ее..лошо.. а ретко , ептен ретко стравот може да биде предност..
- Член од
- 8 февруари 2007
- Мислења
- 1.968
- Поени од реакции
- 43
Умерена доза на страв е секако предност. Мене лично ми претставува нешто слично на предизвик со кој ќе се соочам. Се чувствувам неизмерно среќна и задоволна од себе кога ќе го надминам тоа чувство на страв и ќе постигнам добар резултат.
Сепак преголема количина на страв и закочување на телото и умот секако дека не чини. На тој начин поткленуваш пред она што ти е поставено како пречка и нормално дека е мана.
Сепак преголема количина на страв и закочување на телото и умот секако дека не чини. На тој начин поткленуваш пред она што ти е поставено како пречка и нормално дека е мана.
Orkad
The Master
- Член од
- 5 октомври 2007
- Мислења
- 1.010
- Поени од реакции
- 10
Па според мене стравот доколку е во мали количини, е предност затоа што токму тој е оној кој некогаш не предупредува за некои работи, но доколку е во поголеми количини тогаш е мана бидејки не спречува да направиме работи кои навистина ни се потребни
K
kat.<3
Гостин
страв, нема човек кој не го почувствувал некогаш, за мене не е ни предност, ниту пак мана, можеби нешто помеѓу. човечки е да се плашиме дури и кога гледаме дека нема зошто, но тоа е во нас и не можеме да го контролираме.
- Член од
- 26 јануари 2007
- Мислења
- 2.202
- Поени од реакции
- 1.943
За мене е мана.Можеби има исклучоци но...
Моментално имам страв од еден почеток (не е важно каков), веќе долго време се чувствувам парализирана, како да стојам во место и не можам да мрднам.Проклет страв, страв да тргнам кон остварување на тоа што го посакувам ! Страв, пак да не застанам на самиот пат, дека нема да истраам, дека нема да бидам доволно силна...
Го мразам овој период...ужасно е да бидеш парализиран од страв.
Моментално имам страв од еден почеток (не е важно каков), веќе долго време се чувствувам парализирана, како да стојам во место и не можам да мрднам.Проклет страв, страв да тргнам кон остварување на тоа што го посакувам ! Страв, пак да не застанам на самиот пат, дека нема да истраам, дека нема да бидам доволно силна...
Го мразам овој период...ужасно е да бидеш парализиран од страв.
K
kat.<3
Гостин
можеби и не може еден почеток да не те плаши, не само тебе, и мене, и толку многу луѓе кои ги среќаваш кога чекориш надвор по улицата, но можеби токму тој почеток ќе ти донесе една толку голема и убава сила, едно срце нежно, полно со љубов и милост што секогаш ќе те прави силна, тоа искрено ти го посакувам, тогаш ќе го нема стравот да не застанеш на патот, да не паднеш пак, како толку пати дотогаш, или можеби ќе го има пак, но толку малечок и слаб што нема ни да можеш да го осетиш.
- Член од
- 29 април 2008
- Мислења
- 184
- Поени од реакции
- 9
stravot e osobina koja sto ja ima sekoj covek.
prasanjeto za sekoj e kako da se upotrebi toj strav.
i vo sekoja situacija stravot e prednost
its up 2 u what u gonna do
razlikata e toa sto nekoi stravot go pretvaraat vo bes ili vo xrabrost no ima nekoi sto ednostavno ne mozat da se soocat so stravot.tie sto ne mozat da se soocat so stravot ne stignuvaat do nikade.
prasanjeto za sekoj e kako da se upotrebi toj strav.
i vo sekoja situacija stravot e prednost
its up 2 u what u gonna do
druze stravot kaj nekoi se pojavuva poveke kaj nekoi pomalce nemoj da mi kazes deka ti strav nemas oseteno.
razlikata e toa sto nekoi stravot go pretvaraat vo bes ili vo xrabrost no ima nekoi sto ednostavno ne mozat da se soocat so stravot.tie sto ne mozat da se soocat so stravot ne stignuvaat do nikade.
ada
Модератор! ок?
- Член од
- 21 август 2006
- Мислења
- 5.706
- Поени од реакции
- 566
Кога би го тргнале на страна она здраворазумско, вродено чувство на страв, кое прави да реагираме себе заштитнички во реално опасни по живот ситуации, односно служи за основна себе презервација и потекнува од инстиктот за преживување, во другите ситуации стравот е непотребна инхибиција која не лишува од многу искуства.
Па, иако можеби звучи како претерана генерализација, сепак сметам дека стравот е мана, која ограничува. Воглавном е резултат на комплекси, недоверба, погрешни проекции од најраното детство и сл. и можам да речам дека е блиску до кукавичлук. Во смисол, за да си зачуваме некој внатрешен "мир" и задржиме статус кво, остануваме инертни, или одбираме да се повлечеме од разни ситации, односи и др. И можеби на тој начин се заштитуваме од евентуални непријатни ситуации, но истовремено се лишуваме од цел спектар на искуства кои може да не направат толку побогати како личности. Дополнително, уплашени и пасивни луѓе, ретко придонеле за крупни општествени промени. Значи, што помалку нереален страв и играње на сигурно, тоа поголема можност да бидеш и општествено полезен.
Поради тоа, одбирам да потклекнувам на стравот што помалку, а и да почитувам луѓе кои го прават истото.
За крај, еден цитата кој сметам дека е во склоп на темава:
"-Заслугата му припаѓа на оној кој е навистина во арената, чие лице е облиено во крв и пот, кој греши и постојано се труди затоа што нема труд без погрешки и недостатоци. Оној кој знае да биде посветен, да се потроши за нешто вредно и кој знае дека, во најдобар случај, на крајот од големото постигнување го чека триумф, а во најлош случај, ако не успее, иако толку се труди, неговото место никогаш нема да биде помеѓу оние уплашени и малки души кои не знаат ни за победа, ни за пораз."
~Теодор Рузвелт~
Па, иако можеби звучи како претерана генерализација, сепак сметам дека стравот е мана, која ограничува. Воглавном е резултат на комплекси, недоверба, погрешни проекции од најраното детство и сл. и можам да речам дека е блиску до кукавичлук. Во смисол, за да си зачуваме некој внатрешен "мир" и задржиме статус кво, остануваме инертни, или одбираме да се повлечеме од разни ситации, односи и др. И можеби на тој начин се заштитуваме од евентуални непријатни ситуации, но истовремено се лишуваме од цел спектар на искуства кои може да не направат толку побогати како личности. Дополнително, уплашени и пасивни луѓе, ретко придонеле за крупни општествени промени. Значи, што помалку нереален страв и играње на сигурно, тоа поголема можност да бидеш и општествено полезен.
Поради тоа, одбирам да потклекнувам на стравот што помалку, а и да почитувам луѓе кои го прават истото.
За крај, еден цитата кој сметам дека е во склоп на темава:
"-Заслугата му припаѓа на оној кој е навистина во арената, чие лице е облиено во крв и пот, кој греши и постојано се труди затоа што нема труд без погрешки и недостатоци. Оној кој знае да биде посветен, да се потроши за нешто вредно и кој знае дека, во најдобар случај, на крајот од големото постигнување го чека триумф, а во најлош случај, ако не успее, иако толку се труди, неговото место никогаш нема да биде помеѓу оние уплашени и малки души кои не знаат ни за победа, ни за пораз."
~Теодор Рузвелт~