Она што највеќе е за почит и да речам еволуираше во настапите особено Европа е фактот што Гасперини веќе не се повлекува после 1 гол.
Нешто што често беше случај во минатото, да речеме во ЛШ во 2 наврати против Јунајтед имаа водство и се повлекуваа скроз, на крај завршија нерешено и пораз на Олд Трафорд.
Исто со Борусија Дортмунд играа мислам Европа Лига, тогаш на Мапеи стадионот, имаа водство и резултат што ги носи понатака, ама класика италијанско катенаџо после тоа и на крај чинам претрпеа пораз.
Интересно е што на стари години ги научи тие лекции, нели, must e за секој тренер константно да се подобрува и надградува без оглед на годините.
Ама она што ме импресионираше оваа кампања на Аталанта е што
а) победија ептен добри екипи не само во Ливерпул и Леверкузен, туку и Спортинг да не заборавиме. Марсеј ајде онака ама и они не се за потценување.
б) не престанаа да напаѓаат, т.е секогаш размислуваа за гол плус што е реткост и за голем респект. Особено на Енфилд и вчера, утакмици на кои можеа и до 4ти гол да дојдат.
А и секако, никогаш, ама никогаш не треба да се потценат Италијани во финале, имаше малце арогантност и летање у облаци од таборот на Леверкузен и германските медиуми во пресрет на вчерашната утакмица.
