- Член од
- 8 ноември 2008
- Мислења
- 2.172
- Поени од реакции
- 1.265
Прво и основно - Во слободна обединета и независна Македонија после првиот АСНОМ не би имало место за еден Ванчо Михајлов (освен место во затвор), поготово што никој во Македонија не го сакал, а партизаните ја држеле ситуацијата во свои раце. Покрај тоа Ванчомихајловистичката држава немаше да биде самостојна туку под влијание на Бугарија. Осмосептемвриската Македонија (во 1944) исто не била самостојна и немала шанса да се развие затоа што немала поддршк во народот.
Но, што би било доколку немало толкави надворешни притисоци и напади па првото заседание на АСНОМ успешно се спровело на целата етничка територија (Партизаните успевале во егејскиот дел на Македонија и ако не било англо-американското мешање и нивната поддршка на грчката власт денеска таму ќе беше сосема поинаква слика, а пак Пиринскиот дел бил дел од ПОРАЗЕНА држава која морала да прави отстапки, ако ништо друго морала барем репарации да издвојува)? Што би било во таква ситуација кога Македонците би бил оставени на мира да создаваат своја држава? Новата власт имала широка подршка кај народот и имала солиден демократски зачеток на световна власт, имала респектабилна армија за Балкански услови која ја КОНТРОЛИРАЛА во голем дел територијата на Македонија и имало во народот јак морален кодекс (и покрај денешните омаловажувања) кој сеуште не бил уништен.
Разгледувајќи ги сите аспекти на тогашните ВНАТРЕШНИ состојби можам да заклучам дека во Македонија сигурно немало да има строг комунистички модел на држава. Немало да има национализација и уништување на приватната сопственост, немало да биде уништено земјоделието и сточарството, приватните бизниси, туку сето тоа само низ децениите што следуваат ќе беа надградувани, развивани и модернизирани. Некои од кафенџиите на пример можеби ќе пропаднеа, некои ќе се развиваа до ланци на ресторани и хотели, некои ковачи ќе стигнеа до сопственици на метална индустрија, некои аптекари можеби ќе развиеја фармацеутски компании и т.н. и т.н. Сточарите ќе ги множеа своите стада и ќе го модернизираа производството, шумите ќе имаа свои стопани кои ќе се грижеа за своите шумски поседи па немаше да има безмилосни кражби и оголувања на шумите, немаше да има толкава миграција на Албанци, немаше да има толкава емиграција кон запад, Аграрот ќе се развиваше и модернизираше, туризмот ќе се развиваше поготово што ќе имавме и море. Ќе имавме развој и на поморството, трговска морнарица, танкери... Гасот ќе беше одамна присутен кај нас.
Армијата ќе се развиваше врз основата на постојната НОВ и ПО на Македонија, со сопствено производство на оружје (наместо да делкаме црешови топчиња).
Образованието ќе беше САМО наше без надворешни влијанија, поготово во делот на историјата, прилагодено кон нашите потреби но и во склад со светските барања и норми. Немаше секоја будала да биде професор само затоа што бил партиски подобен и член на КПМ.
Сето тоа ќе го подигнеше моралот, дигнитетот и самосвеста кај народот, па на непријателите ќе им беше многу потешко да роварат низ Македонија. Па и да се јавеше некој како сегашниве политичари да прокламира откажување од себе за да се зачлениме во нечиј туѓ штетен сојуз ќе бешеисмеван, презрен и конечно и осуден на долгогодишна робија...
Инаку, ние сме осидени секогаш да почнуваме од ново и од почеток... Какво такво постоење на стопанство и личен и трговски морал и знаење ние после Втората Светска Војна сме биле принудени да го уништиме, испокрадеме, интелектуалците да ги испозатвораме, прогонуваме и убиваме и сето на ново да го градиме од нула по новиот социјалистички терк - неприродно. И откако повторно сето тоа го изградивме ни се случија 1990-тите и повторно сето го уништивме, испокрадеме и наново почнавме да го градиме од нула сега по некој нов терк (либерално капиталистички). Никогаш не сме се развивале природно, без надворешно мешање и на свој начин. Никогаш! И затоа сме на ова дереџе. А предавници, изроди, крадци, платеници и корумпирани ги има насекаде ни помалку ни повеќе, само не идат до израз туку си добиваат место по затвори и лудници.
Ова се основите на моето сваќање на она “што би било кога би било“. Мислам дека ова е логично остварливо доколку не би биле сите толку здушно и сложно насочени против нашето постоење.
За секој од аспективе на постоење на држава (економија, здравство, одбрана, образование, туризам и т.н.) може да се дискутира попрецизно и детално поединечно да се разработат сите аспекти и детали кои можно би се постигнале при една независна македонска обединета држава.
П.С. Дискутирањата од типот Ванчо Михајлов ќе ни беше претседател и ќе бевме испостава на Бугарите се смешни и веројатно тендециозни и злонамерни. Не се смешни.
Но, што би било доколку немало толкави надворешни притисоци и напади па првото заседание на АСНОМ успешно се спровело на целата етничка територија (Партизаните успевале во егејскиот дел на Македонија и ако не било англо-американското мешање и нивната поддршка на грчката власт денеска таму ќе беше сосема поинаква слика, а пак Пиринскиот дел бил дел од ПОРАЗЕНА држава која морала да прави отстапки, ако ништо друго морала барем репарации да издвојува)? Што би било во таква ситуација кога Македонците би бил оставени на мира да создаваат своја држава? Новата власт имала широка подршка кај народот и имала солиден демократски зачеток на световна власт, имала респектабилна армија за Балкански услови која ја КОНТРОЛИРАЛА во голем дел територијата на Македонија и имало во народот јак морален кодекс (и покрај денешните омаловажувања) кој сеуште не бил уништен.
Разгледувајќи ги сите аспекти на тогашните ВНАТРЕШНИ состојби можам да заклучам дека во Македонија сигурно немало да има строг комунистички модел на држава. Немало да има национализација и уништување на приватната сопственост, немало да биде уништено земјоделието и сточарството, приватните бизниси, туку сето тоа само низ децениите што следуваат ќе беа надградувани, развивани и модернизирани. Некои од кафенџиите на пример можеби ќе пропаднеа, некои ќе се развиваа до ланци на ресторани и хотели, некои ковачи ќе стигнеа до сопственици на метална индустрија, некои аптекари можеби ќе развиеја фармацеутски компании и т.н. и т.н. Сточарите ќе ги множеа своите стада и ќе го модернизираа производството, шумите ќе имаа свои стопани кои ќе се грижеа за своите шумски поседи па немаше да има безмилосни кражби и оголувања на шумите, немаше да има толкава миграција на Албанци, немаше да има толкава емиграција кон запад, Аграрот ќе се развиваше и модернизираше, туризмот ќе се развиваше поготово што ќе имавме и море. Ќе имавме развој и на поморството, трговска морнарица, танкери... Гасот ќе беше одамна присутен кај нас.
Армијата ќе се развиваше врз основата на постојната НОВ и ПО на Македонија, со сопствено производство на оружје (наместо да делкаме црешови топчиња).
Образованието ќе беше САМО наше без надворешни влијанија, поготово во делот на историјата, прилагодено кон нашите потреби но и во склад со светските барања и норми. Немаше секоја будала да биде професор само затоа што бил партиски подобен и член на КПМ.
Сето тоа ќе го подигнеше моралот, дигнитетот и самосвеста кај народот, па на непријателите ќе им беше многу потешко да роварат низ Македонија. Па и да се јавеше некој како сегашниве политичари да прокламира откажување од себе за да се зачлениме во нечиј туѓ штетен сојуз ќе бешеисмеван, презрен и конечно и осуден на долгогодишна робија...
Инаку, ние сме осидени секогаш да почнуваме од ново и од почеток... Какво такво постоење на стопанство и личен и трговски морал и знаење ние после Втората Светска Војна сме биле принудени да го уништиме, испокрадеме, интелектуалците да ги испозатвораме, прогонуваме и убиваме и сето на ново да го градиме од нула по новиот социјалистички терк - неприродно. И откако повторно сето тоа го изградивме ни се случија 1990-тите и повторно сето го уништивме, испокрадеме и наново почнавме да го градиме од нула сега по некој нов терк (либерално капиталистички). Никогаш не сме се развивале природно, без надворешно мешање и на свој начин. Никогаш! И затоа сме на ова дереџе. А предавници, изроди, крадци, платеници и корумпирани ги има насекаде ни помалку ни повеќе, само не идат до израз туку си добиваат место по затвори и лудници.
Ова се основите на моето сваќање на она “што би било кога би било“. Мислам дека ова е логично остварливо доколку не би биле сите толку здушно и сложно насочени против нашето постоење.
За секој од аспективе на постоење на држава (економија, здравство, одбрана, образование, туризам и т.н.) може да се дискутира попрецизно и детално поединечно да се разработат сите аспекти и детали кои можно би се постигнале при една независна македонска обединета држава.
П.С. Дискутирањата од типот Ванчо Михајлов ќе ни беше претседател и ќе бевме испостава на Бугарите се смешни и веројатно тендециозни и злонамерни. Не се смешни.
