J
J.LO
Гостин
http://www.youtube.com/watch?v=88obN_Uq29g
Се трудам целата болка да ја преточам во љутина и гнев...за да ми биде полесно и да престанам да те сакам..но не можам..колку се обидувам толку повеќе ми фалиш...се трудам да не милсам на убавите него само на лошите моменти за да почнам да те мразам и да почнам нов живот без тебе...и тоа е безуспешно...ме боли што знам дека животот не дава многу шанси за вистинска и искрена љубов како што беше нашата...ме боли што не ја сочувавме...ме боли што не можам да не мсилам како си што правиш, со кого си..како ти е без мене? Посреќен ли си сега? Зошто во посчедно време ништо не можеше да те направи среќен? Зошто во твојата душа има толку црнила? Знам дека животот не ти беше песна...ама се прашувам како може чиста душа како твојата да биде потопена со толкави црнила? Милион порази..и никогаш не се откажав од нас...дури и кога беше најтешко наожѓав начини да вратам се во нормала...Можеби те загуши мојата преголема љубов..не знам...Постојано се прашуам што ти недостигаше? Зарем можеше да дозволиш се да отиде по вада ради некои нормални недоразбирања кои сите ги имаат? Тогаш можеби и не си ме сакал вистински...не знам...Јас твоите мани ги претварав во злато...Имав понекогаш и повеќе причини да не те сакам отколку да те сакам....Да не те ценев ке те баталев многу одамна...знам дека го знаеш тоа...И сигурна сум дека ќе помине ова се...и сигурна сум ќе сфатиш еден ден и ќе се разбудиш и ке се запрашаш како си можел сето ова да го направиш...сигурна сум дека ке прогледаш кога тогаш...не знам дали ќе ме побараш затоа што си премногу горделив и тежок егоиста...ама знам...мојата љубов никогаш нема да ја заборавиш....и знам дека кога ке видиш се околу себе пак ќе ги бараш моите очи и топлината на мојата душа...и секој ден се повеќе ке ти фалат моите досадни пораки и моите маани....
http://www.youtube.com/watch?v=G35Ahxcaeo0
Се трудам целата болка да ја преточам во љутина и гнев...за да ми биде полесно и да престанам да те сакам..но не можам..колку се обидувам толку повеќе ми фалиш...се трудам да не милсам на убавите него само на лошите моменти за да почнам да те мразам и да почнам нов живот без тебе...и тоа е безуспешно...ме боли што знам дека животот не дава многу шанси за вистинска и искрена љубов како што беше нашата...ме боли што не ја сочувавме...ме боли што не можам да не мсилам како си што правиш, со кого си..како ти е без мене? Посреќен ли си сега? Зошто во посчедно време ништо не можеше да те направи среќен? Зошто во твојата душа има толку црнила? Знам дека животот не ти беше песна...ама се прашувам како може чиста душа како твојата да биде потопена со толкави црнила? Милион порази..и никогаш не се откажав од нас...дури и кога беше најтешко наожѓав начини да вратам се во нормала...Можеби те загуши мојата преголема љубов..не знам...Постојано се прашуам што ти недостигаше? Зарем можеше да дозволиш се да отиде по вада ради некои нормални недоразбирања кои сите ги имаат? Тогаш можеби и не си ме сакал вистински...не знам...Јас твоите мани ги претварав во злато...Имав понекогаш и повеќе причини да не те сакам отколку да те сакам....Да не те ценев ке те баталев многу одамна...знам дека го знаеш тоа...И сигурна сум дека ќе помине ова се...и сигурна сум ќе сфатиш еден ден и ќе се разбудиш и ке се запрашаш како си можел сето ова да го направиш...сигурна сум дека ке прогледаш кога тогаш...не знам дали ќе ме побараш затоа што си премногу горделив и тежок егоиста...ама знам...мојата љубов никогаш нема да ја заборавиш....и знам дека кога ке видиш се околу себе пак ќе ги бараш моите очи и топлината на мојата душа...и секој ден се повеќе ке ти фалат моите досадни пораки и моите маани....
http://www.youtube.com/watch?v=G35Ahxcaeo0