Ми се допадна сезонава, скроз онака. Од актери, до приказна и дијалози (не толку филозофски и апстрактни), плус многу повеќе акцент на ликовите и нивните приказни, што ти дава простор да се приврзеш за нив и да ти е мака кога ќе бидат изрешетени од некои корумпирани ѓубриња.
Ептен језив ми беше делот со Френк и мршојадците што му одеа по крвта. Го фати инат за костумот бе. Ај бар си остана горд докрај.
Велкоро да умреше знаејќи дека детето му е син, бар мирно ќе си умреше. Срце ме стегна кога го покажаа резултатот од ДНК и сликите од нив.
Третата сезона, уште поарна.