Што ви недостига од детството?

  • Креатор на темата Креатор на темата Buci
  • Време на започнување Време на започнување
Ми недостига играњето криенка и слични маалски игри со другарките.

И ми недостига одењето кај баба ми на спиење.. не дека сеа не можам, али неам време.
Да, тоа ми недостига слободно време, што како мала сум го имала еден куп..
 
Најмногу дедо ми, потоа играњето во маало со другарите, слободното време.
 
па шо знам... онака, не сум бил многу емоционален...бев тежок авантурист и ми беше гајле за све, но како што растев, се менуваа работите...
и дружбата со братучед ми...
 
Тоа што сум немал никакви грижи. По цел ден си го ладев. Си гледав цртани се шлаев надвор со другарите, што и да кажеш никој нема да го земе здраво за готово. Нема проблеми, све ти е розово, паѓаш по 15 пати на ден и не ти е ништо (башка не ти се смеат луѓето). Тоа ми недостасува.
 
Југославија и црвениот пасош.... :)

не бе...тогаш 3-4 год имав...могу рано детство беше тоа...

Па...ми недостига едно маче (девојче) :) :) :) :)
 
Ми недостига криењето пари, другарката ми недостига се дружев многу со неа, а сега ја немам видено од основно:tapp: , криењето од моите дома за да се јавам на телефон кај некој дечко....:pos2: многу работи, мирот и спокојот кој го имав тогаш .....
 
Ако зборвиме за најрано детство ми фалет игрите низ малово со децава шо сеа се глеам еднаш на сто години, после негде дур бев градинка ми фалет денојте ко не сакав да го јадам гравот и му го турав на едно дебело детенце да си го изејт и двајцата бевме задоволни, после од прво до четврто денојте ко не морав олку да учам и ко одевме на излети до прва горица а мислев сме излегле од Македонија и ликовно ко не моравме да учиме кузнајт по колку страни туку цртавме чоечиња во форма на стапче...ко игравме газана во дворон, а од 5 до 8 најмногу ми фалет моментите ко станвев бесно момичиште со зовриени хормони :) е тоаш веќе стварно збеснав, ама сепак јако беше :)
 
Ми недостига радоста за секоја ситница што некој ќе ми ја подари или каже, ми недостигаат 30-те барбики и нивните куќи со кои го преполнував и го трансформирав целиот стан, мастиките чунга лунга и базока , бонбончињата Пез, Студени нозе , Бушава азбука, велосипедот со помошни тркалца што можев да го возам само во парк или кај баба ми ( многу мразев што живеам во стан), стравот на мајка ми секогаш кога ќе ме пратеше во продавница, Нинтендото и Супер Марио што го играв по цели ноќи ,сите боенки и фломастери со кои го исчкртав едниот од ѕидовите во мојата соба, малите ситни шнолички што ги губев насекаде, па дури и неудобните креветчиња и цвеклото во градинка, илузијата дека кога ќе пораснам ќе бидам Пепелашка...
Ми недостига безгрижноста и чувството дека ги сакам сите и дека сите ме сакаат мене и дека светот се врти само заради мене ( иако ова понекогаш и денес го чувствувам, ама се освестувам за брзо време)...
 
...Ми фали, дружбата пред се...Онаа чиста, невина дружба, без подмолности и задни намери...Тие искрени радосни детски денови...Ми фали старото друштво, жалам што не останав во чести контакти со нив...Но, најмногу од се ми фалат деновите поминати со мојот татко, сите кладилници поминати со него...Сакам да се врати тоа време...:cry:
 
Samo edno mi fali: koga majka mi rano na sabajle me budese so przeni kompircinja vo race so zborovite: Spanke stanuvaj ajde...
Sega nikoj ne me budi ;)
 
Па ми фалат другарите,кои тогаш ги имав пошто најмал бев :pipi:.
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom