Приказна од мојот живот

  • Креатор на темата Креатор на темата Allita
  • Време на започнување Време на започнување
Јас сум скопјанец кој влече корени од струга, прилеп , тетово , и бујановац (Србија); градинка, основно , средно :сите не повеќе на 100 метри од дома
дома = лептокарија , 2 спрата над кафичот диабло;
моментално : студент по биологија во Касел-Германија , иако официјално фигурирам и на ПМФ, а сакам да станам инжењер .
Има доста луѓе кои според моите изјави или мислење ме нарекле ненормален , којзнае моќеби лушето си имале право пошто моментално имам луди цели до кои можат и на луд начин да се постигнат. Нормлно имајте на ум дека и лудоста е релативна работа , само кој како ја толкува.
Сеуште не сум налетал на личност од женскиот пол која ќе го скроти лавот во мене кој имено ми доаѓа од хороскопот.
Сакам да си го живеам животов до максимум ,ама тоа не го дефинирам како идење по кафани , пијанчење , и бркање девојки.
Музика: многу си го сакам Џезот, а ги почитувам и радо ги слушам татко му Блузот и брат му Рокот. Во моменти на суфицит на енергија го користам техното како одличен вентил.
 
Епа вака-
Роден во Кавадарци пред 19 години,по мајка од Битола,по татко од Ресен,живеам во Скопје(обединета Македонија).
Во Скопје сум кај Рамстор,првата зграда спроти Рамстор,основно завршив во Ленин(Гоце Делчев),средно во Корчагин и сега мака мачам со факултетов-Електро!
Тоа би било тоа за сега,ако имате дополнителни прашања прашајте слободно
 
Ај чим Влатче пиша, еве и ја :)
Роден во Скопје, живеам во централното гратско подрачје сменувајќи 2-3 локации во изминативе 20 години. Градинка идев во Кочо Рацин, а најдобра случка која ми остана во сеќавање е бегството со едно другарче, па не бараа родителите со полиција и на крај ќутек падна :) Основно завршив во Песталоци, во тој период живеевме за фудбал, игравме секој ден, а губитниците купуваа Кока-Кола :) Средно излеа малку се заебав, се запишав у Лазар Танев - туристички техничар. И таму по моја заслуга фудбалот стана главна преокупација, луѓе доаѓаа у школо само за физичко, формирав(ме) и школска лига. Тука ми се јави и желбата за шетање, сакав да бидам туриста наместо туристички работник, а во тој период почнаа да ме интересираат и жените иако никогаш не бев преокупиран со нив. Кога бевме трета средно имавме фудбалска лига и во маало, има неколку луѓе на форумов што беа дел од неа (BusHav, Acid, Urban Mover, Harry Potter, Romanticar . . .). Дојде време за факултет, немав некоја идеја, а не сум многу по учењето. Се запишав на пмф - географија, интересна наука плус супер ми иде. Почнав многу и по планини да одам, студенстки собири, размени, шетање и лудории колку што сакам па и повеќе од тоа. Пивото ми стана замена за вода, а наместо точак почнав да возам југо. Конечно фудбалот повеќе не е моја преокупација :)
 
Мистичен напиша:
Екскјуз ми, али јa темава ја сфаќам као онака, некој догаџај, а не као CV.
Кликни за повеќе...
ABEEEEEEEEE Vasi se konjite, vasa e nivata - orajte.......... so da vi recam

:) :) :)
 
ufff kako sum ispushtila ovaa tema da ja nadgleduvam...hmmm...ova tuka kratki biografii eden kup...jas temata inaku ja zamisliv kako prikazna od vashiot zivot znaci slucki koi ve opishuvaat vas i vashata licnost...ne kako kratka biografija... no najocigledno trebashe da presecam porano...no ajde shto e tuka e...znaci ponatamu na ovaa tema sakam da se kazuvaat slucki od zivotot koi nadobro ve odslikuvaat vas, na primer nekoj imal koncert i seto toa kako izgledalo po shto mozeme da zaklucime deka tipot e muzicar u dusha i deka zivotot bi go dal za muzikata...ili nekoj e veterinar...pa da ni kaze slucka kako nekoe izlecil nekoe zivotno niz shto se pominuval vo tie momenti kolku mislel na toa... taka nekako...znaci da se dolovite samite sebesi, po profesija,vo dusha, vo razmisluvanje za neshtata... se nadevam deka ke ja prodolzime temata vo pravata nasoka...:icon_lol:
 
Добро, значи го рипаме февруарскиот и се префрламе во пролетта, 2005.
Се качуам ја на мојот Фергусон и убацуам у втора за пролетно орање. Спуштам ралници и гордо заорувам. На вториот прегон слушам грозен звук што може да значи само едно - с'еба ралникот. Заустављам машина, притрчуам и како што очекував, сум налетала на каменчуга, поголемка. И таман ја да пробам да ја измкнам, притрчуваат едни двјца момци, плавушани, зборат нешто као оној 007 и ме тргаат од каменот. Си велам - Види што фино васпитана омладина, стално спремна да помогне. Го спакуваа тоа каменот, не ги сфатив шо маабет ми направија, само Русија разбрав. Некни си го видов каменот на телевизор.

Да резимираме, за да не се чита по седум пати. Од прикаската може да се заклучи дека:
a) јас сум земјоделка
б) можда сум и камењарка
в) во Русија немаат квалитетни камења за еспионаж
г) пишан англиски разбирам, говорен - тешко
д) имам еден ралник помалку :(
ѓ) имам телевизор
 
Лу полнеше триесетка, добра бројка, а ние решивме да одиме на прославата. Се собравме 5 души таман за со една кола, пардон едно југо :) И се товаривме некако, напред ја и Гарфилд, позади Гижо, Тореадор и Водка, а ауспухот залепен за земја. Тргнавме, а уште во аеродром го имавме првото искушение, со цел да скратиме малку налетавме на едно височко тротоарче, немаше ни лево ни десно, требаше да скокаме. И следеше полетувањето, па една акробација, Гижо си ја искрши главата и на крајот повторно слетавме на асфалтот. Абе комедии ако некој беше набљудувач од страна :) Ај после продолживме попретпазливо, стигнавме до некое си нет кафе кај што требаше да го собереме Тончи. Кај ли да го ставиме сега овој - беше прашањето. Епа кога може тројца да седат позади може и напред - беше одговорот. И нормално Тончи си седна меѓу возачот и совозачот, точно на мењачот :) После некое време налетавме на Лу кој беше искочил да не чека на патот, околу 500 метри од дома, па ај и него да го качиме у југото, нема смисла пешки да иде по нас. Беше неопходно да се менува формација, а Гарфилд предложи да продолжиме со формациска поставеност 3-1-3 т.е. тројца на хауба, еден вози и тројца на задни седишта :pos: Така победнички ги минавме и последните 500 метри од нашето патешествие на релација Скопје - (Сан) Марино :)
Пак ќе повторам, не бевме со кола, бевме со југо :pos:
 
Lele,kolku prikazni sum ispustila..:( A tolku se interesni...xeexexexexe...Aj da dadam nekolku zeleni,a vie prodolzete.
Aceva,bejb,ti si nenadmasna! I daj vikni go vamu Ofcar,neka ckrtne nekoj red,sto za sebe,sto za drugite.;)
 
Шо да ви кажам за мене...со чалгијата го поминав целиот живот, музичар по професија, со други зборови кажано, живот ми е музика. Од кафане до кафане лечим срцу ране. Едно време и во МНТ работев во опера, а и свадби свирев. По карактер сум што зарадим све потрошим.
Па сеа ти види го мојот живот и шо карактер сум...ЗАЕБАН.
 
седи , учи и пеј...то е мојот живот на кратко...досадно звучит , а шо си е за правдина и е ...
 
Охххх пак ти вистина само учиш ебаго а се јавам дома ти Попе ко ќе ја барам, ми викат дек учиш. Одмори мозокот малце, хев фан :)

Бај д веј, гледам на мојот живот различно, зависно од моето расположение и некои импресии во текот на денот. Ама воглавно, мислам дека ми е интересен, попосле ќе одделам малце време, и ак не ме мрзит ќе напишам некоја приказна.
 
Еве уште нешто од мене . . . најдолгиот ден од мојот живот :)

Денот ми започна во Москва, едно топло летно утро, се разбудив рано односно ме разбуди пријателот Алексеј кој беше дојден дури од Ст. Петерсбург за да се видиме. Се упативме на појадок, имаше шведска маса, се најадовме убаво и на крај не плативме ништо. Па решивме да шетнеме малку, бевме десетина души и се упативме кон метрото. И се качуваат сите еден по еден . . . и . . . мене ми се затвори вратата и тргна. Ах педерско метро си реков, останав јас сам на станицата, а првпат сум во Москва. Ај ништо страшно, искочив надвор и купив картичка за телефонска говорница. Решив да и се јавам на една пријателка, Елена, ама пак малер она на работа до 2 саат попладне. Се договоривме да се чекаме во 2 и пол попладне на една метро станица, а јас во меѓувреме решив сам да скитам низ градот. Се качив у метро и се упатив кон Црвениот плоштад, а таму ги сретнав другарите. Абе мала е и Москва си реков :) Се шетавме навака-натака пред да седнеме на пиво во еден од баровите. Дојде некако и 2 саат па тргнав да се најдам со Елена, а го земав и Алексеј со мене пошо друго е кога си со русин. Влеговме во метро станицата низ вратичката за излез (без да искуцаме карти) и една шипка ни ги искрши нозете, абе малер. Се видов и со Елена, ручавме заедно тројцата и околу 5 саат се упативме на пиво, бевме договорени со некои навивачи на Локомотив од Москва. Сето тоа пројде супер, па тркнавме до хотел да си собереме стварите и правец на стадион :) Полни трибини, преку 20.000 гледачи дојдени да го бодрат Локомотив против анонимниот Работнички. Добар натпревар, 0:0 на полувреме, 73 минута оп - пенал за Работнички. Ех да беше гол, ама Стојанов утна и не разочара сите нас. На крајот Локо победи 2:0 а ние околу 23 часот се упативме кон аеродромот Внуково. Накај дома мирен лет, сите со кисели фаци, кој шмука виски кој Загорка . . . и во 3 сабајлето (овој пат по македонско време) бевме во Гратски Парк, пред Маракана. Се мислевме дали да влеземе ама сите бевме преморени па се упативме по дома. Но денот за мене не заврши тука :) Само што се прибрав мавнав еден туш и го вклучив компјутерот, онака да видам што има на нет. Ама ми се убаци една девојка на ICQ, ми праи муабет на српски, вика кај братучетка ми у Скопје сум на гости сега, па прати ми слика, па ај да се видиме . . . и јас и викам ок, ајде утре. Она вика вечерва само ако сакаш. Е девојко и реков јас, сега е 4:30 сабајле а надвор врне истура (летен дожд) па ако сакаш ти дојди со братучетка ти пред музеј на град Скопје, еве ви мој телефон и титнете кога ќе сте доле. И нормално се облеков во пижами, си наместив креветот . . . ама телефонот ми ѕвони :) Се јавив и ми викаат те чекаме пред музејот со Пежо 307. И така беше. Две девојки, сами, дојдоа. А србинкава беше баш кул, плавуша од Нови Сад. Пиевме прво кафе на водњанска, муабети, едно-друго па ај до Средно Водно да идеме . . . и не, не е ова порно колумна, а никако тројка :) Си купивме по едно Браво сокче и на Водно. Искочивме од кола малку а надвор коска ладно, влеговме пак у кола и ај време е за накај дома, не раздени веќе убаво, 7 саат сабајле. Си разменувавме погледи со Наташа цело време, имаше некои искри. Пред да искочам од кола ја прашав кога си оди накај дома, а она ми одговори дека планира вечер да тргне освен ако не сакам да излеземе негде заедно :) Би било супер да се видиме и реков, јави ми се . . . и се упатив накај дома, време беше за спиење, конечно да заврши тој долг ден, си легнав, тоа е тоа.
И искочивме другиот ден во Маракана, си поминавме супер, а она остана уште неколку дена во Скопје. После и јас бев во Нови Сад, ама тоа е сосема друга приказна и други случки, сега сакав само да ви го доловам најдолгиот ден во мојот живот :wink:
 
Имало убави и неубави спомени,среќа што убавите превладуваат

Роден во Велес,градска болница.Пораснат низ улиците на овој интересен град.До мојата 3-та год.сум живеел во центарот на градот,во кулите.Потоа се преселуваме на помирно место,на Јурија(маалово ни е закон).Убави денови сум минел тука,многу глупости,спомени колку што сакаш.Во основно мењам училиште(али против моја воља).Како мал многу дрнат,потоа од кај 3-то одд.се смирувам,се така до 8-мо.Ама сега средно повторно ме фарија будалите и сега си го живеам животот како што сакам.
Свирам гитара,играв ракомет(се скарав со тренерот па го напуштив клубот,размислувам да одам во друг,ќе ми плати сељакот некоја ден),почнав со хеви-метал,денес слушам електронска музика и сакам добар рок.Сакам журки и добро друштво.
Повеќе не можам да пишувам,што сакаш повеќе(ако ми текне уште нешто ќе додадам)
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom