Приказна од мојот живот

[PiNkGiRl]

Rodena sum na 27.03.1989 vo Stip. Odsekogas sum bila megu pomalite od mojata generacija poradi toa sto sum trgnala pomala na skolo pa i site me vikaat Malo Izrasnav igrajki si so momcinja so koli i kamioni, a rastev so zelbata da stanam doktor. Detstvoto go pominav relativno mirno, ne sum bila nekoe palavo dete i ne sum pravela problemi. Vo osnovno bev odlicna i najgolema zelba mi bese da se zapisam sredno medicinsko.
Potoa sledese period na pubertet koj sto mi bese mnogu tezok,pa prva ljubov i bla bla bla....Prvpat se opiv koga bev 1va godina i toa cuvstvo nikogas nema da go zaboravam.Kolku samo grozno se cuvstvuvav.

Srednoto mi pomina vo pomalku ili poveke bolni ili srekni slucki od koi se trudev da izvlecam pouka za nareden pat
Zivotot go minuvam najpoveke so prijatelite i se sto sledi so niv.
Momentalno se posvetuvam malce poveke na knigite bidejki se spremam za priemen na medicina.
Inaku sum golem maler, i mora sekoj den da mi se sluci nesto baksuzno ili da izedam nekoj sram
Vo globala srekna sum so zivotot i so ona sto go imam.

 

[^^Mon4e]

Epa vaka: rodena na 14.11.1992-sabota u Skopje, i toa u 00:15! Za 15 min. na petok 13 , ali jebi ga sreka sum imala...
Ziveam i ucam u Kumanovo.
Sto baram, u Kumanovo ni sama neznam, ali valjda mojte znaat sto praat. Site mozni rodnini mi se u Skopje i onaka po drugi gradovi nesto ako se zadesi, ali bitno u Kumanovo nema nikoj. E sea ne e bitno toa.
I me rodila mene majka mi na 22 godini, tolku imale i ona i tatko mi... Mladi bile majku mu mozda ne ni znaele so praat... Prvo dete sum im i taka.
Uste kako bebe sum bila cuvaj Boze. Tatko mi navecer begal od mene kolku sum rikala, a majka mi jadna zivci si kinela so mene. Mnogu sum bila palava i bagabontka teska. Ali kako idelo vreme sum se smirila malce. Idev u gradinka use od 4 godini negde. Posle u skolo pojdov so nepuni 7 i sum skroz odlicna od 1 pa sea eve do 8 (iako 8 uste zavrsuvam). Malce u zadnjo vreme zabeguvam ali 8 sum imam i ja pravo da uzivam. Ne sum nekoj epten ucen coek. Me fatija hormonive use od 7 pa pocnav epten gluposti da praam. Mi se desi i prvata ljubov togas i site tie propratni stvari za eden pubertetski coek. Mnogu sakam da idam kaj babi i kaj dedovci zasto najvise me cuvaat.. Fala Bogu site se zivi i zdravi i mnogu si gi sakam. Srekna sum so imam roditeli kakvi imam zasto me podrzuvaat u se sto ke odlucam da napraam. Imam brat 4 god. pomal od mene sto go obozavam. Mnogu drugari i drugarki sto si gi sakam i toa. Sea momentalno sum happy i srekno zaljubena...:wub: Pa otprilika toa e toa... drugo ne mi teknuva!

__________________
~ZIVEJ GO SEKOJ DEN KAKO DA TI E POSLEDEN~
:3: :kez: :cds: :wub:

 

[Diabolical !llusion]

Трета година: ерата на бесконечен број неоправдани, нова класна што во тоа не поддржуваше, интензивна дружба за време на часови во школските кафичи, нови парови во класот, незаборавни пијанки за викендите, смеење на часови, најубавата екскурзија во Будва. Четврта година: исто како трета, само од се тродупло. (освен екскурзијата).
И еве сега, матурантка, се приближува крајот на средношколската сага, се почнуваат подготовки за матурата; уживаме додека можеме. Максимално ги користиме последниве месеци. jea:
На останатите полиња... Амплитудата расте и се намалува умерено, се е под контрола сега за сега.

Инаку, стрејт и сингл.

да не пастирам се,бидејќи многу е..
јас се извинувам што ќе летнам малце оф топик,али сакав да прашам од каде си??лани и ние бевме во Будва,да не се заваривме таму нешто случајно??

за мене..јас сум од Гевгелија,скоро сите веќе знаете,родена сум на 15 Септември 88ма,две 8ки шо убоо..првите 10години ги поминав наизменично во Богданци и Гевгелија,значи имав две места на живеење,се водевме како да живееме таму,а се во Гвг бевме Кога завршив 4то одделение се преселивме тука,добив поклон привезок две срца со стрела за поклон од класот.Додека да најдеме место за живеење престојував кај баба ми.Имав тениска топка пресечена од едната страна со нацртани очи и уста,ја викав ПЕПЕ не праев многу бељи али ми остана тоа исчезнување од 4-5 саати со точак секогаш кога бев во Гвг,ќе го земев,сите улици беа мои,додека во меѓувреме моите вртеа телефони и ме бараа насекаде низ град...
кога се преселив,ме поправаа секогаш кога ќе дофрлев некој збор од богдански ков.Завршив основно тука,средно пак тука(уште два ипол месеци има

),друго...не знам што да кажам...Сакам добра забава,ама само со добро друштво и добра атмосфера(што ретко се погодува),а бидејќи е така,уживам во помирни места,каде што нема толку многу гужва и гласна музика,зависи од расположение најнормално.За цигари,ми помина меракот за експериментирање,алкохол-во умерени количини..
и толку од мене??:jaj:
пу бреееееееее,не успеав да довршам со стил....

 

[СпаЈдеР]

Епа овака за мене,Јас сум од Гевгелија и како што е напишано во мојот профил,роден сум на 21 октомври 1992 година,во Скопје.Првите 5 години ги поминав во Скопје,и од време на време идев во Гевгелија да ги видам моите баба и дедо.Во скопје живеев во центар,мито хаџивасилев јасмин,во една од зградите што се спроти јбт..има продавница долу,порано беше на еден Ангел ама сега не знам чија.На мои 5 ипол години се случи сообраќајка каде што мајка ми умре,па дојдов во Гевгелија кај родителите на татко ми,овде почнав да учам забаваче,додека сестра ми се префрли во второ одделение во училиште крсте мисирков.Во забаваче заедно со уште еден другар бевме најнемирните деца во целиот клас,и секогаш кога ќе си дојдов дома,татко ми ме прашуваше што правеше во забаваче а јас ко од пушка одговарав:седев во лошо ќоше(така го викаа овде )Потоа и јас се запишав во Крсте Мисирков и сеуште бев немирното дете до 3то одделение кое ги штипаше женските за г'з и се обложуваше со пријателите дека може да ги бакне (ипак без разлика дека бев немирен,учев)...Е после тоа во четврто се смирив и се така до 6то одделение на крајта кога пак почнав да збеснувам..инаку пишувам со левата рака,шутирам со десна,јадам со лева,на таблата пишувам со десна(збркана работа)...Едно утро ми ставија интернет и почнав да ги минувам деновите со мирцање по цел ден(зборувам само за тоа лето).Заврши летото и потоа сестра ми замина во грција да учи гимназија а јас останав овде сам,но по некое време се зачленив на кајгана и почнав таму да го пронаоѓам спокојот,бидејќи немав со кој да се дружам дома лично,но овде исто се осеќам како да зборам со некој како да е до мене...во одделенето сум познат како инатливо дете,кое редовно учи но не му пречи да избега некогаш од некој час...За излегување,сакам да излегувам,но моето излегување не го поминувам во одење по дискотеки(обично не одам,ипак има исклучоци),бидејќи не сакам многу гласна музика,порадо би седнал во паркот со пријателите на мирно,и би зборел со часови.Од другото лето почнав да одам во "маалото" кое е на пола километар од мене,но тоа не ми пречи...си се наместував таму од 5 саатот и правиме што правиме,а најинтересна случка таму ми беше кога најдовме еден пост пејд број од мобимак и се јавувавме на кој сакаме,кога сакаме,колку сакаме...и едно 2 месеци го користевме..најдов многу пријатели од таму,но ги запознавам преку летото,се менат преку школската година,и другото лето ги запознавам истите личности со изменет карактер...така загубив 2-3 искрени пријатели од таму но што е тоа е,ова лето пак мислам да одам таму.
Поздрав и до Нипи,која беше единствената личност која остана со мене да се дружи на кајгана,на сите други кои им реков за кајганеријата едвај се регистрираа
Инаку после осмото одделение мислам да одам во Скопје да учам во приватно школо..

 

[Diabolical !llusion]

ааа,и поздрав до Спајдер кој ми го насочи линков,никогаш нема да го заборавам тоа,значи тука сум по негова заслуга,а и нема да ја заборавам мојата прва тема тако звана:ај еден совет..
знам дека се регистриравме тројцата,али Надја ради обврските таму во Гр,она малку време тука го користи за да се види со сите,така да за Кајгана и нема многу време...
и уште нешто,иам голема желба да одам на факултет одгодина

 

[PSYtisfaction]

да не пастирам се,бидејќи многу е..
јас се извинувам што ќе летнам малце оф топик,али сакав да прашам од каде си??лани и ние бевме во Будва,да не се заваривме таму нешто случајно??

Не знам, ние бевме на почетокот на јуни мислам, некаде од 3ти до 6ти-7ми... Слабо памтам дати.
Знам дека во хотелот кај што бевме сместени имаше и ученици од други школи од Македонија... Само не знам од кај. Можно е да сме биле во исто време. :smir:

 

[Diabolical !llusion]

Не знам, ние бевме на почетокот на јуни мислам, некаде од 3ти до 6ти-7ми... Слабо памтам дати.
Знам дека во хотелот кај што бевме сместени имаше и ученици од други школи од Македонија... Само не знам од кај. Можно е да сме биле во исто време. :smir:

и ние бевме во тоа време некаде..мислам дека беше цел комплекс,знам се делеа по калети(се смеевме на тој збор),ептен големо место беше(местото кај што бевме сместени)..:helou:

 

[Мар мар]

Хехе интересна тема....
Значит вакаа.... се’ започна кога во Охрид, во не знам која болница едно сабајле од рани зори во 06:15 сум ја разбудила мама, ајде доста ти е спиење, не можам појќе да седам овде (хехе) иии дошле доктори едно друго и со маки (сеа лесни тешки не знам) сум дошла на свет. Ко мала си бев многу мирна, срамежлива ама од друга страна пак и многу палава. Само шо почнав да одам не сум сакала да ме држат за рака и само шо ќе ме отпуштеле јас шпринтот го фаќав арно ама на секој метар сум паѓала и пак истото, ќе си станев, ќе поцимолев малце и пак ќе се растрчав. И такаа.... после 2 и пол години ми се роди сестра и од шо ја сакав, ја ѓњавев многу и еднаш ја превртив сосе креветчето (а како успеав не знам

) Иии... ко напрајв 5 години многу сакав да одам на школо со брачеда ми (таа имаше 6) ама зш мала и мама не ме пушташе. И ај се сожалила од шо плачев за на школо и ме пушти еден ден мислејќи дека другиот ден нема да сакам да одам. Ама грешка била-само шо се вратив, радосна веќе дотука и назад и’ викам јас утре пак ќе си одам на школо. И ај шо ќе ми прајт, си продолжив. Дојде време за запишвење во прво, ама не сакаа да ме примат, зошто? зш сум била мала. И мене толку ми фалело, фатив да плачам и да вриштам, па ајде ме однесоа кај психологот да ми дајт тест. Ама јас учна уште од мала, вујче ме учеше да пишам, да читам и собирање-одземање, си го решив тестот и немаа друг избор, мораа да ме примат. И добро почнав основно во ”Христо Узунов” и скоро 4 години по ред ми поминаа на прва клупа со едно исто дете (таа учителката ми беше баба и намерно со него ме седнуваше зш знаеше дека јас не сакам :nervoza:) Следните 4 ми поминаа најсупер шо мојт. И така ко шо си бев срамежливка, не праев многу многу бељи (по малце) и полека полека завршив основно. Ама ко дојде време за средно не знаев кај сакаам. И прво се запишав економски пошо тато сакаше то, а јас не сакав и се молев да не ме примат. И желбата ми се исполни-не ме примија и сеа тато виде невиде мораше да се согласит за да се запишам гимназија. Јас прерадвана, си се запишав во гимназија ”Св. Климент Охридски”, јазично-уметнички смер и прва година, никој не познаваш, освен со 2-3 и сите мирни бубачиња. Ама пак второ полугодие, си се задруживме, бевме многу сложни (и сега сме ама уште појќе) и уште непочнати не прогласија за најбесен клас, со најмногу изостаноци, со најмал просек и на совет само за нас се зборвеше. Ама ако, дојде втора година и ние станавме уште побесни, никој не сакаше да не земит за класен раководител. Иии таа шо ја предодредија за то, јака и’ душа ја умревме. Ама и таа не умре нас, пола изостаноци ни беа од нејзе, за малце ќе избркаа еден. И така ние нервозни директ кај директорон да бараме да ни се сменит класната. Штета, не можеше. Е ние за инает (само не знам на кого теравме инает ) за 8-ми март и’ купивме едно мизерно каранфилче, а со другите пари фино лепо си се почастивме. Трета година уште побесни, ни дојде нова класна без да знајт со шо луѓе си фатила работа. Ја истуркавме некако и трета, дојде време за на екскурзија, појдовме Хрватска, уживанција, најуба ексурзија досега. Дојдов 4-та година, уште побесна, поненормална, сите ми се чудат кај е Марија шо ја знаевме во прва година. Ама се менвит времето, се менват и луѓето. Иии пак ја посетив Хрватска од на хор, исто најубо си поминавме, (тој шо беше со нас знајт најубо ) ама едвај чекам да завршам да заминам на факултет, да се мафнам од овде. (не дека не ми е убо ама сакам да осетам малце студентски живот ) Е сеа шо ќе е, како ќе е не знам уште ама ај.... имат надеж..... И то, животот (досега) ми мина во смеење, заебавање, уживање итн итн. Друго не знам шо да кажам, а и доста е веќе досадна ќе станам, цел реферат напишав. Ај... заминвам на работа..... :devojce:

 

[PSYtisfaction]

и ние бевме во тоа време некаде..мислам дека беше цел комплекс,знам се делеа по калети(се смеевме на тој збор),ептен големо место беше(местото кај што бевме сместени)..:helou:

Да, да, калети... Мислам дека тоа е единствен поголем комплекс во Будва, така да, очигледно на исто место сме биле, во исто време. А сме се утнале. Ве носеа вас во “Трокадеро„? Еј, ептен забегавме оф-топик.

 

[*n0t*0rd!nary*]

Да, да, калети... Мислам дека тоа е единствен поголем комплекс во Будва, така да, очигледно на исто место сме биле, во исто време. А сме се утнале. Ве носеа вас во ”Трокадеро„? Еј, ептен забегавме оф-топик.

ftopic: Бевме на исто место, но не во исто време, ние од Гевгелија бевме од 7 до 11 јуни. Бевме и во Трокадеро сите 3 вечери и супер си поминавме таму.:smir:


Ај да напишам и нешто за мене. Родена сум на 31 мај (најубавиот месец) 1989 во Гевгелија. Како мала бев темпераментна и многу сакав да стрижам и шминкам кукли. Не правев многу скандали и не бегав до дома. Не се сеќавам на многу случки од детството, барем моментално не ми текнува ништо. Ме запишаа на училиште малку порано и до осмо бев најмала во одделението. По основното се запишав гимназија во Гевгелија и сега сум IV година. Планирам да се запишам на архитектура по завршувањето.

 

[^Exotic^]

Хмммм...ај и јас:icon_bigg

Роден на 05.11.1992 околу 14:30 во некоја си болница во Ханија, Р. Гејлада.Родители Македонци чистокрвни Прилепчани.11 месеци во Ханија, па ембарго, проблеми со име и шлак депортација во Прилепа града.Детство од убаво поубаво.Основно училиште завршено во "Кире Гаврилоски-Јане" со одличен успех.Средно училиште учам во "Ристе Ристески-Ричко".Добро дете,културно,малце забегано.Уште од мал навикнат на собирање сликички од фудбалери, гледање фудбал од мали нозе и животно определен за Ман Утд.Во кратки црти тоа би било од мојот живот досега.За понатаму ќе видиме, се надеваме на подобро:helou:

 

[Magde.]

не знам зашто сум дошла на светов ама верувам дека има причина...далечната 1989...моите немале време да ме одгледуваат..сплет на лоши околности....до 6-7 години се дружев со комшиите...само машки...после почна школо...ги баталив нив и почнав да скитам низ улици...секогаш во потрага по нешто...по некој...да ме исполни...да бидам целосна...понекогаш барајќи се губев себеси...
конечно најдов луѓе што ме исполнуваа...едната ми замина...другата остана до мене и покрај неа запознав други луѓе покрај кои сум среќна...луѓе за кои вреди да се направи многу....
следуваше период кога целиот свет ми се рушеше...кога не вредеше да се живее...кога секоја ноќ ја поминував плачејќи...кога се чувствував прљаво...кога единствено решение беше да се затворам зашто можев да повредам некого без да знам а уште помалку да сакам....за среќа ги имав вистинските луѓе покрај мене....дознав дека се е во ред...почнав одново да го градам мојот свет...само сега повнимателно...не дозволувам секому да влегува таму...секој има граница...не смее да ја помине...барем не дозволувам...

љубов....сум била повредена...сум страдала....сум осознала што е љубов на потешкиот начин но вредеше...
најтешко е кога морам да се откажам,кога сваќам дека нема смисла да се борам за нешто што не е мое...ама само така се преживува...

одсекогаш сум знаела дека нема цел живот да работам едно нешто...ама не ни претпоставував дека книга ке ми направи пресвртница...сега сум сигурна дека сакам да бидам психијатар...фризерството е интересно ама не е за мене...уште една работа што ја научив на потешкиот начин...
дали ке бидам тоа...па знам дека ми срушија уште еден сон,ама ке се борам...овојпат морам....

Sakav edno vreme da se vmesam, da ucestvuvam, da bidam del, da bidam parce, da vidam, da pocuvstvuvam.
Sakav edno vreme da sednam so tivka muzika da pisuvam sto gledam i kako se cuvstvuvam.Sakav da istrazuvam i mesta i luge.i prostori i nastani i karakteri.
Sakav edno vreme da zapoznavam luge,knigi,lokali,gradovi, drzavi.Sakav da osoznovam, da doznavam,da ucam, da naucam, da se pravam silna, vazna, da znam se, da vidam se, da kazam na site se sto mislam i sto znam.Sakav da vidat deka vredam, deka zasluzuvam, deka me biva, deka mozam, deka znam, deka sum pametna i silna.

Sakav edno vreme eden covek,edna pojava, eden fizikus, edna nasmevka, edni oci, edna pregratka, , eden intelekt.Sakav da go slusam, da go gledam, da razgovaram so nego, da se inatam, da se smeam so nego, da odam do nego, d.Sakav da se karam so nego

Sega sakam da sum sama, da ne sakam nikogo, da ne gledam nikogo, da ne me guska nikoj, da ne se smeam nikomu, da ne intelektualiziram, da ne se dokazuvam, da ne znam, da ne sum pametna, da ne sum silna, da ne mozam se. Sega sakam da sum slaba, nemocna, priglupa,nesposobna, da mi treba pomos i podrska.
...

се пронајдов во постов....

 

[iis]

Сеа коа го видов Дадо.. ај ќе раскажам и ја..

Се родив.. мал.. најмалото бебе у болница, болешлив, ваков таков.. ама сум се опраил, ете сеа си иам надокнадено..

Ко мал имам лежено во домот за ретардирани.. таму го стимулирале мојот напредок и за кратко време сум ги стасал врсниците, па друи сум ги претркал.. тргнав у школото за деца со посебни потреби.. се опраив, па ме стаија у нормалното школо ВЕРА кое даваше голчиња додека Карпош местеше столчиња после тоа решив да се оддадам на кујунџискиот занает, ама баба ми рече дека е срамота у град сељак да се праам па тргнав у средно.. у средно.. така.. добро беше.. т.е. супер беше.. у Орце.. и ете така сеа сум на рехабилитација од дување лепак..

Ама ти е морбидна приказнава!

 

[Lady]

Една случка од факултетЗа последниот испит пред моето дипломирање...
Имав испит 900 страни, Надворешно трговско царинско работење, кај Господинот Александар Николовски, многу добар професор, сега исто професор на ФОН во Скопје....
Испитот беше преобемен, го спремав еден месец...Отидов на факултет, и бидејќи немав спиено цела ноќ се смеев ко некоја будала, не ми беше сеедно, нормално
Вонредниов ни професор, кој секогаш одржуваше усни испити, дојде нерасположен и рече испитот ќе се држи писмено....Ни даде по една тетратка со 10 страни, ги издиктира прашањата и одреди прекратко време за пишување....Напишав 2 тетратки, и излегов сигурна дека сум положила.
Наредната недела доаѓа професорот и почна да ги чита оние кои положиле...Мене никаде ме нема...Викам, професоре каде сум јас, вика не си положила, многу страни имаше напишано, сигурно препишуваше....Ми зовре и извикав "Па и сателит да имаше над мене, не ќе успееше да ми издиктира, а камоли да препишувам за така кратко време 2 тетратки!"....
Типов целиот се вџаши од нерва и ме извика на прва клупа да одговарам...Ме испитуваше цел час, и на крај ми честита со рака Ми се извини за неправдата, а јас го поканив во комисијата на мојата дипломска
И ден денес го почитувам и сум во контакт со него

 

[petite cherie]

Rodena sum na denot na vencavkata na moite,5 godini pokasno,znaci na nivnata godishnina.Na majka mi i rekle deka bebeto kje bide mrtvorodeno garant, ama jas koga sum se rodila sum vrisnala silno i eve me.Znaci mojot zivot pocnal apsolutno romanticno ama nekako ne prodolzi vo ista nasoka.Imav prekrasno detstvo i pominuvav neverojatno dolgo vreme na ljuljashka.Mi se slucuvashe i da jadam tamu.Vo shkolo ne bev ona devojce shto ima najubavi mashni i suknji shto site go sakaat.Koga igravme lastik ne bev "izigruvac"-najposakuvanata titula.
Vo sredno, Orce, gi doziveav site raboti shto se deshavaat vo sredno.
Na fax mi beshe super.Nekade izmegju fatalno se zaljubiv i bev vo vrska od 4 god za koe vreme sega zalam po malce.Napraviv pauza megju 3ta i 4ta za da odam vo Francija.Se vrativ i diplomirav i sega ziveam vo emigracija,definitivno najcudniot period vo mojot zivot.