Есен, Macedonian Reds се решава да организира регионален собир кон крајот на сезоната за утакмицата со Челзи, со надеж дека ваљда тој период Ливерпул уште ќе е у трка за ЛШ и дека ќе биде интересно да се гледа.
Сабота, стигаат сите Балканци. Сите локални ликови од Macedonian Reds кои ги знаете идат на дружбата у тој хипстер-култниот чаршиски кафич, кај што за помалце од пола саат на мене, Пеџа и остали ни се дешава тотален blackout и ликвидација на мозочните клетки од алкохолот. Постои една зомбифицирана слика, не знам зашто уште стои на фејсбук. Марк Зукерберг лично треба да дојде и да ја избрише, и да ги банира сите тагнати таму.
Недела, почнува pre-match организацијата у пивница, Рики го тераат да се качува на скали и да беси знамиња, а он не може да глеа ко што треба од синоќа. Пола знамиња свртени обратно со, "enolA klaW reveN ll'uoY", "maerD sU ekaM" и слично. Ај иди пентари се пак да ги напраиш ко што треба, држи се да не паднеш, Рики добар си да не ти се врти дур си три метра над земја на скалата?
Среќа пред ова има и добра групна слика од сите навијачи, испринтана што ја добивме, супер спомен.
45' викам добро не се дешава ништо утакмицава, идам на мочање од кај што слушам „аеаеаееааеееееееее којкур......“, за да ми соопштат што се десило. Второто полувреме искрено не го ни памтам, пошто не ми се веруваше што глеам.
Завршува утакмицата, депресија, идам до Меџик у Лептокарија да земам тост, таа таму му вика „еј другарче што е сликата дај да видам“, мене шубе ми е да ја дадам, ќе ја мрси со рацете ама ај јебеш живот. Па после тоа првпат по неколку месеци бев на посета на другар што го удри кола, депресивна атмосфера таму, а никој не сфаќа зашто сум у депресија, али таман се вклопив.
Доаѓаш на форумов, јадат гомна „ееееј, а види па и цел Балкан го викнале за да прослават титула хеххее“.
Мршукурац.
црвениот на Balbuena против Chelsea што го доби е поништен после жалбата од страна на West Ham United , затоашто немаше веза со црвен.
