Прашања за Христијанството I
- Креатор на темата marcus
- Време на започнување
- Статус
VoniVaraS
Искусен :)
- Член од
- 20 април 2009
- Мислења
- 543
- Поени од реакции
- 328
Празници се па муабет на тема околу религијата е неизбежна.
Од мое досегашно искуство по форуми и други видови на дружења и дебати секогаш “верниците“ (според мене тоа беа квази верници) беа тие што многу брзо губеа трпение и дискусујата ја тераа на кавга па дури и на агресивен настап. Овде сум пријатно изненаден од смиреноста и квалитетот на дискусија што го води Мики а многу разочаран од атеист и некои слични на него кои го губат трпението многу брзо и не прифаќат факти како одговор. Постојат луѓе кои што се од разни причини оддалечени од црквата (како институција) а сепак во секојдневниот живот се трудат да се придржуваат до некои правила кои што се општо прифатливи како добри и ги поседуваат сите позитивни особини, чесност, трудољубивост, спремност да се помогне на човек во невоља итн.итн. И за некои од нив сигурно господ Бог би имал милост и би ги примил во неговото свето царство. За разлика од нив па има луѓе кои секојдневно ја истакнуваат својата “вера“ во бога а како оружје за удирање по други се дрзнуваат да го користат и крстот (го видовме ова на плоштад пред некое време). Е таквите “верници“ се и најлошото нешто што може да и се случи на една црква и тие сигурно не би нашле место во небесното царство.
Ќе си дозволам да дадам мое гледање како одговор на прашањата на Екслексмк кои што упорно ги повторува. (иако дел е веќе погоре одговорено)
Делуваето на луѓето и правењето на разни грозни работи низ историјата и денес не е ништо друго туку подлегнување на слабите во духот на искушенијата на злото кое упорно сака да завладее со што не опкружува. Во ниедено евангелие нити било кој дел од светото писмо не е напишано дека треба да се прави тоа што го правела инквизицијата. Се што прават луѓето прават во свое лично име, никој нема право да прави нешто во име на друг а никако па не во име на Бога. На крајот само подлежиме на судот на севишниот дали тоа што сме го правеле во текот на животот ќе биде наградено со вечен живот или ќе биде казнето со “живот“ во вечниот оган.
Од мое досегашно искуство по форуми и други видови на дружења и дебати секогаш “верниците“ (според мене тоа беа квази верници) беа тие што многу брзо губеа трпение и дискусујата ја тераа на кавга па дури и на агресивен настап. Овде сум пријатно изненаден од смиреноста и квалитетот на дискусија што го води Мики а многу разочаран од атеист и некои слични на него кои го губат трпението многу брзо и не прифаќат факти како одговор. Постојат луѓе кои што се од разни причини оддалечени од црквата (како институција) а сепак во секојдневниот живот се трудат да се придржуваат до некои правила кои што се општо прифатливи како добри и ги поседуваат сите позитивни особини, чесност, трудољубивост, спремност да се помогне на човек во невоља итн.итн. И за некои од нив сигурно господ Бог би имал милост и би ги примил во неговото свето царство. За разлика од нив па има луѓе кои секојдневно ја истакнуваат својата “вера“ во бога а како оружје за удирање по други се дрзнуваат да го користат и крстот (го видовме ова на плоштад пред некое време). Е таквите “верници“ се и најлошото нешто што може да и се случи на една црква и тие сигурно не би нашле место во небесното царство.
Ќе си дозволам да дадам мое гледање како одговор на прашањата на Екслексмк кои што упорно ги повторува. (иако дел е веќе погоре одговорено)
Делуваето на луѓето и правењето на разни грозни работи низ историјата и денес не е ништо друго туку подлегнување на слабите во духот на искушенијата на злото кое упорно сака да завладее со што не опкружува. Во ниедено евангелие нити било кој дел од светото писмо не е напишано дека треба да се прави тоа што го правела инквизицијата. Се што прават луѓето прават во свое лично име, никој нема право да прави нешто во име на друг а никако па не во име на Бога. На крајот само подлежиме на судот на севишниот дали тоа што сме го правеле во текот на животот ќе биде наградено со вечен живот или ќе биде казнето со “живот“ во вечниот оган.
Ништо не ја прави Римокатоличката црква оригинална. Нејзината историја е испреплетена со многу гнасни работи( како што се спомна ``Крстоносните војни`` се една од нив). Православната црква во Истанбул од друга страна секогаш држела до принципите на верата и не дозволувала да биде ничија марионета преку која некој ке си ги остварува своите задни намери.
VoniVaraS
Искусен :)
- Член од
- 20 април 2009
- Мислења
- 543
- Поени од реакции
- 328
Христовото учење на просторите на европа преку Турција и Македонија доаѓа многу рано (прво и второ патување на св. Павле во Македонија). Тоа е широко прифатено од обичните луѓе во просторите на источното римско царство.
Прв крал што го прифаќа христовото учење и не ги гони христијаните е Константин. И самиот тој е покрстен на неговата смртна постела и заминува како христијанин.
Во западното римско царство многу поспоро се шири христовото учење и долги години се прогонувани и измачувани тие што се изјаснувале како христијани.
Во западното римско царство свештените лица (Бискупите...) кога успеале да ги убедат кралевите дека им се потребни за да го контролираат и владеат народот дури се дрзнале да го “прилагодат“ и светото писмо односно неговото толкување за таа цел настанува таканаречената схизма помеѓу свештенството во западното и источното царство. Папата кој веќе стекнал огромна финансиска моќ (а и денес е општо познато дека римокатоличката црква е многу моќна финансиска оранизација) сакал да биде третиран како единствен “божји“ претставник и сите да му се покоруваат. На ваквото грубо скршнување од основните свети принципи на толкување и практикување на светото писмо се спротиставува рускиот патријарх и во 1049 г. (не ХII век) прогласува независност од папата односно се оградува од неговото ширење на ерес.
Толку околу оригиналноста на римокатоличката црква.
Осамостојувањето (оградувањето) на источната православна црква е широко прифатено од обичниот народ бидејќи можеле да продолжат со правилниот пат на верата на која што не учеше и самиот Исус.
Скршнувањето од вистинскиот пат на римокатоличката црква нај изразено се гледа и од делата (предходно спомнати) што се прават во нејзино име во средниот век.
igor108367
Dark Lord Sauron
- Член од
- 25 јануари 2009
- Мислења
- 2.516
- Поени од реакции
- 113
Првиот дел ти е добар само во вториот си ги помешал фактите малку. Христијанството може почна да се шири од кај нас но Рим го засноваше и го изгради првиот глобален концепт. Така да на почетокот немаше две цркви туку само една. И после црквата се подели во пет патријархии:
Rome (Sts. Peter and Paul), i.e. the Pope, the only Pentarch in the Western Roman Empire.
Constantinople (St. Andrew), currently in Turkey
Alexandria (St. Mark), currently in Egypt
Antioch (St. Peter), currently in Turkey
Jerusalem (St. James), currently in Israel
И после се дели црквата. Во овој период и почнуваат несогласувањата со Рим. Вистинска причина за несогласувањата е сакањето на папата да воспостави единствена власт над другите патријархии. И така од 7 до 13 век почнува поделбата. За крајното делење се смета 1204 година.
И само да биде појасно крстоносните војни започнуваат кога православната црква побарува помош од католичката за борба против муслиманската.
Е сега за болдираното читај го ова:
The success of the conversion of the Bulgarians facilitated the conversion of other East Slavic peoples, most notably the Rus', predecessors of Belarusians, Russians, and Ukrainians. By the beginning of the eleventh century most of the Slavic world, including, Bulgaria, Serbia, and Russia had converted to Eastern Orthodox Christianity.
Bulgaria's Church was officially recognized as a Patriarchate by Constantinople in 927, Serbia's in 1346, and Russia's in 1589. All these nations, however, had been converted long before these dates.
А инаку самата поделба на црквата се води како поделба на латинската од грчка.
MIKI1
Поставувач на неодговорени прашања.
1. Шизмата на Западна римокатоличка и Источна православна Црква, датира од 1054 г, а не од некој јак распон од 7-ми до 13-ти век.
2. Поделбата на латинска и грчка е само условна и така категоризирана пред се, од световните историчари. До поделбата, Црквата беше Една (Света, Соборна и Апостолска...) каде предимство имаше верата над националната припадност. Прашање е колку „држи вода„ теоријата дека Источната Црква останала претежно грчка, имјаќи ја во превид дискутабилноста на (не)постоењето на грчката држава и народ.
2. Поделбата на латинска и грчка е само условна и така категоризирана пред се, од световните историчари. До поделбата, Црквата беше Една (Света, Соборна и Апостолска...) каде предимство имаше верата над националната припадност. Прашање е колку „држи вода„ теоријата дека Источната Црква останала претежно грчка, имјаќи ја во превид дискутабилноста на (не)постоењето на грчката држава и народ.
MIKI1
Поставувач на неодговорени прашања.
„Знакот на Јона„ е паралела помеѓу тридневното престојување и преживување на Јона (Стар Завет)во стомакот од китот (големата риба или чудовиштето...) и тридневниот престој Исусов во гробот (Нов Завет) и Неговото воскресение.
marcus
струмички модератор
- Член од
- 5 јули 2006
- Мислења
- 5.378
- Поени од реакции
- 131
Деноминацијата е подгрупа во една религија..пример во Христијанството ги имаш правослвнието, католицизмот, протестантизмот....Тешко е да се даде јасна слика за соодност пошто секоја од овие следната ја смета за секта...иако и самото христијанство некогаш се сметало за такво..
Може ли некој да ми го разјасни следново:
Кога човекот ќе умре Господ му суди и според судот оди во Рај или Пекол. Која е тогаш целта на Последниот Суд освен крај на овоземното постоење?
П.С. Дали има Чистилиште во православието?
Кога човекот ќе умре Господ му суди и според судот оди во Рај или Пекол. Која е тогаш целта на Последниот Суд освен крај на овоземното постоење?
П.С. Дали има Чистилиште во православието?
MIKI1
Поставувач на неодговорени прашања.
После телесната смрт, постои поединечниот суд, на кој и се суди на секоја душа, пооделно. После судот, душата добива „привремен„ престој во Рајот или пеколот, зависно од тежината на нејзините гревови и тежината од нејзините дела. Тој „привремен„ престој ќе трае се во второто Христово пришествие, општото воскресение на родот човечки и страшниот Суд.
На конечниот, страшниот Христов Суд, Он ќе им суди и на душата и на телото истовремено. Страшниот суд е конечен, после кој нема време за ништо...
Православието не познава чистилиште. Тоа е една од римокатоличките новотарии. По нивната логика, душата, независно од тоа колку зла сторила во овоземниот живот, после смртта ќе го помине чистилиштето, таму ќе се „подиспече„ и очисти од гревовите и така очистена, ќе „отиде„ во Рајот, независно до нејзината овоземна грешност.
На конечниот, страшниот Христов Суд, Он ќе им суди и на душата и на телото истовремено. Страшниот суд е конечен, после кој нема време за ништо...
Православието не познава чистилиште. Тоа е една од римокатоличките новотарии. По нивната логика, душата, независно од тоа колку зла сторила во овоземниот живот, после смртта ќе го помине чистилиштето, таму ќе се „подиспече„ и очисти од гревовите и така очистена, ќе „отиде„ во Рајот, независно до нејзината овоземна грешност.
Тоа значи дека после вториот суд некој може да оди од Рај во Пекол и обратно?
Што зло треба да има направено телото за да се префрли во Пеколот односно што добро треба да направи телото за да се префрли во Рајот?
Дали после вториот суд рајот и пеколот се исти или е некое ново место?
Благодарам за одговорот за Чистилиштето.
igor108367
Dark Lord Sauron
- Член од
- 25 јануари 2009
- Мислења
- 2.516
- Поени од реакции
- 113
Не постои такво нешто како секта или култ. Тоа е само етекирање на една религија. Сите секти или култови се или нови религии или религии излезени од други.
Како дефиниција за секта се смета религија со мал број на верници но сепак основно тврдење за некоја религија дека е секта е пред се само пропаганда и етекирање и застрашување.
Има неколку примери за секти во светот за кои се случија некои ужасни работи и со помош на пропаганда денеска сите поголеми цркви ги етекираат сите следбеници на помалите религии. Застрашување ништо друго.
Вештица
love&reason
- Член од
- 2 јануари 2009
- Мислења
- 1.524
- Поени од реакции
- 856
Тука си грешка
Дефиниција за секта: Она вервање кое ја зема основата од друга религија се нарекува секта. Така сектите секогаш имаат поврзаност со друга религија.
- Статус