- Член од
- 13 јули 2006
- Мислења
- 125
- Поени од реакции
- 3
Епа, вака, да се случувало да позајмам пари, и кога сумата е над 500 денари... сум ги вракала за ништо повеќе од ден-два. Да! ми се дешавало да позајмам и по 3000 денари и тоа од другарка со која не сум толку блиска и и се зачудив на довербата што ми ја даде, ама парите ги вратв за 3 дена. И секако, јас би и дала пари нејзе секогаш кога би и притребале, ако би имала, нормално, затоа што таа беше доволно фер спрема мене да ми даде пари кога ми требаа, и тоа ми ги даде парите кои и беа за кирија. Дури се зачудив дека сеуште постојат толку добри луѓе.
Никогаш не барам пари, ако не можам да ги вратам за 2-3, највише за 5 дена. Секако, дека давам пари на луѓето што ми побарале, затоа што знам како е кога на некој му требаат пари, посебно кога знам дека тој некој ми е близок. И да, сум ги давала на заем и последните 1500 денари што сум ги имала, ама нормално на луѓе кои заслужуваат и кои без ниеден збор ги вратиле за 2-3 дена.
Досега не ми се случило некој да не ми врати пари, или да не вратам пари, освен еднаш, едни 500 денари, кои сеуште си ги немам добиено назад, а и не се замарам.. ниеднаш не сум рекла „ми требаат парите, врати ми ги”, или дека треба да ги добијам назад, иако ми притребале... како и да е, нека служи на честа. Јас ако сум била доволно добра и ако сум дала пари, сметам дека треба исто толку другиот да биде фер спрема мене и да ми и врати без да му речам. Затоа што јас не викам. Сега, ако беа повеќе од 500 денари, може и ќе мрчев, ама ова ми е прв пат, така да, како што реков, нема да се замарам.
А како сум се однеслувала со личноста? Сосема нормално, секако сум била среќна дека сум можела на некој начин и никогаш не сум се понашала у стил, ти дадов пари и сега те поседувам, скраја да е! и никогаш не сум замарала на секој саат за парите. Едноставно, со чест, еве ти пари, врати ги кога ќе можеш, воопшто не е проблем.
Кога станува збор за 10-20, па и до 100 денари, воопшто и не се замарам. Чисто поради тоа што и мене понекогаш ми се дешава да побарам 10-20 денари, па да заборавам да вратам... па затоа, за такви тривијални суми, воопшто ни не размислувам.
И поради тоа што и јас заборавам, од време на време знам на луѓето околу мене да им речам: „Пеер, да не ти должам нешто пари?”, за да се осигурам дека не сум заборавила некоја тривијална сума... затоа што стварно лошо се осеќам ако земам, а не вратам пари...
и така, тоа би било отприлика за мене и за парите
Многу си се сакаме 
Никогаш не барам пари, ако не можам да ги вратам за 2-3, највише за 5 дена. Секако, дека давам пари на луѓето што ми побарале, затоа што знам како е кога на некој му требаат пари, посебно кога знам дека тој некој ми е близок. И да, сум ги давала на заем и последните 1500 денари што сум ги имала, ама нормално на луѓе кои заслужуваат и кои без ниеден збор ги вратиле за 2-3 дена.
Досега не ми се случило некој да не ми врати пари, или да не вратам пари, освен еднаш, едни 500 денари, кои сеуште си ги немам добиено назад, а и не се замарам.. ниеднаш не сум рекла „ми требаат парите, врати ми ги”, или дека треба да ги добијам назад, иако ми притребале... како и да е, нека служи на честа. Јас ако сум била доволно добра и ако сум дала пари, сметам дека треба исто толку другиот да биде фер спрема мене и да ми и врати без да му речам. Затоа што јас не викам. Сега, ако беа повеќе од 500 денари, може и ќе мрчев, ама ова ми е прв пат, така да, како што реков, нема да се замарам.
А како сум се однеслувала со личноста? Сосема нормално, секако сум била среќна дека сум можела на некој начин и никогаш не сум се понашала у стил, ти дадов пари и сега те поседувам, скраја да е! и никогаш не сум замарала на секој саат за парите. Едноставно, со чест, еве ти пари, врати ги кога ќе можеш, воопшто не е проблем.
Кога станува збор за 10-20, па и до 100 денари, воопшто и не се замарам. Чисто поради тоа што и мене понекогаш ми се дешава да побарам 10-20 денари, па да заборавам да вратам... па затоа, за такви тривијални суми, воопшто ни не размислувам.
И поради тоа што и јас заборавам, од време на време знам на луѓето околу мене да им речам: „Пеер, да не ти должам нешто пари?”, за да се осигурам дека не сум заборавила некоја тривијална сума... затоа што стварно лошо се осеќам ако земам, а не вратам пари...
и така, тоа би било отприлика за мене и за парите

