Ај сега да шкрапнам еден есеј и онака немам попаметна работа:
Ова е според мене д' ултимејт супер хироу муви, баш затоа што не е типичен супер хироу муви. Што напишав сега? Филмовите за супер херои од стриповите вообичаено имаат нешто заедничко: глупави се до бесвест! Те некого го каснал пајак па се пентари по ѕидови, те на некој му вградиле тон железо па полетал, или пак му излегуваат ножеви од рацете, и се така... Супер хероите се безгрешни, има некои лоши дечки што ги бркаат ама ништо што не може да се истепа, по неколку пати... Филмовите за супер хероите немаат никакво пошироко значење, и генерално се сведуваат на една поука: бидете добри, зошто доброто секогаш победува.
Тоа ме израдува кога го изгледав за прв пат V for Vendetta. Конечно еден филм со супер херој во центарот, но без моронско сценарио, туку со идеја. А идеите се отпорни на куршуми. Тука, имаме супер јунак чија единствена цел и задача која сам си ја поставил, е да сруши една диктаторска, фашистичка влада, и да покаже дека поединецот и тоа како може да направи разлика. Кога сум тука, ова е веројатно најдобриот филм од овој тип на филмови со замислени диктаторски режими, но да не заборавам да ви дадам домашно:
Nineteen Eighty-Four (1984), култниот филм според делото на Орвел,
Equilibrium (2002), акциона верзија на предходниот,
Children of Men (2006) , уште еден британски филм на слична тема,
Mother Night (1996) , одлична драма со Nick Nolte и алтернативниот крај на WWII,
Logan's Run (1976)...
Назад на филмот: визуелно прекрасен, со еден тон добри цитати, одлична глума, динамично дејство... Се што треба...
Знам доста луѓе (не форумџии) што се разочарани од филмот и сите имаат едно заедничко: сите сакаат удри-мавај филмови и очекувале подобри тепачки и екстра карактеристики на V, на пример ако прдне во радиус од 100 метри да паѓаат во несвест луѓето... Ни еден од нив не разбира дека V е сериозен филм со сериозни пораки за сериозни времиња. Штета за нив...
Сори што ви одзедов време со моиве рандом нафрлени ем дезорганизирани мисли...