Не беше досадна, беше спора и описна, без динамика. Цели серии се градат врз вакви епизоди.
Сфатете дека дејстовото е толку убер опширно што мора да има вакви епизоди. Доколку нема вакви, коментарите ќе бидат: Абе нормални се овие? Кога ќе ни објаснат подобро за ликовите? Шо е со оној, го заборавија...
Не е ова Брејкинг Бед, Спартакус (не ги дискредитирам овие две, фала богу) каде што бројот на ликови се брои на прсти па да има твистови и акција постојано. Има катараљда ликови и мора и вака.
назад на епизодата...
Ми се допадна делот со Гендри и Brotherhood-от. Добро не дека ми се допадна тоа што се деси, секако не навивав за тоа, туку фактот дека и тие не се „бело“ у серијава. Ако минатата епизода ги прикажаа како праведни дечки со чија одлука би се согласил, сега покажаа дека и тие имаат „лоши“ страни и дека не треба да им веруваш.
Со тоа уште еднаш се потрврди тоа што Litlefinger му го кажа на Нед Старк: Trusting me was your biggest mistake. Trust no-one.
И малку ми беше глупо како Мелисандре успеа да стигне од Dragonstone до Riverland без да ја примети никој.
Овие од The Twins со кои Роб ќе се посвати се изгледа едни од најзабеганите заедно со Lisa Aryin. Фактички овој татко им е Крастер јужно од ѕидот, има миљон ќерки.
Сценава...
не ја очекувава. Ебате психопатот најдобрата курва ја скина...
Овој што го мачи Грејџој многу добро глуми. Исто и Торос од Мир и Берик Дондарион, и уште 90% од актерите.
