Филмови, режисери, актери: Генерална дискусија

[wot]

Lele se iznasmeav na glupostite u Cooties (2015)

A toj x+y na kraj iskoci dobar, razmrduva emocionalno.. inaku slabo ke go ocenev

 

[Shawn Spencer]

Во последниот период, Chappie ме изненади. Убаво, feel-good филмче.
И препорачувам едно француско филмче La French што такоџе ме обори са ногом што би рекле србите со Жан Дужардан во главна улога.

Од друга страна, Heat ми легна лошооо. Многу преценет филм. Добри глумци, добра глума, ама далеку ми е од 8ца, а не пак во 250 најдобри филмови

 

[џимеј]

me, earl and dying girl

Имаш негде напишано зошто ти е во топ филмови овој, а да сум пропуштил?

Сериозно ме интересира вака, една мини рецензија, пошо филмот не е во ништо особено оригинален ниту посебен, а не е ни инди филмче, буџетот му е колку одбранбен тандем во Серија А.

 

[Blade Torch]

Ќе одев денес од 3саат во милениум Сикарио да го гледам, се отепа врнење. Веројатно последна проекција беше. Има ли по нет добар,гледлив торент?
Марсовец и Еверест- одлични за в кино. Не разочараа воошпто.

 

[wot]

Имаш негде напишано зошто ти е во топ филмови овој, а да сум пропуштил?

Сериозно ме интересира вака, една мини рецензија, пошо филмот не е во ништо особено оригинален ниту посебен, а не е ни инди филмче, буџетот му е колку одбранбен тандем во Серија А.

Чувството. Тоа шо мелиме оригинално сценарио, глума, музика, костуми... се обично аргументи да ја одбраниме оцената што сме ја доделиле ради чувството на крај што го оставил некој филм кај нас. А овие многу зависат од моментот. Или ќе те разнежни или да фрлиш камен у рандом насока ќе погодиш друг ром-ком кој на папир е каде каде подобар од овој. Еве некој поназад пиша дека е океј ама Fault in Our Stars бил боље. А ќе ми текне дека ќе се откажував од филмови altogether заради тој филм конкретно... се иде до некој заклучок колку е се' субјективно.

Друго, мене многу ми е битно реакциите на луѓето во филмовите да се нормални, човечни. Како што јас би реагирал така. Или друг, во живо. Моментално гледам Fear the Walking Dead, серијата која го сруши кабелскиот рекорд на гледаност воопшто, и гледам и се смеам како е тоа возможно?!?! Уште малку да погледнат после ретардирана реакција во камера како во Офис. Во филмот тоа многу ми се допадна, убаво ми се понашаа, реагираа, плус зашеќерен со хумор кој не е one-liners, плус некоја невиност во детскиот пристап која го правеше допадлив, плус филмските референци... и успеа да не собори на клише сторија за девојка пред умирање.

Секогаш си наоѓам еден од стотици вакви у секоја година што ме освојува. Ги викам: овогодишниот silver linings playbook

 

[џимеј]

Чувството. Тоа шо мелиме оригинално сценарио, глума, музика, костуми... се обично аргументи да ја одбраниме оцената што сме ја доделиле ради чувството на крај што го оставил некој филм кај нас. А овие многу зависат од моментот. Или ќе те разнежни или да фрлиш камен у рандом насока ќе погодиш друг ром-ком кој на папир е каде каде подобар од овој. Еве некој поназад пиша дека е океј ама Fault in Our Stars бил боље. А ќе ми текне дека ќе се откажував од филмови altogether заради тој филм конкретно... се иде до некој заклучок колку е се' субјективно.

Друго, мене многу ми е битно реакциите на луѓето во филмовите да се нормални, човечни. Како што јас би реагирал така. Или друг, во живо. Моментално гледам Fear the Walking Dead, серијата која го сруши кабелскиот рекорд на гледаност воопшто, и гледам и се смеам како е тоа возможно?!?! Уште малку да погледнат после ретардирана реакција во камера како во Офис. Во филмот тоа многу ми се допадна, убаво ми се понашаа, реагираа, плус зашеќерен со хумор кој не е one-liners, плус некоја невиност во детскиот пристап која го правеше допадлив, плус филмските референци... и успеа да не собори на клише сторија за девојка пред умирање.

Секогаш си наоѓам еден од стотици вакви у секоја година што ме освојува. Ги викам: овогодишниот silver linings playbook

Во ред е да се основа допадливоста кон филмот само поради чувство, всушност само поради тоа и е кога ќе сумираш на крај.

Мене тука исто така ми фејл-на филмот. Немаше чувство, ниту нешто што доаѓа како што велиш ти, природно. Можеби затоа што целиот хумор многу ме потсетуваше на Зак Браф и Скрабс и особено Гарден Стејт и да не беа тие ова ќе беше кул. Вака само „поминува".

Јас не велам дека филмот беше лош, на пример за тој Perks of being a Wallflower овој е Одисеја 2001, (а Fault in our stars не сум го гледал).
Имаше многу потенцијал и приказни кои се развиваа паралелно, но не успеаја да бидат целосно прикажани. Само кратките филмчиња беа погодени, but then again, ликовите фунцкионираа само во нив.

Еве еден пример за главниот лик: може да го почитува опусот на Вернер Херцог, да го гледал Фицџаралдо и да има постер од The 400 Blows во собата, а да остане прост према нечија борба за живот?


п.с. Walking dead...

 

[Zlatikevichius]

Чувството. Тоа шо мелиме оригинално сценарио, глума, музика, костуми... се обично аргументи да ја одбраниме оцената што сме ја доделиле ради чувството на крај што го оставил некој филм кај нас. А овие многу зависат од моментот. Или ќе те разнежни или да фрлиш камен у рандом насока ќе погодиш друг ром-ком кој на папир е каде каде подобар од овој. Еве некој поназад пиша дека е океј ама Fault in Our Stars бил боље. А ќе ми текне дека ќе се откажував од филмови altogether заради тој филм конкретно... се иде до некој заклучок колку е се' субјективно.

Друго, мене многу ми е битно реакциите на луѓето во филмовите да се нормални, човечни. Како што јас би реагирал така. Или друг, во живо. Моментално гледам Fear the Walking Dead, серијата која го сруши кабелскиот рекорд на гледаност воопшто, и гледам и се смеам како е тоа возможно?!?! Уште малку да погледнат после ретардирана реакција во камера како во Офис. Во филмот тоа многу ми се допадна, убаво ми се понашаа, реагираа, плус зашеќерен со хумор кој не е one-liners, плус некоја невиност во детскиот пристап која го правеше допадлив, плус филмските референци... и успеа да не собори на клише сторија за девојка пред умирање.

Секогаш си наоѓам еден од стотици вакви у секоја година што ме освојува. Ги викам: овогодишниот silver linings playbook

Ама буквално - од збор до збор, ко некој глас од мојов мозок да си. Joy, ти ли си бе?

 

[wot]

Во ред е да се основа допадливоста кон филмот само поради чувство, всушност само поради тоа и е кога ќе сумираш на крај.

Мене тука исто така ми фејл-на филмот. Немаше чувство, ниту нешто што доаѓа како што велиш ти, природно. Можеби затоа што целиот хумор многу ме потсетуваше на Зак Браф и Скрабс и особено Гарден Стејт и да не беа тие ова ќе беше кул. Вака само „поминува".

Јас не велам дека филмот беше лош, на пример за тој Perks of being a Wallflower овој е Одисеја 2001, (а Fault in our stars не сум го гледал).
Имаше многу потенцијал и приказни кои се развиваа паралелно, но не успеаја да бидат целосно прикажани. Само кратките филмчиња беа погодени, but then again, ликовите фунцкионираа само во нив.

Еве еден пример за главниот лик: може да го почитува опусот на Вернер Херцог, да го гледал Фицџаралдо и да има постер од The 400 Blows во собата, а да остане прост према нечија борба за живот?


п.с. Walking dead...

Виша математика е тоа веќе, таква посветеност на детаљи само у филмовите кои се паметат со декади. Такви елаборирани ликови. Ја паѓам изгледа на ефтини романтики, доволно само нешто да ме дирне повеќе од обично. Оти еве, Fault, Perks... ги хејтам до немајкаде. Ама ете, сите што се согласуваат со мене за овој, исто мислење имаат и за другиве спомнати два. И тука ми паѓа во вода, дека не е до мене само, стварно оптшо прифатен е како квалитетен Earl and the Dying Girl.

Еј, Fear the Walking Dead e spin off, и ќе им се ставам деновиве. Ама оригиналната Walking Dead има развој на карактери aла Брејкинг Бед. И не само главните ликови. И ја сум пробал да ја хејтам ради некој филер епизоди, ама не се оспорува развојот на ликовите во никој случај. Топло ја препорачувам за гледање. Квалитетна драма уз тензија е, кој шо сака нека ти каже.

Ама буквално - од збор до збор, ко некој глас од мојов мозок да си. Joy, ти ли си бе?

No, it's me.. sadness.

Ne mi iskaca od glava koga ja nosese perikata od Closer.

 

[Zlatikevichius]

Не знам зошто Me, Earl and the Dying Girl воопшто ја споредувате со The Fault in Our Stars или па уште понејасно - со The Perks of Being a Wallflower (мене од нив Fault не ми се допадна, но Perks ми беше ОК), освен само заради сличностите на темата. Мене сѐ нешто ме тераше да ја споредувам со 500 Days of Summer и Juno - многу повеќе ми наликуваше на нив отколку на другиве две. Fault, на пример беше тешка патетика од типот на Now is Good или A Walk to Remember. Во Earl сѐ беше поприземјено и пореално, и воопшто не патетично.
А за референците да не праиме муабет!

 

[Толстој]

Не ме чепна Me, Earl and the Dying Girl, другиве два ги немам гледано. Ми се допадна хуморот на дечкото, ама приказна дежа ву шо би рекле, има милион филмови со ваква приказна последниве години.

 

[Anon]

Не знам зошто Me, Earl and the Dying Girl воопшто ја споредувате со The Fault in Our Stars или па уште понејасно - со The Perks of Being a Wallflower (мене од нив Fault не ми се допадна, но Perks ми беше ОК), освен само заради сличностите на темата.

Па малце ли е темата?
Иста тема обработуваат, тинејџери, неприфатени/просечни, некоја врста на семи хипстер, они се различни од другите повеќе гледаат на духовното, се заљубуваат спонтано...

 

[Zlatikevichius]

Па малце ли е темата?
Иста тема обработуваат, тинејџери, неприфатени/просечни, некоја врста на семи хипстер, они се различни од другите повеќе гледаат на духовното, се заљубуваат спонтано...

Абе темата е иста и во Now is Good, и во A Walk to Remember, па никој не го споредуваше со нив, да речеме. Не е малце темата, ама ако темата е идентична во два филма, тоа може само да се констатира и нема што понатаму да се образложува дополнително. Се споредуваат мал милион други аспекти.

 

[Tegla]

Не е битно на кој прв му текнало да разработи одредена тема туку кој тоа ќе го направи најдобро. Затоа не ми смета што Me and Earl нема оригинална приказна. Full package ми беше филмот, од глума до наратив до играње со емоции.

Прерано е за оскарски листи, ќе причекам да излезат и да ги изгледам зимските драми пред да одберам фаворит.

 

[HoT IcE]

Одличен е филмот, за мене Me and Earl ми го даде чувството, ме соживи со приказната како што Boyhood лани не успеа да ми ги долови тие работи. Обична приказна која треба да ти разбуди емоција, да се поигра со неа и да те остави да уживаш дур трае филмот без да трепнеш. Јас ова лани од Boyhood требаше да го осетам но дали поради должината на филмот или други работи, не успеа. А знаеме дека Boyhood беше у номинација за Оскар, така да не гледам зошто не би бил Me and Earl со оглед дека според мене е многу поквалитетно изработен и скоцкан филм.

 

[Erich Zann]

Не ме чепна Me, Earl and the Dying Girl, другиве два ги немам гледано. Ми се допадна хуморот на дечкото, ама приказна дежа ву шо би рекле, има милион филмови со ваква приказна последниве години.

Начинот бомба на кој е сработен начинот Остај ти тематиката. Не се лути, ама уште си малечок за дотолку сериозни филмови. Велам сериозни пошто бараат да имаш некакво си слично искуство, или па да имаш по некоја претстава за гнасотијата на животот. Претпоставувам дека сеуште си во оној фазон каде светот ти изгледа секси розев

Не се лути плс асл