150. AMARCORD
Намерно оставив за крај. И јас не го сакам Фелини. Едноставно - досаден ми е. Ама Amarcord е филм кој го имам гледано 4 пати (сега ми беше петти) и со секое гледање ми е се подобар и подобар. Нема тука приказна, нема поента, нема никакво скриено значење. Едноставно е: сака да ни ја прикаже едноставноста, обичноста, секојдневието на обичните луѓе во едно мало местенце кое може да биде било чие маало (јас некои елементи богами препознав од моето
). Еден од моите омилени писатели е Алесандро Барико, веројатно и врапчињата го знаат тоа. Кога ги читав (поголемиот дел од) неговите романи, во мислите дејството го сместував тука, во ова гратче, и многу од неговите ликови и ситуации ми наликуваа на ликовите и ситуациите од Amarcord. Особено тука мислам на романите „Океан, море“, „Замоци на гневот“ и „Оваа приказна“ (иако други, како „Емаус“, „Мистер Гвин“ или „Новеченто“, ми беа сосема поразлични). Таа една суптилна налудничавост на ликовите што веројатно и во секој од нас ја има, а која Фелини мајсторски ја прикажува на платното / екранот, Барико подеднакво мајсторски ја претставува со зборови во неговите романи. Не знам, очекував на повеќе од вас да ви легне, но за жал сум се излажал.
Сепак, се надевам дека во некое друго време, на некое друго место, можеби некои од вас ќе му дадат втора шанса. И можеби ќе останат изненадени - ко да не го гледале истиот филм.
Од мене - чиста ко солза 10/10, ова е еден од ретките филмови за кој не се двоумам за оценката.
___________________________________________________________________________________
Инаку, филмот го гледаа 15 души и му дадоа средна оценка 5,8. Го испуштија:
@Setsuko - прв неизгледан филм
@Gazpapir - втор неизгледан филм (жолт картон)
@__Vita____ - трет неизгледан филм (црвен картон, се надевам дека во наредните недели ќе ни се вратиш, за да не го испуштиш местото на листата за предложување
)
151 филм во клубот ќе биде предлог на
@devilko . Минатиот пат го гледавме одличниот Sling Blade како негов предлог, а не има почестено и со анимето Wolf Children, руските Leto и Spacewalk, одличниот Bitter Moon, Isle of Dogs на Вес Андерсон, The Crow, The Wave и The Trap (Клопка). Јас сум убеден дека повторно ќе уживаме во негов предлог кој ќе ви го каже сам најдоцна до утре, 20:00 часот, а доколку го нема до тогаш, ќе ви го презентирам јас.
.
Филмовите на Фелини ги доживувам на граница помеѓу сонот и јавето. La dolce vita е единствениот негов кој го изгледав без да трепнам, со останатите имам по малку комплициран однос - додека гледам мрчам и превртувам очи. Ме нервира претераната драматичност до изобличување на ликовите, експлицитноста на симболите, похота. Заморна ми е неговата нарцисоидност и потребата да се бави исклучиво со своите нерешени конфликти. На крај, сè се вклопува во чудесна целина и јас како најголем хипокрит се побивам самата себе. Исто беше и овој пат. Како да сум новодојденец во малото гратче, еден чичко ме запознава со него и неговата историја. Сложувалката малку по малку се мести и копнежот по изгубеното време се дофаќа. Делумно и поради нареалната сцена во маглата, од мене Amarcord добива 7.
