Фан клуб - РК Вардар

 
Не ми е многу верно, но доколку е вистина, се надевам дека тоа нема да значи заминување на Мечка.
 

Пак без Борозан, Боно, и веројатно без Малус и Пинто. Каша попара.
 
Саат време уживање, многу приказни за времето поминато во Вардар, вреди да се погледа.

Тешка петарда е Џамбо, животна желба ми е со ликов да одам во кафана.:D

 
Саат време уживање, многу приказни за времето поминато во Вардар, вреди да се погледа.

Тешка петарда е Џамбо, животна желба ми е со ликов да одам во кафана.:D

Како улета видеово од сабајле со кафе и цигара, ко лажица у мед, мелем на душава
 
Слаби сме на крило и на пикер по тоа што гледав. Кеита е стандард црњо без мозок. Пољаков пикеров во напад многу слабо, простор не знае да направи. Јапончето игра многу со срце ми напраи ќеиф. Единствена мана што ќе го извади одбранбениот од патики и ја враќа назад на 9 метри. Голманчето ново Валах исто океј се покажа.
Има потенцијал во екипава само мора Чупко да ги уигра. Инаку мое мислење е дека брзо ќе менуваме тренер.
 
На оваа одбрана што ја игра Вардар нема основа да им се суди уште на голманите. Буквално 80% од шутевите се чисти, небранети од 9 или зицери на пикер/крило/контра. Кога би се играла малце и одбрана ќе му биде полесно и на Валах да покаже што знае и умее, ако знае.
 
Добар е Џамбо за кикики хахаха муабети, ама типот сепак не кошташе титула во ЛШ 2018-та година. Парадоксално, ама ние најсилен тим имавме токму таа година, измеѓу двете титули, а не ја освоивме. Ја свртевме игрицата таа година, walkover ќе и направевме на ЛШ да не беше повредата на Штербик заради која не играше на Ф4. Интересно дека најсилните тимови кои беа створени последниве години и кои беа толку убедливи во настапот низ цела сезона што буквално само се чекаше да поминат сите натпревари и да им се даде титулата, зарибаа на Ф4. Тука мислам на Барса, првата година кога ги собраа Рутенка-Карабатиќ-Кире па им излезе штакорот Гландорф во последни 10 минути од полуфинале, Веспрем кога ја направија линијата Илиќ-Палмарсон-Наѓ, па им се десија 7 гола во последни 6 минути од Киелце во финале и тој Вардар од 2018-та. Само што за разлика од Веспрем и Барса на кои на самите им се деси блокада, нас ни се деси повредата на Штербик и "бранењето" на Џамбо на Ф4. Не ми се верува дека и поред таква катастрофа од настап на голман, ние изгубивме само еден разлика во двата натпревара таму. Дебелото, покрај што имаше број на одбрани кои се бројат на прсти на една рака, дури прими и гол од пола терен во последна секунда од прво полувреме против Монпеље во полуфинале и пак стигнавме до позиција да имаме напад за реми на крај. Толку бевме доминанти таа година и толку се осеќаше таа доминација од почеток на сезона и се уживаше во нивниот настап за на крај он со несериозноста да се посере на се што другите го градеа. Да беше Штербик, ќе се прошетавме на Ф4.
Судбината ни врати на најсладок можен начин следната година, можеби немаше да постои 2019-та ако се направеше back-to-back 2017-та и 2018-та, али си стои ко факт тој настап на Џамбо на Ф4. За кикики хахаха муабети со него сум пишувал и јас на темава од лично искуство.
 
Добар е Џамбо за кикики хахаха муабети, ама типот сепак не кошташе титула во ЛШ 2018-та година. Парадоксално, ама ние најсилен тим имавме токму таа година, измеѓу двете титули, а не ја освоивме. Ја свртевме игрицата таа година, walkover ќе и направевме на ЛШ да не беше повредата на Штербик заради која не играше на Ф4. Интересно дека најсилните тимови кои беа створени последниве години и кои беа толку убедливи во настапот низ цела сезона што буквално само се чекаше да поминат сите натпревари и да им се даде титулата, зарибаа на Ф4. Тука мислам на Барса, првата година кога ги собраа Рутенка-Карабатиќ-Кире па им излезе штакорот Гландорф во последни 10 минути од полуфинале, Веспрем кога ја направија линијата Илиќ-Палмарсон-Наѓ, па им се десија 7 гола во последни 6 минути од Киелце во финале и тој Вардар од 2018-та. Само што за разлика од Веспрем и Барса на кои на самите им се деси блокада, нас ни се деси повредата на Штербик и "бранењето" на Џамбо на Ф4. Не ми се верува дека и поред таква катастрофа од настап на голман, ние изгубивме само еден разлика во двата натпревара таму. Дебелото, покрај што имаше број на одбрани кои се бројат на прсти на една рака, дури прими и гол од пола терен во последна секунда од прво полувреме против Монпеље во полуфинале и пак стигнавме до позиција да имаме напад за реми на крај. Толку бевме доминанти таа година и толку се осеќаше таа доминација од почеток на сезона и се уживаше во нивниот настап за на крај он со несериозноста да се посере на се што другите го градеа. Да беше Штербик, ќе се прошетавме на Ф4.
Судбината ни врати на најсладок можен начин следната година, можеби немаше да постои 2019-та ако се направеше back-to-back 2017-та и 2018-та, али си стои ко факт тој настап на Џамбо на Ф4. За кикики хахаха муабети со него сум пишувал и јас на темава од лично искуство.
Тука сме и ние до некаде криви, поради тоа што си дозволивме цела сезона Џамбо да биде втор голман, со таква несериозност и куроболие требало многу одамна да се раскрсти со него, самиот Милиќ си кажува дека последните 2-3 години од кариерата апсолутно не го интресирал ракометот, не тренирал, не се замарал, се прашувал зошто воопшто се бави со овој спорт.

Вака од денешна перспектива кога се раскажуваат приказни звучи интересно, а уствари никој од нас не би посакал пак да функционираме како во време на Вујо, цела тактика да биде базирана само на другарство помеѓу играчите, на тренинг да ти ја нема пола екипа, да те лажат дека ги боли стомак поради тоа што ги мрзи да дојдат, да идат по кафани навечер и сабајлето на тренинг да испаруваат од алхохол, таквиот начин на работа е изумрен пред добри 30 години.
Тогаш само поради среќа, притисок од публика и сплет на околности на крај сме излегувале како победници во неколку наврати против Металург, инаку во принцип во тој период не се знаело кој пие кој плаќа, вака според кажувањата не знам кога сме имале поголем хаос во клубот од тоа време.

Среќа што во новата екипа во Самс ерата се пренесени само позитивните работи од претходната генерација, а благодарение на Раул во клубот е воспоставна дисциплина, подоцна добриот микс на овие две работи ни донесе две титули во Лига на шампиони.
 
Тука сме и ние до некаде криви, поради тоа што си дозволивме цела сезона Џамбо да биде втор голман, со таква несериозност и куроболие требало многу одамна да се раскрсти со него, самиот Милиќ си кажува дека последните 2-3 години од кариерата апсолутно не го интресирал ракометот, не тренирал, не се замарал, се прашувал зошто воопшто се бави со овој спорт.

Вака од денешна перспектива кога се раскажуваат приказни звучи интересно, а уствари никој од нас не би посакал пак да функционираме како во време на Вујо, цела тактика да биде базирана само на другарство помеѓу играчите, на тренинг да ти ја нема пола екипа, да те лажат дека ги боли стомак поради тоа што ги мрзи да дојдат, да идат по кафани навечер и сабајлето на тренинг да испаруваат од алхохол, таквиот начин на работа е изумрен пред добри 30 години.
Тогаш само поради среќа, притисок од публика и сплет на околности на крај сме излегувале како победници во неколку наврати против Металург, инаку во принцип во тој период не се знаело кој пие кој плаќа, вака според кажувањата не знам кога сме имале поголем хаос во клубот од тоа време.

Среќа што во новата екипа во Самс ерата се пренесени само позитивните работи од претходната генерација, а благодарение на Раул во клубот е воспоставна дисциплина, подоцна добриот микс на овие две работи ни донесе две титули во Лига на шампиони.
Порано пиеле, пушеле, и играле, сеа не пијат не пушат и не играат.
Вардат на Вујо е десет пати боље од денешниов.
Батали ти тоа Џамбо, Столе "шемаџиите".
Ги имаш, Брумен, Карачич, Абутовуич Прибак, Маркович, и ред други кој не верувам така да се понашале
 
Последно уредено:
Тука сме и ние до некаде криви, поради тоа што си дозволивме цела сезона Џамбо да биде втор голман, со таква несериозност и куроболие требало многу одамна да се раскрсти со него, самиот Милиќ си кажува дека последните 2-3 години од кариерата апсолутно не го интресирал ракометот, не тренирал, не се замарал, се прашувал зошто воопшто се бави со овој спорт.

Вака од денешна перспектива кога се раскажуваат приказни звучи интересно, а уствари никој од нас не би посакал пак да функционираме како во време на Вујо, цела тактика да биде базирана само на другарство помеѓу играчите, на тренинг да ти ја нема пола екипа, да те лажат дека ги боли стомак поради тоа што ги мрзи да дојдат, да идат по кафани навечер и сабајлето на тренинг да испаруваат од алхохол, таквиот начин на работа е изумрен пред добри 30 години.
Тогаш само поради среќа, притисок од публика и сплет на околности на крај сме излегувале како победници во неколку наврати против Металург, инаку во принцип во тој период не се знаело кој пие кој плаќа, вака според кажувањата не знам кога сме имале поголем хаос во клубот од тоа време.

Среќа што во новата екипа во Самс ерата се пренесени само позитивните работи од претходната генерација, а благодарение на Раул во клубот е воспоставна дисциплина, подоцна добриот микс на овие две работи ни донесе две титули во Лига на шампиони.

Каква среќа друже, кај ќе го победиш Металург на среќа? Што и да правеле надвор од теренот, таа збирштина на фанатици играше ракомет! И тоа каков ракомет, оставаа срце на терен, и знаеа за кој дрес играат. За разлика од денес, као се професионалци, никој не пие, пички материни, а еден ракометар не можеш да извадиш. Камо во денешниов состав да имаме такви "бараби" :D
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom