Драга Кајгана
- Креатор на темата blue ladybug
- Време на започнување
Crazy in Love
Here's looking at you kid.
ДОБРО БЕ, ЌЕ ОЗДРАВАМ ЛИ НЕКОГАШ ВО ЖИВОТОВ???!!
Се убив од пцуење, значи не можам веќе, оток, напаст, нека престане више, од 31 декември сум болна!!!
Завчера го изгубив гласот, вчера си го повратив гласот, ама ме фати крајникот и така ова нема крај.
Се истоштив, да ти се плукнам во зима, во се...
Се убив од пцуење, значи не можам веќе, оток, напаст, нека престане више, од 31 декември сум болна!!!
Завчера го изгубив гласот, вчера си го повратив гласот, ама ме фати крајникот и така ова нема крај.
Се истоштив, да ти се плукнам во зима, во се...
Љубовен Каскадер
fekalija
- Член од
- 28 декември 2011
- Мислења
- 4.371
- Поени од реакции
- 6.209
In the overwhelming depths of the void, consumed by nothingness and driven by sheer will, beyond space and time I carelessly ponder my being.divin
There is no light, and no darkness. There are no stars, nor planets. No galaxies. I am alone.
All around me, the pressure of nonexistence is menacingly echoing a devilish silence. A perfectly ordered chaos.
I am alone. Without a peer to reflect myself upon I cannot know myself, but I know something. I don't understand it, but I know it.
Nothing extraordinary, nothing fancy. A song. A simple tune, catchy and sweet. I am bewildered by how long I've known it,
but unable to comprehend how long I have been aware of it. That perfect melody that captivated my essence.
Even now, fully aware of the existence of meaning beyond myself I am still confounded. So without further attempt to contemplate, I start to sing.
The melody is even more beautiful on the outside. It's not happy, nor is it sad but at the exact time it is both. It's a simple, neither light nor heavy sound
and it propagates through, rippling onward constructing the principles of space and time.
While tinkering and devising I notice the unison and begin to split it, mold it. And lo, the darkness has come to life. Billions of lights sparkle all around,
merrily they whisper their new songs across space and time. The ones that sound similar align themselves together forming beautiful spirals of divine light.
These spirits pour themselves into a ecstatic dance of my new concordant system, rapidly evolving songs of their own.
These new songs are not like my own. In many ways they can never be like my own, they can never accomplish what I have. But they will strive to new goals,
they will reach new frontiers and they will spill out new, gracious creations of their own.
And it was then that their own children started to emerge. Billions of planets each different, each unique. I survey my work from every corner,
for I am within every corner, every molecule and atom of what I've made to be, and that is all that is.
These planets have mountains, rivers and valleys. They have hills and plains and islands and seas, and they are all beautiful. But they are alone.
Devoid of life, of meaning. They are perfect, but for whom? There are no peers to reflect upon, so they can never know themselves.
And so I sung again, the same song but different scale. A different pattern. Somewhere deep within my essence,
a harmony evolved and it is more complicated, more extreme. This is my grand design, my Magnum Opus and it's neither beautiful nor is it revolting.
It simply is. A statement, a fact but most importantly it's alive. And lo, neither it is in my image, but nor is it not.
It simply is. My long awaited peer, and finally I can look upon myself and see. Finally I understand.
I am the Dungeon Master.
There is no light, and no darkness. There are no stars, nor planets. No galaxies. I am alone.
All around me, the pressure of nonexistence is menacingly echoing a devilish silence. A perfectly ordered chaos.
I am alone. Without a peer to reflect myself upon I cannot know myself, but I know something. I don't understand it, but I know it.
Nothing extraordinary, nothing fancy. A song. A simple tune, catchy and sweet. I am bewildered by how long I've known it,
but unable to comprehend how long I have been aware of it. That perfect melody that captivated my essence.
Even now, fully aware of the existence of meaning beyond myself I am still confounded. So without further attempt to contemplate, I start to sing.
The melody is even more beautiful on the outside. It's not happy, nor is it sad but at the exact time it is both. It's a simple, neither light nor heavy sound
and it propagates through, rippling onward constructing the principles of space and time.
While tinkering and devising I notice the unison and begin to split it, mold it. And lo, the darkness has come to life. Billions of lights sparkle all around,
merrily they whisper their new songs across space and time. The ones that sound similar align themselves together forming beautiful spirals of divine light.
These spirits pour themselves into a ecstatic dance of my new concordant system, rapidly evolving songs of their own.
These new songs are not like my own. In many ways they can never be like my own, they can never accomplish what I have. But they will strive to new goals,
they will reach new frontiers and they will spill out new, gracious creations of their own.
And it was then that their own children started to emerge. Billions of planets each different, each unique. I survey my work from every corner,
for I am within every corner, every molecule and atom of what I've made to be, and that is all that is.
These planets have mountains, rivers and valleys. They have hills and plains and islands and seas, and they are all beautiful. But they are alone.
Devoid of life, of meaning. They are perfect, but for whom? There are no peers to reflect upon, so they can never know themselves.
And so I sung again, the same song but different scale. A different pattern. Somewhere deep within my essence,
a harmony evolved and it is more complicated, more extreme. This is my grand design, my Magnum Opus and it's neither beautiful nor is it revolting.
It simply is. A statement, a fact but most importantly it's alive. And lo, neither it is in my image, but nor is it not.
It simply is. My long awaited peer, and finally I can look upon myself and see. Finally I understand.
I am the Dungeon Master.
dragonsky
Hate leads to suffering
- Член од
- 25 декември 2010
- Мислења
- 43.412
- Поени од реакции
- 85.366
Утре нема "Бог да се јави" туку ќе прати СМС, бидејќи меѓугалактичка минута е ептен скапа, башка го јебе мрежата и го нема активирано пакетот со кој што можеш да зборуваш ефтино со Милиони и милиони следбеници, уште е на тој олд скул пакетот со кој што можеш да збориш само со 12 најблиски.
- Член од
- 13 април 2008
- Мислења
- 7.592
- Поени од реакции
- 6.960
Мајко моја драга
дошла си чак из Прага
и послала си мене доврага
јер те сва омотах у тага
НЕ, моје речи нису лага
и у душу остаде вечита и горка сага
Си ја смислив оваа српско-македонска поема (за да се подудраат римите) додека си го јадев тостот преги и и' ја испеав на мама. Ми кажа да сум ја контактирал Марина Туцакович, за будуча сарадња и да почнам од текстови да печалам. Лудите ме фатија нешто и цртани филмчиња почнав да си гледам. Suicide squad FTW. Harley Quinn
.. И то. Арен ракометот нели ?! 
ПС - Килер Фрост не требаше да умре !
дошла си чак из Прага
и послала си мене доврага
јер те сва омотах у тага
НЕ, моје речи нису лага
и у душу остаде вечита и горка сага
Си ја смислив оваа српско-македонска поема (за да се подудраат римите) додека си го јадев тостот преги и и' ја испеав на мама. Ми кажа да сум ја контактирал Марина Туцакович, за будуча сарадња и да почнам од текстови да печалам. Лудите ме фатија нешто и цртани филмчиња почнав да си гледам. Suicide squad FTW. Harley Quinn
.. И то. Арен ракометот нели ?! ПС - Килер Фрост не требаше да умре !
Последно уредено:
Zaphod Beeblebrox
Поранешен покул Божино
Да беа проблем само експертите за ракомет, ќе беше најдобро нешто. Ама истите луѓе за сите проблеми експерти, проѕирно е ептен.
BiG_kIsS
You talk too much... Let me shut you up
- Член од
- 4 септември 2007
- Мислења
- 3.414
- Поени од реакции
- 2.923
- Возраст
- 35
Бејби,
Зашто сум толку голем баксуз за комшии? Увек имам бар едни кои сакам да го убијам! Пред некој ден комшивкава која има чивава ме виде пред врата па ми напраи муабет....
-I'm sorry my dog taunts your dog. She does that to all the big dogs.
THEN FUCKING SHUT YOUR DOG UP!
Секоја недела иста приказна. Неможам да си го пуштам кучево по нужда пошо таа чивавата седи на ограда и лае ко ненормална. Останатите 2 не ги интересира, ама Беј се нервира и сака да ја изеде. И јасно ми е зашто. А и типката знае дека чивавата и нема шанса ако ја пуштам Беј да праи што сака, ама после нас ќе не тужат и ние ќе ја изгубиме Беј. Зашто они имаат неваспитано куче што неможе да си ја затне муцката.
Една работа е да ти е жал што кучето ти е неваспитано, друга работа е да пробаш да го поправиш. А не само да му викаш "Be nice".
Се надевам ќе издржам цела година...
Иначе @.Sky. ,
Како дете на родители кои мислеле да се разведат и се развеле, јас имам само да кажам, Фала ви многу. Зашто ако нема љубов и разбирање меѓу родителите, боље нека се разведат отколку да се преправаат дека се сакаат и да останат во брак САМО заради децата. Тоа ништо добро не носи. А веруј ми, дете приметува кога родителите не се сакаат. Многу е побитно и двајцата да се среќни, за детето да може да биде среќно.
Зашто сум толку голем баксуз за комшии? Увек имам бар едни кои сакам да го убијам! Пред некој ден комшивкава која има чивава ме виде пред врата па ми напраи муабет....
-I'm sorry my dog taunts your dog. She does that to all the big dogs.
THEN FUCKING SHUT YOUR DOG UP!
Секоја недела иста приказна. Неможам да си го пуштам кучево по нужда пошо таа чивавата седи на ограда и лае ко ненормална. Останатите 2 не ги интересира, ама Беј се нервира и сака да ја изеде. И јасно ми е зашто. А и типката знае дека чивавата и нема шанса ако ја пуштам Беј да праи што сака, ама после нас ќе не тужат и ние ќе ја изгубиме Беј. Зашто они имаат неваспитано куче што неможе да си ја затне муцката.
Една работа е да ти е жал што кучето ти е неваспитано, друга работа е да пробаш да го поправиш. А не само да му викаш "Be nice".
Се надевам ќе издржам цела година...
Иначе @.Sky. ,
Како дете на родители кои мислеле да се разведат и се развеле, јас имам само да кажам, Фала ви многу. Зашто ако нема љубов и разбирање меѓу родителите, боље нека се разведат отколку да се преправаат дека се сакаат и да останат во брак САМО заради децата. Тоа ништо добро не носи. А веруј ми, дете приметува кога родителите не се сакаат. Многу е побитно и двајцата да се среќни, за детето да може да биде среќно.
- Член од
- 11 мај 2014
- Мислења
- 1.020
- Поени од реакции
- 575
- Возраст
- 34
Гладиус
notusually
- Член од
- 14 август 2008
- Мислења
- 5.508
- Поени од реакции
- 1.728
Знаеш како Кајгано, верувам и ми се докажува дека шо и да праиш секогаш ќе се навраќаш на старите навики. Као, еве ме пример пак тука и после толку време.
Туку, знаеш ама ми е смачено од понашањето на сите. Не знам ова западњачкава цивилизација како успеа толку да нè заебе и да нè натера да мислиме дека тоа е начинот на кој треба сите да функционираме. Не ми се допаѓа тоа. Некако сите станаа self centered и заборавија дека некогаш 'како си?' треба да звучи искрено и воедно да биде искрено, не само да го кажеме колку да се рече дека сме заинтересирани за другите.
Заборавија сите дека за пријателство е потребно двете страни да слушаат и двете страни да зборуваат. Сè се сведува на потребата од себепромоција до степен да се изгубиш пред сам себе и да не знаеш каде имаш тргнато in the first place. Ама надежно со време ќе сфати барем дел од народов и од младината дека е време да се вратиме на она општество што бевме пред некои 6-7 години кога имаше пријателство само поради потребата да си со луѓе а не да се промовираш само колку да собереш поени пред другите.
Чао Кеј, доста е за денес.
Туку, знаеш ама ми е смачено од понашањето на сите. Не знам ова западњачкава цивилизација како успеа толку да нè заебе и да нè натера да мислиме дека тоа е начинот на кој треба сите да функционираме. Не ми се допаѓа тоа. Некако сите станаа self centered и заборавија дека некогаш 'како си?' треба да звучи искрено и воедно да биде искрено, не само да го кажеме колку да се рече дека сме заинтересирани за другите.
Заборавија сите дека за пријателство е потребно двете страни да слушаат и двете страни да зборуваат. Сè се сведува на потребата од себепромоција до степен да се изгубиш пред сам себе и да не знаеш каде имаш тргнато in the first place. Ама надежно со време ќе сфати барем дел од народов и од младината дека е време да се вратиме на она општество што бевме пред некои 6-7 години кога имаше пријателство само поради потребата да си со луѓе а не да се промовираш само колку да собереш поени пред другите.
Чао Кеј, доста е за денес.
Io Sono Interista
The original, one and only IoSono.
- Член од
- 21 декември 2007
- Мислења
- 29.042
- Поени од реакции
- 62.059
Dear K,
уште еден ден до тепачките за крстот!
уште еден ден до тепачките за крстот!
