Драга Кајгана
Денеска се случи еден настан кој ме погоди емоционално и сакам да го споделам тука со вас.
Бев на погреб на сопругот на една моја комшика.
Ги знам и двајцата веке подолго време затоа што живеат во мојата зграда, стварно многу фини стари луге и двајцата.
Стигнавме на гробишта и таму спремено се како што треба и народ дошол гледам доста.
Гробот ископан и ковчегот покрај гробот спремен и гробарите на готовс со главите спуштени и раце прекрстени нанапред, се тип топ спремено ... и цвеќе ... па цвеке, венци и букети купишта, навистина прекрасно нешто аранжирано.
И, токму пред погребниот сервис, еден од гробариве и приоѓа на комшиката моја и ја прашува:
"Госпоѓо Томсон, колку беше стар мажот ваш"?
"95" Лаура му одговори..."Само два месеца постар од мене"
"Значи и вие сте на возраст од 95 години" и вика гробаров
Лаура напраи една тажна фаца и му вика на гробаров:
"Hardly worth going home, isn't it?"