Бејби,
Интервју на 28 Август

И знам дека човечево скока од радост, ама јас не скокав кога дознав, незнам зашто. Веројатно зашто ништо не значи сега. Да одобрат, е тек тогаш, не да скокам, ќе полетам

Си размислував пред некој ден, како многу повеќе се плашам од некои работи и многу помалку ризикувам. Ко помала пример учиш да скијаш и не мислиш "Еј што ако паднам и скршам нога?", а сега, за се' размислувам и неможам да се глупирам толку многу зашто на пример не сакам да скршам нога. И ваљда тоа е ок, нели со годините иде и паметот, ама се прашувам дали можеби и повеќе си го ценам животот? Кога си дете и не размислуваш толку за вредноста на животот и колку сакаш да живееш... Ама сакам да ризикувам повеќе. Сакам да идам и да бордам пример и да не се замарам со тоа дека ако паднам ќе боли и ќе исчашам нешто или ќе скршам нешто. А немам скршено ниедна коска во животот. Глупаво ќе биде да скршам сега, нели?

Апдејт за ќебенцето, повеќе од 50% е готово. Ама деснава рака ме убива, неможам ни една глупава тегла да отворам. Не знаев дека се билдаат и мускули со плетење

Трина доби дупла доза од тоа лекот-отров. Гревче. Си плачеше малку

. Сега е малку подобро ама се гледа дека не е 100%. За некој месец ќе и' почне најубавиот живот. И само заради тоа вреди се' ова.

И, најбитното, идам дома Септември 20 и некој, сигурно!
