Драга, текстов е од коментар на некој бугарски читател на интернет новини:
Б'лгарин'т бил лајно. Б'лгарин'т бил слабак. Бил т'п, необразован и комплексиран.Бил неудачник, непрокопсаник, в'обште п'лен дебил бил.. ја чакајте малко? Кој б'лгарин? Онја којто става всјака сутрин и отива на работа с празен стомах. На којто не са дали заплата последните нјаколко месеца, понеже началник'т си купил джип. Б'лгарин'т, којто многократно загуби спестјаванијата си , предаден и обран безогледно от онези наричашти се слуги на народа?Б'лгарин'т којто си плашта чинно билетчето в рејса за работа, но нјама пари за закуска. Којто си гледа децата в среда с европејски цени и десет п'ти по ниски заплати и от немотијата си дава с СМСи на бедствашти и на осигурени болни, които умират пред кабинетите. Б'лгарин'т којто не ламти за кр'в, иначе отдавна да е изклал к'рлежите впили се в него и в снагата на родината и смучешти от нејната кр'в. Този б'лгарин, којто в'преки трудностите слага р'ка на с'рцето и пее химна а кожата му настр'хва. Този ли б'лгарин е неудачник? Не. Това е нев'зможно.Този б'лгарин е герој! Којто ште прод'лжи да в'рши тихото си геројство, да става сутрин в тази ограбена, изм'чена и продадена от лицемери и космополитни мошеници земја, ште прод'лжи да т'рси нова работа, ште се бори и за да отгледа децата си. И да, нјакои ште паднат в този бој. Нјакои, които не са за този свјат, които не изд'ржат на това лудо и бјасно темпо и на всичката тази ужасна несправедливост царјашта навред, но ште падна борејки се. ште паднат опитвајки се да станат! Точно като Кубрат. И не е важно дали си победил в една битка, или си загубил, стига да си се борил докрај.Честно и според силите си. Ако си сторил това, то ти си вече победител. Затова се замислете, всички вие, които плјуете борештите се ваши братја, ЧЕ ТЕ МОЖЕ БИ ДАВАТ ВСИЧКО НА КОЕТО СА СПОСОБНИ и това е нап'лно достат'чно. А вие плјујеки и хулејки тјах, плјуете и хулите самите себе си, заштото всички сме братја. Заштото раната по Кубратовата глава е наша рана, и болката от загубата е наша болка, но опит'т да станеш когато си паднал тежко е от нај ценните нешта, което човек може да направи в'обште нјакога и това е нештото което прави разликата, и определја кој е успјал, дори и да не е станал, и кој не е успјал, макар да не е никога падал. Заштото днес плјујат по падналијат Кубрат, но тој игра за световната титла! И не се продаде,не стана чужд гражданин, а остана б'лгарин, в'преки милионите. И зашто остана? Заради всички нас, нештастници такива! За да ни даде шанс да видим Б'лгарија в един так'в мач. Да, обикновен боксов мач, но за този мач, тој е живјал 33 години в тежки битки и тренировки. Заштото ако нјакој от плјуештите понесе дори един единствен удар в главата, като тези понесени от него, не само нјама да стане, ами и ште трјабва да викнат часовникари да го с'бират изв'н скапанијат ринг! Само си представете това, между чашите бира, които може би пиете пред екрана, представете си, молја ви, как се опитвате, ама неистово се опитвате да се изправите, в'преки болката, липсата на глава, полус'знанието и СРАМА, че не сте успјали да надделеете над украинскијат великан и почти успјавате,и изведн'ж една черна т'мнина ви обхвашта и тјалото спира да се подчинјава. Може би последната мис'л на Кубрат между осмото, деветото и десетото отбројаване е била- Трјабва да стана, трјабва да стана, м--ка му трјабва!.. Може би нјакој ште се ухили и изплјуе просташки и на всичко това и ште рече- "последната му мис'л е била за спечеленијат милион... Е не говорја на такива хорица. Те нека си пијат спокојно, понеже само това имат, понјакога злобата и простотијата са нелечими и см'ртоносни.Но говорја на онези на които им приседна и бирата и хапката и им стана м'чно за тија, оплјутите герои. Не визирам точно Кубрат, тој е ок и ште стане заштото е силен, а визирам онези СЛАБИ, безименни, всекидневно борешти се с неправдата, малки смазани б'лгари, които стават всеки ден и се борјат. Когато ни стане м'чно един за друг, хора! Тогава може би....може би, ште се прев'рнем от т'лпа, ште се прев'рнем в народ.
Слободно може бугарин да биде заменето со македонец, србин, албанец, балканец или источно европеец. Тоа сме ние, тие навидум мали народи, но со огромна душа и храброст, да не млатат и газат до бесвест, а на крај, пак ќе им се исправиме.
Тоа треба да се доведе како животен идеал на секој човек, колку и да те газат, исправи се пак, бори се до крај со сета сила и можности!
