Драга Кајгана (виртуелен дневник)

  • Креатор на темата Креатор на темата Acid
  • Време на започнување Време на започнување
Ммммммм да.
143233783_3709561112443148_6227913165454594369_n.jpg
 
Драга,
во Србија за чин на патриотизам се смета пишувањето да биде строго на ћирилици. Тие што пишуваат на латиница се предавници и другосрбијанци.
Инаку двете писма се службени.

п.с. Гвујо врати се, се ти е простено.
 
Ова со Јавна соба, ептен зезнато, гледам некои психопати таму барале слики од 16 годишни деца.

Ццц, ова општествово ептен е забегано. Па што е следно бе???? Age of consent во државава ќе биде намалено од 18 год..

143871499_453429902732134_6627084096912318960_n.png


.....oh....oh....oh..

umm...

Па добро сега, сексуалноста е здрава, мора да гледаме напредно, не знам зошто сите глумат нешто моралност, мислам ајде, сигурно и у финска е вака, мислам ајде, ако не па да го вратиме Тито
 
ДК,

Сакам јавно да се заблагодарам на еден член за повеќемесечното дружење.

Сега повторно ја читам нашата дебата, скоро 4.000 пораки, а се сеќавам скоро на секоја реплика.

Почнавме многу многу бурно. Мислев дека првично пораката ќе ја сфатиш како провокација и ќе добијам бан или опомена, ама многу брзо ги надминавме сите несогласувања на форумов и постигнавме искрено пријателство. Сфатив дека книгата не треба да се суди по својата корица.

Ми се најде многу во животот, но и заедно протуркавме низ пандемијава. Опфативме теми од областа на филмот, музиката, литературата, философијата, психологијата, медицината, правото, моралот, политиката, спортот... одамна не сум имал толку опуштени и квалитетни дебати.

Имам високо мислење за тебе. Те видов во вистинското светло. Односот се засноваше на меѓусебно искрено пријателство.

Конверзацијата е затворена. Ќе го чека твоето враќање и ќе продолжиме таму каде што сопревме денес.

Уживај во животот и фала ти за дружењето Ирис. :smirce:
 
Последно уредено:
Можеше со часови да гледа бледо во една точка, размислувајќи за нешто од неговото минато. Можеше со денови и месеци да остане затворен во една соба меѓу ѕидовите кои да можеа да зборуваат ќе ги раскажеа сите кошмари кои ги доживуваше секојдневно. Со години го измачуваа мислите кои му се вртеа во неговата сопствена глава. Дишењето му беше отежнато, а здив едвај успеваше да земе. И после се со што се избори на крајот не успеа да ја добие последната битка. И тоа онаа најважната. Замина на патување од кое никој никогаш се нема вратено.
 
Ејј навистина штета. И мене ќе ми недостига Ирис, која беше кул. Таман се смиривме и ѝ кажав дека не е 6ка туку 7.5... ама изгледа не ни прочитала :(
 
Драга

Еден сосема обичен ден во МВР

Нели треба лична карта увек да се има, а порано едвај чекавма да наполниме 16, па да ги замараме нашите да дадат согласност за да идеме по дискотеки, нели, демек ке ги заебеме ликовите што седат на врата ако само им ја покажеме личната карта. И оваа тековната ми истекува и морав да вадам нова, бидејќи оваа освен на граница, ја имам покажано во продавница неколку пати бидејќи су им сомнителен и еднаш кога на пат за Св. Николе ме зауставија џандари, бидејќи еден куп мигранти шверцаа и ме прашуваа кој сум и што сум (ок, на кој идиот ке му текне дека мигрант иде накај Св. Николе и тоа во спортска опрема).

И идам јас таму, морав да почекам малку бидејќи имаше гужва пред гол, а внатре во холот некоја нервозна баба на која ваљда магарето ке и изгори на сонце, па само го запрашуваше џандарот кога ке може да влезе. Ја искрено му се восхитувам на човекот, бидејќи жената ваљда и сама на себе и се смачи.

Дојдов пред шалтерот имаше човек пред мене и нели дистанца, а и дискреција, па чекав позади. Заврши човекот му дадов на дечкото работи и тааааап старче едно од осумдесет години до мене. Како да бев Каспер ебати старото дртало и почна да го запрашува, овој дечкото што работеше два пати му кажа, ама господине работам со човеков. Не бе како арапски да му збореше, можда тогаш ке го сватеше. И завршив што завршив, овој старецов цело време до мене, како ништо да не е.

Застанав пред кабина, а таму цело семејство шкони (ок имаа мали деца, разбирам). После пет минути дојдоа две жени исто од другата националност. Ок и да е пандемија и да не е, на кур почна да ми иде кога во затворена просторија влезат двајца, а еден може да одработи, да е стара баба некоја или не дај Боже инвалид, па разбирам. После пола час пак влезе една со три деца. И попосле пак една со дете што плачеше и се лигавеше. Ја така на родителите да су им правел, веројатно татко би ми ме вратил во мајчината утроба, арно денеска на децата се им е допуштено, па и да рикаат како магариња, без или со потреба, па нема везе на друг аако му се качат на глава.

И после сат и пол чекање (Искрено да правеа фотосесија на Наоми Кембел, Синди Крафорд и Клаудија Шифер) немаше толку да трае, отколку сликање на три деца. Влегов внатер, а тој што работи пет пати излезе. Уште ме прашува дали има гужва. А искрено на другите кабини работеа брзо, завршивме процедурата и ми кажа за десет дена нова. И се надевам следната дека ке биде за десет години, мада да ме прашате мене би зел државјанство и од Танзанија, затоа што ми е преку глава од се во државава.
 
Како во знак на поддршка на жртвите на јавна соба и грдине ( и ко правило некое сите се над 30 год ) почнаа да ставаат слики у купаќи на инста и фб. Новото нормално тоа ќе биде, нема шо тука.
А уствари не им е до поддршката туку запоставено се осеќаат затоа што никој нив не ги стаил у јавна соба, јадните зимно време се сликаат полу голи :D
Искривени се сите морални вредности ама до максимум
7000 луѓе членувале во групата еј 7000 сингл, среќно и несреќно у брак и врска, муживе едно не сфатија дека колку повеќе лајкуваат на фб толку им се помали шансите за секс во рл и жениве не научија дека бројот на лајкови на фб и инста ништо не значат и не треба да ги поистоветуваат со број на удварачи.

Можам да ги замислам муабетите после вчерашните апсења :
Брат овие апсат!
Апсат, што ќе правиме сега?
Фрлај телефонот, на сите ќе ни стегнат кривични. Зошто ме заеба и ми прати покана?
Леле незнамшто даправам!
Бриши пораките фрлај телефонот, и онака е на име на татко ти


Пс го откривме македонското me too, како бе како ?
 
Последно уредено:
После многу одолговлекување, што поради посветеност на работа, што поради оставање на обврските за нареден ден, вчера конечно дипломирав. Со ситуацијава сега и одбрана на трудот онлајн, реално беше исто како обичен ден и очекувано, чиста формалност. Иако последнава година факултетот ми беше само хоби сепак убаво е чувството кога знаеш дека нема да се замараш со дополнителни обврски повеќе. Тоа што е поважно е дека имам стабилна работа, имам отворени опции и можам уште повеќе да се посветам кон градење кариера. Right now, life is good and it's all that matters.
 
Од денес почнувам легнување во 23:00-23:30 и спиење до 7:00-7:30.
Почнувам со cold showers.
Нема телефон пред спиење.
Читање книга пред спиење и медитација 1 час во ден.
Макс 30мин на социјални мрежи.

Или ќе живееме како што треба или нема потреба да трошиме кислород.
Пис.
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom