Драга Кајгана (виртуелен дневник)

  • Креатор на темата Креатор на темата Acid
  • Време на започнување Време на започнување
"So I will run away from all I can see in front of me
I will lay and talk of my hopes and dreams
To make it seem that a light can shine
And brighten up the darkest things
But a light can't shine enough to light up
These memories"
 
Две недели во Сплит и веќе се чувствувам препороден. За доручек веганско бурито во Макровега. Секој ден саат и пол пешачење и кава са ледо шлагом:D покрај море. Времето е натприродно убаво. Денес имаше неколкумина кои се капеа во морето и играа Пицигин.

Кога ќе се сетам на сивата и загадена Битола, и на уште посивата Македонија ми доаѓа да заплачам што за два месеци ќе морам да се вратам.
 
Сега гледам дека не ми е баш идеално во собава. Ми фалат две шишиња во соба од 1.5литар. Едно празно и едно полно вода.

Ете сега имам некои гости што не си одат од дневна. Не излегов да ги поздравам а гледам не се за кратко, 2 саата седат без намера да губат глава.

Мислам дека е јасно зошто ќе ми е празното шише од 1.5л. За секој случај де, при екстремни услови. :D
 
Најлошо е кога гледаш дека некој што ти е близок се понаша како мува без глава. Сакаш да му помогнеш, знаеш дека ќе наебе ама не сака очи да отвори. Само што тогаш не знам дали ќе бидам тука...
 
Драга Кајгана,
Го знаеш ли она болно чувство, онаа болка во градите, кога ги гледаш твоите родители како работат по цел ден, се измачуваат со физичка работа и едноставно пропаѓаат здравствено поради тоа, и тоа за мизерна плата, а ти неможеш никако да им помогнеш, затоа што и ти се бориш за да стигнеш до некои мизерни пари со кои неможеш своите основни желби да ги исполниш, а не па семејство да одржуваш? Боли тоа страшно чувство, веќе николку дена размислувам на таа тема и ме обвива некоја досадна и негативна енергија.
 
Драга,

ако успеам да се отселам во Швицарска ова ќе го пробам задолжително, а дечкиве ти се страшни лудаци и хирушки прецизни како да летаат со свои крилја! :aplauz:
 
Ти ебам градот смрден од нецели 40.000 жители, на 100 метра згради веќе не се гледаат, ти ебам кај се насадив тука у бедотијава, дома почна да се осеќа веќе мирисот од загаден воздух .
 
Екстремно чудно се осеќам. На моменти сум ектра самоуверена, полна со надеж и се гледам себе си како ги остварувам сите замисли во иднината; а на моменти сум безживотна, секој момент ми е бесмислен, секоја позитивна мисла ми е лажна и као уфилмена. Два дена ме држи оптимизам, 2 дена песимизам. Кога сум оптимистички настроена ми иде со сета сила да цепам напред, имам чувство дека можам да го прегазам светот, како ништо што ми стои на патот да не може да ме спречи. А кога сум песимистички настроена како ѕидовите да се затвараат, се ми е мало и ништожно, убедена сум дека ќе бидам лузер засекад. Баш така се осеќам, како лузер. Де горе, де доле ми се мислите и чувствата. Ко тинејџер некој, ебаго. А никад не ми било волку црно-бело. Се сум доживувала како круг, некад имаш среќа, некад се дешаваат грди работи. Али сега кога е време да направам нешто од себе си, кога истекле годините, кога ништо не сум оставила зад себе, а требало, сфаќам дека можеби никогаш и нема да успеам да оставам нешто зад себе.
 
Добро бе да му ебам мајката, правиш презентација за на факултет, а преведуваш со гугл транслејт и го шлапаш така никако преведено на слајд ?
Сериозен ли си ?
 
Шо убаво кога ќе си го фатиш денот по сабајлечки. :noze: Уште од пред саат време завршив со ручекот, со благото и со собата. И сеа се досадувам, немам што да правам. :unsure:Иначе си ја добив првата понуда за работа, баш таа што си ја сакам. :jeeee: Само штета што во погрешно време и морав да одбијам. (n)

Сите нешто се жалат ладно им било, а ја уште по летни пижами си седам, а немам уклучено греење. Шо знам, ваљда до психа е. :ROFLMAO: Све е до психа луѓее. :P Моиве запнале јакна да сум си купела или чизми, пф... зимава скоро и да помина. Некој месец плус - минус големо чудо. :P

Машкиов пол само се жалат како цело време не' трпеле за време на пмс, а они малку да покачат температура одма ко бебиња се понашаат, готово умираат. Ај нека ги боли истовремено кичма, јајници, гради и све во едно, 12 пати у годината, по недела/две па ќе ги видам како ќе се жалат после. :sakasuste:

Го сонував Груевски бе, Боже сачувај. :ROFLMAO: И' кажувам на другарка, ми вика ааа ти печена си за кај нас у партија. Фала, ама ипак не сум на дроги. :cautious: И двапати се сонував во психијатриска болница како нејќеле да ме пуштат да си одам. А бе некој нормален сон да имав, нееекој. :unsure:

Ај, чао. :D
 
На АлЏезира Балкан вчера се загледав емисија, се викаше Ритам на Балканот и имаше емисија со Влатко Стефановски и за неговата музика, зошто е значајна, што е неговиот стил и за што се залага. Некад се прашувам за што е способна ова мало парче земја, каков човек и каква енергија. Секоја чест Влатко, не дека претходно не те поштував ама вчера се чувстував горд македонец и балканец после кој знае колку време, злато вредиш!
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom