Дневна доза хаику

[AceCaleb]

Прв бран пројде.
вториот моментален,
по третиот, смрт.

 

[AceCaleb]

Таа посака
само посилен допир.
Но не и стисок.

 

[Zlatikevichius]

Таа посака
само посилен допир.
Но не и стисок.

Прв бран пројде.
вториот моментален,
по третиот, смрт.

Твои се стиховиве?

 

[AceCaleb]

Твои се стиховиве?

Па да, ќе посочев во спротивно

 

[Zlatikevichius]

Па да

 

[AceCaleb]

Фала ти, за хаику не треба многу, само рандом случка или мисла

 

[Zlatikevichius]

Фала ти, за хаику не треба многу, само рандом случка или мисла

Тоа да! Ама реткост е некој како тебе толку до перфекција да ја следи формата од 5-7-5. Затоа е поклонот!

 

[AceCaleb]

Тоа да! Ама реткост е некој како тебе толку до перфекција да ја следи формата од 5-7-5. Затоа е поклонот!

Знае да иритира малце, но поинтересно е кога си лимитиран во случајов, многу полесно е да додадеш уште слог-два, таман да ја доловиш мислата. Но не, мора да биде позафркнато и да одбереш друг збор или начин
Туку ставете нешто, да прошараме, вака може досаден да стане аватаров, а уште ми се ставаат

 

[MAJA 345]

Верен другар е.
Темнината ме мачи,
мал крик, па војна.

 

[Borg_Drone]

Зелкар од Јурумлери
јак си ми говорџија,
на мој „пенис“
моторџија.

 

[Borg_Drone]

Прво автобуско возење пројде,
второто исто така,
од смрдеа веѓата ојде.

 

[Zlatikevichius]

Има ли бар ден?
За подобра иднина
за нас? Прозбори!

(според „Ден за нас“ - Тоше Проески)

Тука сум, тајно!
Твојот лик ко икона
ме прогонува.

(според „Тајно моја“ - Тоше Проески)

Да можам да те
прегрнам и бакнувам...
Навики стари...

(според „Игри без граници“ - Тоше Проески)

И да признаеш,
одглумиш и излажеш,
јас знам чија си.

(според „Чија си“ - Тоше Проески)

автор: Zlatikevichius

 

[AceCaleb]

Ни спан, ни вежбан,
најмногу од се' - ебан.
Прекувремено.

 

[MAJA 345]

Насмевни му се.
Таква ранливост нема
ни од тон солзи.

 

[Zlatikevichius]

Чувај ја, Боже,
би умрел јас за неа!
Друго не треба.

(според „Боже чувај ја од зло“ - Тоше Проески)

Без тебе, драга
немам ни сеќавања.
Чувај парче сон!

(според „Слушаш ли“ - Тоше Проески)

Млад нека умрам
штом твојте врели усни
друг ги бакнува.

(според „Полско цвеќе“ - Тоше Проески)

Ништо намерно,
верувај! Но не можам
да заборавам.

(според „Најдрага моја“ - Тоше Проески)