Vanlok
deus ex machina
- Член од
- 30 мај 2009
- Мислења
- 28.333
- Поени од реакции
- 38.006
Улуру, јас мислам дека сосема добро те разбирам.
Од друга страна објективно е да се согласиме дека личните гледишта се релативно субјективни...
Ние се согласуваме дека идниот закон треба во голема мера да го регулира сопственикот. Се согласуваме и дека во одредена мера законот треба да се однесува и на сите кучиња, најмногу преку построги и дефинирани услови за чување на кучиња, со можност поединци од сите раси да се декларираат во Опасни кучиња ако пројават агресија, со сите регулации и/или последици што следат потоа за сопственикот и за расите што се целосно декларирани како Опасни раси на кучиња.
Исто така, очигледно е дека се согласуваме и дека не се согласуваме за потребата одредени раси на кучиња по дифолт да одат во класификацијата Опасни кучиња, и нивното чување по дифолт треба да биде построго регулирано од сите други кучиња.
Од аспект на вработените, нема никакво злосторство во работење за плата, но чудно е вложување на цело богатство во промоција на идејата дека сите раси се еднакви и дека сите кучиња се индивидуи. Практично идејата е дека ако дојде до несакана ситуација, кучето како индивидуа било со лошо изграден карактер (?!?!!??) а при тоа генетските карактеристики немаат никаков удел (!???!??).
Ова се впрочем аргументите на повеќето вас што сте против законите кои се ориентирани кон специфични раси на кучиња. Од ваквото залагање за „еднаквост на кучињата„ практично произлегува дека се безначајни вековите генетска селекција за да се добијат специфични раси за сосема специфични намени.
Ако се задржиме на бул типовите на кучиња, факт е дека тие се добиени преку генетска селекција заради тогашната потреба за кучиња кои требало да се физички и психички прилагодени за лов на крупен дивеч и бикови. Тука не се барале истите особини како на пример кај овчарските кучиња, од кои како што веќе наведов, се барало голема контрола на агресијата. Сосема спротивно од случајот со бул кучињата.
Да повторам, овчарските кучиња мораат да го задржат стадото заедно, што бара краткотрајна контролирана агресија кон залутаните овци. При тоа се дозволени само лаење и во краен случај краткотрајно и сосема плитко загризување на екстремитетите. Соодветно на тоа овие кучиња имаат тенденција да гризат за ноги или раце и во нападот не се склони да одат до крај, односно да убијат.
Од друга страна пак, кај бул типовите на кучиња се барало сосема спротивното. Директна борба до крај со бикот или крупниот дивеч. Тука не се пожелни ни практични загризувања за екстремитети односно ногите на бикот/дивечот туку се оди директно на вратот или главата на ловината... нешто што го практикуваат сите предатори (цицачите) во дивината. Затоа соодветно на тоа овие кучиња а посебно питбул типовите имаат тенденција да гризат за вратот или главата и во нападот се склони да одат до крај, односно да убијат.
Затоа кога ќе кажете дека сите кучиња се исти, одите против сите норми на логиката и објективноста. И затоа ги избегнувате директните прашања, како она во илустрацијата каде се подобри шансите за преживување или збегнување потешки последици: во напад од чау-чау или во напад од питбул. Цело време повторувам (а истото неколкупати го повторуваа и други дискутанти), дека сите кучиња не се способни да направат иста штета, ниту сите кучиња се склони да направат голема штета.
Во твојата илустрација валидно тврдиш дека децата се најранливи и дека за нив сите раси се потенцијално поопасни отколку за возрасните. Но забораваш дека компарацијата за потенцијалот на правење голема штета на различните раси важи и тука, сите раси не се исти во штетата што можат да направат. Банални се моментиве што ги хипотезираме ама ако чау-чау може да го унакази детето за кратко време, питбул може со едно кратко гризнување да му го скрши черепот или скрши/прегризе вратот (на жалост има стотици документирани примери што можам да ги покажам)... нешто што чау-чау и помалите кучиња дефинитивно не можат да го сторат на тој начин и за толку кратко време -практично момент невнимание, ниту пак имаат природна тенденција да гризат во тие делови од телото. Ова впрочем се гледа и од статистиките.
.
Се разбира дека со социјализација и добар тренинг од искусен, добар и упорен тренер овие природни склоности и тенденции може да се намалат или сузбијат, но веќе се согласивме дека овие типови на кучиња се значително потешки за тренирање. Тоа во комбинација со фактот дека просечниот сопственик не одговара на описот искусен, добар и упорен тренер и со фактот дека не случајно токму овие кучиња ги преферираат локалните маалски р'тол ропуци и криминалните елементи... доаѓаме до причината зошто има закони кои се ориентирани кон специфични раси на кучиња.
На останатиот дел од последното излагање ќе се осврнам подоцна.
Од друга страна објективно е да се согласиме дека личните гледишта се релативно субјективни...

Ние се согласуваме дека идниот закон треба во голема мера да го регулира сопственикот. Се согласуваме и дека во одредена мера законот треба да се однесува и на сите кучиња, најмногу преку построги и дефинирани услови за чување на кучиња, со можност поединци од сите раси да се декларираат во Опасни кучиња ако пројават агресија, со сите регулации и/или последици што следат потоа за сопственикот и за расите што се целосно декларирани како Опасни раси на кучиња.
Исто така, очигледно е дека се согласуваме и дека не се согласуваме за потребата одредени раси на кучиња по дифолт да одат во класификацијата Опасни кучиња, и нивното чување по дифолт треба да биде построго регулирано од сите други кучиња.
За мене не се исти еден community effort заснован на работа на волонтери и работењето за плата во фирма на богаташ кој има одредена агенда.Јас пак мислам дека воопшто не се разбираме, ми се чини дека малку субјективно ги гледаш работите.
Имаме две дијаметрелно спротивни организации кои пренесуваат податоци од научни студии, а самите прават истражувачки студии. Едните собрале податоци од медиумите, а другите од медиумите, болниците,полицијата, одделенијата за контрола на животни, друштва за заштита на животни, обдукциски наоди, експертски мислења.....итн и дошле секоја до своите заклучоци. Не забележав дека било која од нив ги поттура само исклучиво своите истражувања како релевантни, или пак дека тврдат дека нивните истражувања се непогрешливо точни. И пак ќе речам, од кога е злосторство да те плаќаат и да работиш во нешто во што веруваш?!?!? Мислам дека моето гледиште е објективно.
Од аспект на вработените, нема никакво злосторство во работење за плата, но чудно е вложување на цело богатство во промоција на идејата дека сите раси се еднакви и дека сите кучиња се индивидуи. Практично идејата е дека ако дојде до несакана ситуација, кучето како индивидуа било со лошо изграден карактер (?!?!!??) а при тоа генетските карактеристики немаат никаков удел (!???!??).
Ова се впрочем аргументите на повеќето вас што сте против законите кои се ориентирани кон специфични раси на кучиња. Од ваквото залагање за „еднаквост на кучињата„ практично произлегува дека се безначајни вековите генетска селекција за да се добијат специфични раси за сосема специфични намени.
Ако се задржиме на бул типовите на кучиња, факт е дека тие се добиени преку генетска селекција заради тогашната потреба за кучиња кои требало да се физички и психички прилагодени за лов на крупен дивеч и бикови. Тука не се барале истите особини како на пример кај овчарските кучиња, од кои како што веќе наведов, се барало голема контрола на агресијата. Сосема спротивно од случајот со бул кучињата.
Да повторам, овчарските кучиња мораат да го задржат стадото заедно, што бара краткотрајна контролирана агресија кон залутаните овци. При тоа се дозволени само лаење и во краен случај краткотрајно и сосема плитко загризување на екстремитетите. Соодветно на тоа овие кучиња имаат тенденција да гризат за ноги или раце и во нападот не се склони да одат до крај, односно да убијат.
Од друга страна пак, кај бул типовите на кучиња се барало сосема спротивното. Директна борба до крај со бикот или крупниот дивеч. Тука не се пожелни ни практични загризувања за екстремитети односно ногите на бикот/дивечот туку се оди директно на вратот или главата на ловината... нешто што го практикуваат сите предатори (цицачите) во дивината. Затоа соодветно на тоа овие кучиња а посебно питбул типовите имаат тенденција да гризат за вратот или главата и во нападот се склони да одат до крај, односно да убијат.
Затоа кога ќе кажете дека сите кучиња се исти, одите против сите норми на логиката и објективноста. И затоа ги избегнувате директните прашања, како она во илустрацијата каде се подобри шансите за преживување или збегнување потешки последици: во напад од чау-чау или во напад од питбул. Цело време повторувам (а истото неколкупати го повторуваа и други дискутанти), дека сите кучиња не се способни да направат иста штета, ниту сите кучиња се склони да направат голема штета.
Во твојата илустрација валидно тврдиш дека децата се најранливи и дека за нив сите раси се потенцијално поопасни отколку за возрасните. Но забораваш дека компарацијата за потенцијалот на правење голема штета на различните раси важи и тука, сите раси не се исти во штетата што можат да направат. Банални се моментиве што ги хипотезираме ама ако чау-чау може да го унакази детето за кратко време, питбул може со едно кратко гризнување да му го скрши черепот или скрши/прегризе вратот (на жалост има стотици документирани примери што можам да ги покажам)... нешто што чау-чау и помалите кучиња дефинитивно не можат да го сторат на тој начин и за толку кратко време -практично момент невнимание, ниту пак имаат природна тенденција да гризат во тие делови од телото. Ова впрочем се гледа и од статистиките.
.
Се разбира дека со социјализација и добар тренинг од искусен, добар и упорен тренер овие природни склоности и тенденции може да се намалат или сузбијат, но веќе се согласивме дека овие типови на кучиња се значително потешки за тренирање. Тоа во комбинација со фактот дека просечниот сопственик не одговара на описот искусен, добар и упорен тренер и со фактот дека не случајно токму овие кучиња ги преферираат локалните маалски р'тол ропуци и криминалните елементи... доаѓаме до причината зошто има закони кои се ориентирани кон специфични раси на кучиња.
На останатиот дел од последното излагање ќе се осврнам подоцна.