Епа добро, ако на регионален/селски пат нема тротоар, тогаш ни пешаците не смеат да одат покрај него. Односно секој има право да ги прегази и да не биде казнет. Или некаде некое дете ако претрча преку улица каде не е пешачки, имам право да го згазам, бидејќи по закон не би требало да бидам виновен нели? Кога нема предвидено закон, тогаш се употребува човечното во тебе.
Не правам проблем ни за пречка на патот, ни ако луѓе се зазбореле, нити па ако некој ми засмета, ќе го заобиколам, ќе подзастанам. Ако возам на велосипедска со 30 на саат, и ако има дете/човек пред мене, сигурно нма да се забијам во нив, туку ќе подзастанам, закочам, иако јас сум во право. Нит круната ќе ми падне од глава, нит ништо. Ми се дешавало од икс причини да морам да се движам по велосипедска како пешак, па сум се држел на страна и сум се извинувал на тие што ќе пројдат во тој момент. Нит сум застанал на средина на велосипедската ниту пак сум дремел како мисир за да ги попречувам.
Види ги луѓето кога се качуваат како хиени во автобусот, недозволувајќи им на патниците прво да се симнат од него. Тоа не е регулирано со закон, па не значи дека треба да скокаат како мајмуни коа ќе се отворат вратите. По некои такви манири/правила во општеството, прво се гледа дека не си шетан по светот, второ дека си дно од човек, и нема што да се разговара тука, кој бил крив и како и зошто.