Ден 30: најдобриот филм
Веќе е ставен, верувам Ио ќе го потврди, се надевам ќе не почасти со малце многу текст за ремек делото.
(еден филм, вперен пиштол, кој ќе го кажеш)
пукај бе братучед.
Јас ќе го спомнам ова ремек дело
Once Upon a Time in America (1984)
Епско ремек дело на седмата уметност.
Си беше еднаш во Америка, најдолгиот совршен филм, најубаво раскажаната приказна со прекрасна музика компонирана од големиот Енио Мориконе, со Роберт Де Ниро во главната улога и своевремено најубавото девојче и дебитант на филмското платно, прекрасната Џенифер Конели.
Серџо Леоне прво спремил 6 саати материјал, па морал да го крати, па американците се мешале и направиле некоја своја верзија со точен редослед на настаните во филмот, па добиле фијаско, па враќале назад, па се глупирале, па паметувале, па го крателе. Планирано било 2 пати по 3 саати филм. Па во консултација со продуцентите повторно е кратен и доведен на 3:50, онаков каков што го има низ интернетот моментално. На бокс офисот не поминал баш најдобро но засекогаш остави печат како еден најдобрите
гангстерски крими-драми во историјата на филмот. Ова не е насилен филм.
За некого предолг, верувам и досаден, за некого малце.
Пред многу години кога се регистрирав на форумов и ја открив темата Филмски каталог за тапчовци, прво нешто на што налетав е жанрот крими-драма. Повеќето филмови ги имав гледано или ги имав среќавано ама за овој немав поима, прв пат го сретнав. Малце ме одвлекуваа тие 4 саати морам да признаам ама си реков ајде бе нели омилен жанр ти е ова, еве ти филм со јака оценка, јаки глумци, јако све.
И го пуштив, и го изгледав у еден здив. За кратко време го изгледав пак. После си зададов таск секоја година да го гледам минимум еднаш, заедно со Кум трилогија. И го поштував тоа до пред 2-3 години. Не знам зашто прекинав. Можеби затоа што глеав по 12 филма годишно тогаш. Нема врска.
Може ќе го гледам периодов па ќе пишам некоја рецензија односно ќе се обидам да го напраам истото пошто не знам баш да раскажувам филмови. Поинтересно ми е вака да досаѓам офтопик него да се занимавам со самата тема.
А самата тема во Си беше еднаш во Америка (многу ми е јако ова Си беше еднаш) е другарство, љубов, криминал, одмазда, изгубено минато, грев.
После многу години Нудлс се враќа во своето еврејско маало во Њу Јорк и се потсетува на минатото, на првата љубов, на другарството, на криминалните активности и на сите пријатни и непријатни проживеани работи. Роберт Де Ниро е Нудлс. Паралелно со тоа оди и приказната од детството. Дејството е напред назад, нема линеарен тек, малце сегашност, малце минато и многу прекрасна музика во позадина.
Темата ја знаете сите, песната на Дебора истотака. Јас ќе го постирам ова парче музика.