1001 Albums Generator

[Zlatikevichius]

30. This Is Hardcore - Pulp (1998)
Многу, многу, многу убав албум! Уживав буквално во секоја една песна, не постои нешто лошо тука. Pulp се еден од малкуте бендови кои ги открив преку доброто старо MTV. Ама од сегашна перспектива жалам што не сум ги слушал повеќе, зашто звукот е уживанции! Велат дека се рок бенд или арт рок, глам рок, бритпоп или што знам уште што. Јас би рекол дека се некој амалгам на се тоа, зашто на албумов има од се тоа по малку. И класични бритпоп песни, и порокерски, па дури и некои повеќе алтернативни. Ама сите, до една - перфектни! Реков дека имам една листа со се што е добро од генераторов. Од овде, од 12 песни, дури 8 ги ставив на таа плејлиста. Инаку не знам дали сте го гледале некогаш видеото за насловната нумера - "This is Hardcore". Сега не ме држете за збор, ама мислам дека беше прогласено за едно од најдобрите видеа во историјата. Го има во две верзии - детска и за возрасни. Ако не сте го гледале, бујрум, цел филм е:

Самата песна - цела симфонија е. Нема класична структура со строфи, рефрени, само се движи од точка А до точка Б, додека ти медитираш, наежен од глава до пети!
Инаку, овој албум освен на оваа листа, го има и на многу други: „Најдобри 500 албуми на сите времиња“, рангиран како 166, „Најдобар алтернативен албум од 90-тите“, рангиран како 46, „Најдобар бритпоп албум“, рангиран на 7 место... И сосема заслужено! Ѕверски, маестрален, преубав... Албум кој сигурно ќе го преслушувам уште многу во иднина кога ќе ми треба музика за душа.
Чиста како солза 5/5!

 

[Zlatikevichius]

И морам да го спомнам овој milestone - 30 дена со генераторот на @џимеј (фала ти многу, зашто стварно месецов протече прекрасно со целата оваа музика). Точно 49 албуми до сега преслушани во двата проекта и навистина сум изненаден од себеси зашто не очекував дека ќе успеам толку и дека така ќе ми влијае. Се надевам само дека некако ќе ги преживеам хип-хопите, се останато, сега за сега - се трпи.

 

[Zlatikevichius]

31. Elastica - Elastica (1995)
Прв пат слушам за Elastica. На некој начин поврзани се со Pulp (бендот од вчера), зашто слично како нив се сметаат за Britpop изведувачи, а плус, основачи на бендот биле вокалистката и тапанарот на Suede, а Suede се едни од најпознатите Britpop изведувачи, или по Oasis, Travis, па и Pulp веројатно и најпознатите. Ама за разлика од Pulp, ова воопшто не ми се допадна. Најголема причина за тоа е веројатно вокалот - жени вокалисти во рок група чиј глас не ми смета веројатно се бројат на прстите на една рака (први на кои ми текнува, а кои се пример за добар вокал се Skin од Skunk Anansie и сега веќе покојната Dolores O'Riordan од The Cranberries). Ама и музиката не беше ништо посебно. Имаше многу new wave примеси и ми делуваше како да сакале да постигнат да биде нешто големо, ама потфрлиле во тоа. Млако, многу млако, неинтересно, не би го слушал никогаш пак.

2/5

 

[Zlatikevichius]

32. Here, My Dear - Marvin Gaye (1978)
Запек добив од албумов!
1/5

 

[Zlatikevichius]

33. Crosby, Stills & Nash - Crosby, Stills & Nash (1969)
Првиот албум на супергрупата Crosby, Stills & Nash и единствениот без Нил Јанг со нив. За мене веќе втор нивни, а вклучувајќи и еден на Тhe Byrds, трет на Дејвид Крозби. И слично како Deja Vu - млако, досадно, ништо не се случува... Иако за нијанса беше подобар, ама кај мене не предизвика ништо. 2/5

 

[Zlatikevichius]

34. Dusty In Memphis - Dusty Springfield (1969)

ОК, лабаво албумче, убаво рече некој погоре, за чил аут да си го пуштиш во позадина е супер, не замара. Дефинитивно единствена песна што отскокнува е Son Of A Preacher Man. Ова ми е веќе 14 албум од листава што го преслушувам и освен Bad на Мајкл Џексон, прв поп албум (или најблиску до поп што може да биде). Ми се допадна музиката, аранжманите се ОК, цели симфонии има позади нејзиниот глас. Но останува впечатокот дека албумот како целина е само просек. Не може ова да се спореди со некои музички величини кои ќе ги сретнеме тука. Затоа само 3/5 од мене.

Е сега за тие кои го немаат преслушано, да не ви се види долг - на Spotify е ставено реизданието на албумот од 2002 кој има 8 песни плус (до душа истите се, се повторуваат, само со моно звук). Оригиналното издание има само 11 песни, па така од 12 надолу нема потреба да ги слушате. Да не ви се види предолг, само околу 32 минути е.

 

[Zlatikevichius]

35. Debut - Björk (1993)

Ова чудо почнува со мојата омилена песна од Бјорк, Human Behaviour. Не знаев дека таа песна е толку стара, спотот и ден денес се врти по некои од музичките телевизии, а особено на времето на VH1 додека постоеше. Инаку, за тие кои го немаат гледано е задолжителна видео-лектира: режиран од Мајкл Гондри, е толку надреален што изгледа како сон, и тоа не било чиј сон, туку сон на Бјорк. Перфектно ја отсликува не само Human Behaviour туку и целиот овој албум.

А албумов - бонбонче! Има од се по нешто: од поп-балади, електроника, хаус, трип хоп, рок, world... и се перфектно избалансирано со чудниот и неверојатен глас на Бјорк. Прилично добро сум запознаен со исландската музичка сцена, со години учествував во проект каде скоро секојдневно слушав и преслушував десетици исландски изведувачи - сите до еден се поразлични од се што некогаш сте слушнале на музички план. Ама Бјорк е најуникатна! Една, единствена, не може да се вметне во никој жанр, правец, насока. Самата таа е посебен жанр, правец, насока! Знам дека на многумина тука нема да им се допадне зашто е навистина поразлично од се што некогаш слушнале, ама за мене таа оригиналност, таа свежина и тие несекојдневни ритмови што ко да се од некој неовоземен свет ми биле отсекогаш примамливи, а во албумов - уживав во секоја секунда!

4.5/5

Не го споделив видеото на Human Behaviour во другата тема, па еве нека стои тука:

"There's definitely, definitely, definitely no logic
To human behaviour"

 

[Zlatikevichius]

36. Blood, Sweat & Tears - Blood, Sweat & Tears (1968)
После преку 50 преслушани албуми кои ги даде генераторот, конечно ова е првиот џез албум! Баш се прашував зошто џезот како музички правец воопшто не е вклучен меѓу албумите, за еве генераторот да ми одговори. Станува збор за бенд кој е опишан како рок-џез, но јас не најдов многу елементи на рок тука. Почетната и крајната песна на албумот се џез/блуз-инструменталки кои се по малку досадни, особено крајната која прае преку 11 минути, но измеѓу нив може да се слушнат навистина забавни мелодии од класичен џез до некој соул или R'n'B. Ми се допадна особено чистиот вокал на пејачот, ми се допадна целата оркестрација зашто свири цел џез оркестар тука и аранжманите се неверојатни. Но дали би го слушал ова повторно, онака, со знаење? Не верувам. Измеѓу 2 и 3 ми беше, но со оглед на тоа што претходниот албум (од 15.03, ова е албумот кој бил генериран на 16.03.2025) од мене доби 2/5, а ова повеќе ми се допадна од него, нека иде 3/5 за овој.

 

[Zlatikevichius]

37. Phaedra - Tangerine Dream (1974)
Толку имам да пишувам за ова, сигурно нешто ќе заборавам. Кога кликнав на Spotify копчето на генераторот ме однесе до некое сингл реиздание на албумот кое траеше само 10 минути и имаше само 2 песни. Ми се виде чудно, па ја исчитав цела статија на Википедија. Всушност таму недостасуваа првите 2 песни од кои само првата е 17 минути долга, насловната нумера. Станува збор за германски електроника бенд од 1974. И вака звучи стварно страшно. Ама не е. Четирите песни се всушност амбиентална електронска музика која толку ме опушти слушајќи ја, што немаше да ми смета и да го пуштев албумот на repeat. Во 1974, со аналогна опрема со која имале неверојатни проблеми (тогаш немало preset-и, мемории, чуда, па само за да ја уклучат и сетираат целата опрема кога го снимале ова им требале по 5-6 саати секој ден, па така по 11 дена снимање имале снимен само 6 минути материјал. Плус опремата им прегревала, се расипувала зашто требало да работи со многу ниски фреквенции, и цело чудо е што воопшто успеале да го снимат) успеале да направат дело кое воопшто не го нагризалзабот на времето и и ден денес, по скоро 50 години, звучи свежо и современо.

Да не прочитав, никогаш немаше да ми текне дека скоро цел албум го имам преслушано - беше земен како саундтрак за Netflix интерактивниот филм - Black Mirror: Bandersnatch.

Сосема ОК музика, импресиониран и од звукот и од целиот бекграунд, а не очекував по тоа: германски електроника бенд од 1974. Една здрава, солидна, цврста 3/5 со тенденција да прерасне во 4. Иако сфаќам зошто има толку слаба оценка на генераторот - многумина ќе си речат дека е авантгардно срање и ќе го одминат.

 

[Zlatikevichius]

38. Untitled (Black Is) - SAULT (2020)
What the actual fuck was this?

Еден од албумите кој го испуштив во деновите на жалост и може поарно ќе беше никогаш да не го преслушав. Не знаев дека дури и музиката ќе ја направат толку woke колку што е ова срање. Имаше само една песна: Wildfires, која можам да речам дека беше listenable. Се останато - благ ужас. Во секоја песна: црното е најдобро, црното е Господ, на почетокот беше црното... Па да му ебам мајката и на црното и на тој што го ставил ова срање во книгава. И уште ко ќе ми текне дека некој друг, веројатно добар албум испаднал заради оваа абоминација... Ама ај, барем да имаше некоја емоција во песните, или ете барем инструменталниот дел да ми се свиѓаше. Ништо бе, ништо. Ни да ме дирне!

1/5

Најслабиот албум до сега. Жими се дури и Бисти Бојс и МИА се ко да го слушаш Моцарт во споредба со ова.

 

[Zlatikevichius]

39. Hounds Of Love - Kate Bush (1985)
Кејт Буш е навистина почитуван изведувач со многу фанови дури и денес, но искрено, освен синглот Running Up That Hill, кој го знам од Stranger Things, не сум слушал никогаш ништо друго нејзино. Како за осумдесетите, она дефинитивно била далеку пред своето време и го трасирала патот за многу кантавторки налик неа понатаму: од Бјорк, преку Лејди Гага па дури до Били Ајлиш денес. Музиката е quirky, чудна во најмала рака. Има песни за кои ќе си речеш - what the fuck is this? Има други како Hello Earth во кои ќе уживаш. Генерално ми се допадна, со тук-таму понекоја замерка, ама не можам да дадам на ова повеќе од 3/5.

 

[Zlatikevichius]

40. London Calling - The Clash (1979)
Уште еден прејак албум денес! The Clash се чудо! Што се не слушнав тука - од основниот панк, до ска, рок енд рол, поп, џез, хард рок... дури во Revolution Rock и реге. Ама скоро секоја песна е преубава! Од London Calling, преку Hateful, химната на сите протести - The Guns of Brixton, Wrong 'Em Boyo, се до маестралниот крај со Train in Vain (Stand By Me). Уживав во албумов! Знае кога да намали со интензитет, кога да појача, совршен микс од многу различни песни. Уште една силна, солидна 4/5 во ист ден.

When the law break in, how you gonna go?
Shot down on the pavement, or waiting in death row?
You can crush us, you can bruise us, but you'll have to answer to
OOOOOH, THE GUNS OF BRIXTON!

 

[Zlatikevichius]

41. Faust IV - Faust (1973)
Кога бирав што од испуштените да преслушам денеска, без двоумење изборот падна на најслабо рангираниот (во моментов со оценка 2,78 на генераторот) и плус таков што по описот звучи ко да хемороиди ќе фатам од него или ушните тапанчиња ќе ми пукнат. (Зашто другите 2 денеска беа фантастични, па да направам некој баланс). Krautrock вели, од германскиот бенд Faust, од 1973. Имав пред некој ден германска електроника од тоа време која многу позитивно ме изненади, ама од ова не очекував.

Првата песна трае 11 и пол минути. И сите 11 и пол минути почнува. И ја чекаш да почне, ама таа само почнува. Цели 11 и пол минути. И си велиш - ова уште трае? Зашто нема никаква динамика, истиот звук е буквално цели 11 и пол минути. И никако да почне. И на крај, уште непочната, завршува. Втората не ја ни осетив, не знам што беше. Третата беше ОК за слушање, ама само ОК, ништо повеќе. И после четвртата почнуваат некои експерименти, чудни звуци, некои несфатливи ствари кои повеќе може да се наречат комбинација на звуци отколку музика. Значи цел албум, од почеток до крај е форма без содржина. Си играле со сешто и со се што можеле да најдат, и се добило едно големо ништо. Но...

...очекував дека нема да можам да го дослушам, а сепак имаше некои моменти кои ветуваа пред да те бутне во пропаст. Оценка 1,5/5, ама најверојатно на генераторот ќе му ставам двојка.

 

[Zlatikevichius]

42. Wild Wood - Paul Weller (1993)
Четврт албум за мене денес, втор од испуштените од неделата на жалост. Овој беше многу монотон. Го пуштив, си течеше во позадина, не ме замараше, ама не ме ни допре или натера да прочитам нешто повеќе, да ѕирнам рецензии или барем да видам кој е Пол Велер. Онака.

3/5

 

[Zlatikevichius]

43. With The Beatles - Beatles (1963)
Ова е веќе четврт албум на Битлси за мене. Од тие 4, можам да речам, не е ни најдобар, но ни најлош. Ова е нивниот втор албум во кариерата, па по малку се наѕира неискуството кај нив. Плус и дел од песните не се нивни, туку се преработки на веќе постоечки хитови. Не дека тука нема песни кои не се познати и популарни, сема нема некој од нивните најголеми хитови. Како и да е, во Битлси не можеш да не уживаш, а особено во овие, рани Битлси.

Друг голем плус, иако има дури 14 песни на албумов, трае навистина кратко, само 33 минути, па проаѓа како миг. Или како што вели почетната песна: It Won't Be Long. И стварно не е.

Хајлајт на албумот е All My Loving. Песниште! Не знам дали прочитав точно, ама мислам дека таа песна никогаш не им била пуштена како сингл. А да го направиш тоа - да не ја пуштиш најдобрата песна како сингл, а сепак да доживееш таков успех, треба или да си удрен...

Или да си Битлс.

4.5/5