1001 Albums Generator

[Erich Zann]

Не многу опасен албум, онака. Квалитетен за во тоа време, но ништо посебно или нешто за woow, лабаво го поминав без некои натегања.
3/5



Другиот албум на The Smiths. Со бендов и албумов растевме во средно. Го имав подзаборавено како албум иако одвреме навреме сум знаел да пуштам по некоја песна од истиот. Има тука некои хитови кои го дефинираат бендов и делото на Морисеј.

Му лупнав 5 ѕвезди, макар што накај 4 е мислам.

 

[Zlatikevichius]

20. Led Zeppelin - Led Zeppelin (1969)
Ова е деби албумот на бендот кој подоцна ќе стане еден од најдобрите, ако не и најдобар метал бенд на сите времиња. И тука навистина се гледа 'ркулецот на тој бенд, албумот почнува фантастично, но имам 2 големи замерки: 1. само три од вкупно 9 песни се оригинални на LZ, останатите се преработки (иако во никој случај не може да се рече дека се лоши, напротив, колку и да не се нивни, сепак се еднакви по звук со останатите песни па така LZ ги прават свои), и 2. нема тука барем една песна што се издвојува - иако почетните 2 никој не може да ги заборави и веројатно се едно од најдобрите отварања на нечија кариера, сепак изостанува хит како десетиците кои ќе ги имаат подоцна. Сепак, генерално ова е одличен албум и одличен старт на една неверојатна кариера. 4/5

Инаку, ова ми е всушност 22 албум, зашто 2 претходно прескокнав, од здравствени причини, ама ќе се обидам да надоместам се. Го обележав како 20 за да не измешам нешто со бројките, па нека биде 20 преслушан, без оглед на редоследот на генераторот.

 

[Zlatikevichius]

21. Ill Communication - Beastie Boys (1994)
или Скоро саат време бучава!

Морам disclaimer зашто ова е првиот албум од овој тип кој ми се појави (всушност вчера се појавил, ама јас дури денес го преслушувам): мразам хип-хоп и рап, и колку и да бидам хејтан за ова, сметам дека тоа се правци за wannabe пејачи кои немале талент да станат пејачи. Па затоа секоја пропалица стана хип-хопер или рапер. Е сеа, за Beastie Boys знам дека пред ова биле панкери и се преориентирале кон хип-хопот заради успехот на некоја нивна триминутна галама како панкери, што значи дека и не биле така неталентирани, ама веројатно биле глупи ко точак... Иако по тоа продавале милионски тиражи. Башка јас растев во нивно време, се сеќавам колку беа присутни по радио-станиците и MTV, ама не ги сакав ни тогаш, не ги сакам ни сега. На многу песни од албумов се сеќавам многу добро на музиката, на некои како низ магла и на спотовите. А особено на Sabotage која верувам дека нема кој не ја знае. Плус kudos за целото влијание кои го имаа кон плејада хип-хопери во децениите кои следат во Америка, зашто иако не се пионери на звукот, се дефинитивно првите на кои им донел вртоглав комерцијален успех, па така Beastie Boys се татковците на Еминем, Лимп Бизкит, Блур, па дури и на вашите љубени RATM, и многу други.

Ама за мене хип-хопот останува само тешка бљувотина и треба да е нешто навистина неверојатно како Lose Yourself на Еминем или неколку други кои можеби на прсти се бројат, или нешто што ќе ме измести од патики, или некој неверојатен текст кој ќе ме замисли или донесе емоции за да можам да дадам повисока оценка од чист 1. Кај Beastie Boys и албумов, само заради носталгијата 1,5/5, ама на генераторот сепак ќе си го добијат кецот.

За да не се повторувам за идните хип-хоп албуми, само ќе реферирам на ова мислење

 

[Io Sono Interista]

Како бе ви даваат Led Zeppelin, Red Hot Chilli Peppers, Nirvana, Radiohead... мене во први 7-8 албуми ми се паднаа двата затворски на Џони Кеш, еден досаден на Сајмон и Гарфанкел и 3-4 за кои никогаш не сум слушнал нити можам да ги изговорам. И од сите, само еден џез албум од 50-те вредеше.

 

[Zlatikevichius]

Како бе ви даваат Led Zeppelin, Red Hot Chilli Peppers, Nirvana, Radiohead... мене во први 7-8 албуми ми се паднаа двата затворски на Џони Кеш, еден досаден на Сајмон и Гарфанкел и 3-4 за кои никогаш не сум слушнал нити можам да ги изговорам. И од сите, само еден џез албум од 50-те вредеше.

Па чекај, и мене ми ги нема дадено сите овие. Еден имам од Битлси (што и не ми се допадна баш ко што би требало да ми се допадне албум на Битлси) и овој од Led Zeppelin. RHCP сум ги немал во индивидуалниот проект, во групата ги имавме, Nirvana и Radiohead ни ваму, ни таму. Значи и кај мене е така топло-ладно, ама повеќе накај ладно. И јас го имав едниот затворски на Џони Кеш и триста други глупости од кои за некои прв пат слушнав. Ама имав и неверојатни откритија како Technique на New Order или тој ...Satan на The White Stripes. Почекај, некој од следните и тебе ќе те изненади.

 

[Zlatikevichius]

22. Remain In Light - Talking Heads (1980)
Чуден албум, чудна музика. Никогаш не сум слушал ништо од Talking Heads и ми се виде некако too-artsy за мене. Некои чудни (африкански) ритмови, во комбинација со гитари, електроника, фанк и она што најмногу го каректеризира албумот - loop-ови на некои секвенци кои се повторуваат одново и одново и понекогаш стануваат по малку досадни. Гледам во описот на Википедија дека го нарекуваат new wave, post-punk, worldbeat, dance-rock, art pop, art rock, avant-pop, afrobeat и уште како не. Ама дефинитивно е нешто што е тешко да се дефинира. Единствено што навистина го карактеризира се тие loop-ови кои прв пат ги среќавам во рок музика и заради кои сметам дека е доста повторлив и досаден. Ама ете, да речеме - сфаќам зошто е културолошки и историски значаен во светот на музиката и веројатно тука му е местото. Но, not my cup of tea - 2/5.

 

[Erich Zann]

15.Madman Across The Water-Еlton John



3-че од мене. Не го можев од никогаш ликов. Албумот веројатно и не е така лош, си има свои моменти ама едноставно никогаш не сум се дружел со Елтон и не ме примил некако (ниту јас него хехе, поарно)

16.It's Too Late to Stop Now - Van Morrison



3-ка исто. Човеков ми има песни кои му ги сакам, ама вчера не бев во некое такво расположение. Од 6 утрото бев станат и ме дотепа албумот, некако милозвучен, бавен, ми се приспија уште во 9

Денес цепам еден ептен опасен албум, ама за тоа утре. Сигурно ќе е 5.

 

[Zlatikevichius]

23. Channel Orange - Frank Ocean (2012)
Уште еден not my cup of tea албум. Овој беше номиниран за Греми за албум на годината во 2012 и знам дека беше доста слушан и ценет, ама не го разбирам хајпот. Некој mellow R'n'B е, нешто во стил на Post Malone или The Weeknd, само ја нема нивната мелодичност и текстови кои тука повеќе се кон хип-хоп ориентирани, односно стилот е сличен, па затоа скоро секоја песна е обележана со знакче - explicit. Немам проблем јас со ваква музика, ама конкретно оваа ми звучеше млако. Единствено така што одново би го слушал некогаш е Pyramids (која трае скоро 10 минути) и Bad Religion. Останатото - meh.

И морам да спомнам едно нешто што беше интересно за спомнување - на албумов има и неколку „врски“, односно кратки теми кои гравитираат од некакви шумови од природата, до телефонски разговори и дијалози од филмови кои функционираат како interludes помеѓу некои од песните. Не знам чуму, не сфаќам поента, само вредно беше за спомнување.

2/5

 

[Zlatikevichius]

24. Closer - Joy Division (1980)
Closer е вториот и последен албум на легендарниот пост-панк бенд Joy Division. Излезен само неколку месеци по смртта на лидерот и вокалот на JD - Иан Куртис, албумот се смета не само за нивни magnum opus, туку и за пикот на целото пост-панк движење и музика. А за да се сфати неговата големина, треба да се знае дека Куртис овие песни ги напишал на само 23 години, по што прерано згаснува неговиот живот.

Инаку албумот е тежок, тмурен, мрачен, полн со демони, депресија и готска атмосфера и навистина е тежок за слушање. Ако ништо друго, барем треба да се знае дека мора да се дозира во мали дози, па така ќе се согледа целиот негов раскош и целата аура на недостижност со која е обвиткан. На некои од денешна перспектива можеби ќе им звучи на застарен, но имајте на ум дека Joy Division немале од кого да учат (освен можеби од некои од нивните современици). Тоа што го создале излегува од длабочината на нивните души и достига височини какви денес е тешко да се замислат.

Сега кога веќе преслушав и нешто од New Order, тука го гледам и 'ркулецот на нивната музика. Closer е навистина уникатно парче музика кое дефинитивно не е за сите, но кое во историјата на музиката зазема едно од централните места околу кои во концентрични кругови гравитира се што понатаму е создавано. И ќе остане таму како стожер, за навек.

5/5, нормално.

 

[Zlatikevichius]

25. Talking Book - Stevie Wonder (1972)
Петнаесеттиот студиски албум на Стиви Вондер. Некако премногу генерички поп звук со премногу слатки текстови и доста повторлив. Ама албум кој не ме замараше. Се обидов рано утрото преку 3 различни апликации и изнервиран од апликациите - го исклучив. Вечерва, откако си платив Spotify Premium му дадов нова шанса ама повторно го имав истиот впечаток. Цел албум е за тројка, освен една песна - Blame It On the Sun која е чиста петка и Looking For Another Pure Love на која би и дал солидна четворка. Ама ако ги сумираш сите оценки, просекот пак би дошол нешто малку над 3, па така сега за сега не можам да му дадам повисока оценка од 3/5. Но можеби би се премислил понатаму.

А ова, нека седи тука:

Stevie Wonder - Blame It On The Sun

1972 - Talking Book

www.youtube.com

 

[Zlatikevichius]

26. Since I Left You - The Avalanches (2000)
Ова е последниот од албумите од индивидуалниот проект кои ми ги даде пред околу недела дена, а ги испуштив, од здравствени причини. И колкава грешка само ќе направев да не го слушав ова! Аууу, каков албум! Не очекував ништто слично. Ова е дефинитивно најоригиналното нешто кое сум го слушнал во животот. Не може да се класифицира ни во еден жанр, ни во поджанр, ни е налик на нешто друго ниту пак е нешто какво што сте очекувале дека ќе слушнете. Затоа и музиката на австралискиот (наводно електро-) бенд The Avalanches има сопствен назив - Plunderphonics. Ќе се обидам да го дефинирам жанров:
1. Земаш стотици или илјадници семплови од се и сешто, од познати и непознати песни, звуци од природата, компјутерски генерирани звуци, и од сите нив со едно чудно, но неодоливо повторување во бескрајни loop-ови, создаваш нова музика
2. Ни една песна нема сопствен почеток и крај. Впрочем, не ни постои песна на албумов. Таму каде што едно од парчињата исечоци завршува, друго парче започнува и целиот албум е еден прејак, интересен loop кој не сакаш да престане!
Ова дефинитивно е hate it or love it албум! Мене ме фати на добра нога и навистина многу ми се допадна неговата оригиналност, па не можам да не му дадам 5/5. Пуштете ја само насловната Since I Left You и ако не се навлечете, исклучете го. Ама ако се најдете себеси како танцувате низ собата, или тропкате со нога или прсти додека ја слушате, тогаш ќе ве одведе во светови какви не сте ни сонувале. Можам само да замислам каков би бил филингот ова да се слуша под дејство на било какви опијати (don't do that at home).

WOW!

 

[Zlatikevichius]

27. Young Americans - David Bowie (1975)
Преценет албум. Јас ништо посебно не слушнав, освен преработката на Across the Universe на Битлси што ја правел заедно со Џон Ленон. Другото - онака, колку да брмчи нешто во позадина. Инаку за овој албум Боуви го сменил звукот кон повеќе соул ориентиран рок, за што од една страна го пофалиле како еден од првите белци кој продуцира под влијание на црнечката музика, а од друга страна и му замерувале што го напуштил неговиот добро познат звук, па така и меѓу слушателите, и меѓу критиката овој албум е со mixed reviews. Ќе му дадам една просечна 3/5.

 

[george_jov]

До сега имам 26 преслушани албуми, мислев и се надевав дека ќе откријам некои нови идеи во музиката ќе видам некои нови хоризонти, али се ова до сега преслушано е најблаго речено мехххх...
Ништо што ми предложи апликацијава/листава до сега не е MUST, дури и за повеќето жалам што имам потрошено по саат време да ги преслушам. Ќе терам уште можеби ова е најлошиот дел што ми се има паднато ама не сум баш оптимист.
до сега поголема оцена од 3 немам дадено дури повеќето ми се 1.

 

[Zlatikevichius]

28. A Nod Is As Good As A Wink To A Blind Horse - Faces (1971)
Уште една глупост. Веќе втор албум на Род Стјуарт кој ми се паѓа и почнувам да се прашувам кој фактор е типов во светот на музиката. Ама наместо одговор, една рецензија од генераторот, малку брутална, ама перфектно го опишува албумот:

I really don't understand this list. I feel like the authors haven't done a very good job of living up to the title they chose. Why must I hear these boring-ass Rod Stewart albums that keep getting generated before I die? For every one of these bland, forgettable snoozefests, they could have populated the list with more cutting edge jazz, fascinating avant garde, challenging heavy music, or statement-laden singer-songwriter pieces. This is music for your aunt. It sounds the an ashtray full of Parliament light cigarette butts smells. This album has no legacy, it has influenced nothing noteworthy. It's stale white bread in a cabinet that smells faintly of mildew and is lined with a tacky layer of faded orange and green plastic sheeting. This is an album that was meant to take up space at a Goodwill or a Salvation Army in between Barry Manilow and a six volume Christian music box set that's missing two records and the vinyl is warped. Once you have heard Neu! you never have to hear this album. It offers nothing. Throw in that punch bowl, tupperware, and Garfield mug you found a few aisles over and maybe you'll break $5.

Цела среќа што е краток, само 36 минути, инаку ќе настрадаше со двојка. Уште едно тројче на стаклени нозе, веќе не знам кое по ред.

А, да - Stay With Me беше ОК.

 

[Zlatikevichius]

29. Power In Numbers - Jurassic 5 (2002)
Ова ми е вториот хип хоп албум во ист ден. Јас толку хип хоп песни колку што денес преслушав една по друга веројатно немам цел остаток од животот слушано, па сега се чувствувам ко да сум доживеал мозочна траума. Или барем ко милиони мозочни клетки да ми умреле. Ама, ај, ова бар, во споредба со Paul's Boutique на Beastie Boys ми делуваше посвежо и пооригинално. Замислете, имаше дури цела една песна од времетраење од 1 минута во која немаше рап! Плус, почетоците на речиси сите песни беа ко да им вметнале џинглови од Антена 5 радио (или може антенците од тука ги извадиле џингловите). Друга песна пак, беше акапела хип хоп - такво нешто па прв пат слушам дека постои. Затоа, едно 0.5 плус за оригиналноста.

И - реков дека на крај почнав по малку да ја мрдам главата, значи има напредок.

1.5/5