ми недостига играњето фудбал, ракомет, кошарка, хокеј со дрвени стапови и конзерви, пученка и четка (не знам како ги викате тука) и што ли уште не до доцните вечерни часови. ми недостига тоа што не трчкаа дедовците кои не можеа да заспијат од нас. и дуелите со другите маала, исто така, во разни спортови, од фудбал и кошарка, па до мавање со снег или домати
ми недостига поминувањето на цело гратче, за не којзнае каквите крофни од пекарата.
ми недостига организирањето со истото друштво за одење на ракомет, спремањето на посебно дизајнирани тапани, посебни тропалки за раце, знамиња и слично.
ми недостигаат кавгите со другарите за разни фудбалски натпревари и тимови, крадењето на разноразни овошки кои дури не ни се допаѓаа кога ги јадевме...
и најмногу од се, ми недостига безгрижноста...не ми беше гајле за школото (не дека сега се оптеретувам којзнае колку), дали ќе поентирам кај некоја си цура и слично...
и може сум еден од ретките, ама коа бев мал, немав некоја си желба да пораснам...и мислам дека, знаев да уживам и тогаш.