I can't help myself а да не искоментирам, ама овај Lester ми праве качествие - ова треба да е збор на бугарски? ако не е?, отсега е. секако ги описменивме, означува: збунето чудно чувство, јухуу бугари побогати сте за еден нов збор helou kiti kade si (берик матор бе, зар ти личи ваков нов ник). Енивејс назад на темата, ликов и делово Океаниа. Се е негативно. Сите мигранти живеат во агонија. Со години не смеат да сменат работодавец. Туѓинци се. Се вратија назад. Не ти дава женати?
@Agda Beata ај скокни до црвената пустина, еден чекор од замрзнувачот до врелото тавче, да не одам јас (;
не хонестлу тхоу, има работи што се исклучително тешки кога е иселеништвото во прашање. Ама јас нема да се дразнам ко овај да зборувам во име на сите, пошто на некој секогаш можи да му е 5ка, прашање на карактери и животни аспирации. За мене лично, без разлика колку сум прифатен од тукашните. Нација која важи за една од најладните (а најсекси). Германците се ладни во меѓусебните односи, едноставно не знаат за поинаку, тоа не ми смета, за некој да биди јужњачки и топол, некој треба да е и северен и ладен, план на Бог е тоа, и во тие игри на природата нема мешање, ни мудрување. Јас го имав луксузот да не се ладни кон мене, па одиме
- или им сум стравотно неодолив и згодно неосвоив?? па ги поместуваат своите граници, или? еве незнам. Се шегувам, можеби им сум промена што им треба, што им годи. Нешто е? Сепак, настрана сите активности кои ги преземаме заедно, без разлика колку сум вљубен во овие земји, заедно со Швајц. Мене ова не ми е дома. Јас не сум растен овде. Да бев, ова ќе ми беше дома. Сеедно е колку одушевувачки добри можат да бидат кон мене. Сеедно е колку сум вљубен во нивната архитектура. Сеедно е какво работно место ми дадоја. Мајка ми не ме носеше на езерото во Neuchâtel ко дете, туку во Преспа. Таму ми е детството со неа. Некогаш кога спијам, ги сонувам летата со неа таму. Таква чистина зрачеше од оваа жена.
Дали ова значи дека Македонија ќе се вратам, пошто е дома? Не. Секоја животна одлука си ја носи својата тежина и извесни лица, треба едноставно да се научат да живеат со тоа, во таа категорија сум и јас, за жал.
Настрана од моите маки, со мојот горчлив домашен сентимент, од друга страна има ликови кои уште по средно школо се исселија од Македонија. Еден е во Минхен во Баерн, друга е во Женева во западните француски кантони на Швајц. Нема да одам до тие екстреми да велам дека им е топ, пошто се надевам утврдифме дека секој човек си носи некоја тежина. Ама од тоа што посматрав, не беа сентиментално врзани за Македонија. А зошто би биле? Таа земја им понуди само страдање. Можат само да си го олеснат престојот во новата домовина, со рано прифаќање на некои работи, кои можеби јас нема да ги прифатам никогаш.
