Четиринасеттиот Ангел односно Луцифер

[Тапетарот Петар]

Петре ги нема одговорите...никој не знае како се вика паднатиов
Чаре?

Шо знам, запали си едно џоинтче, олабај се...може ќе ти се каже нешо...

 

[thisisnoizy]

Пере, другар.Можда се заебаваш, али стварно испадна смешен во муабетиве со Хептаграм и Нихилиста.

 

[Тапетарот Петар]

Пере, другар.Можда се заебаваш, али стварно испадна смешен во муабетиве со Хептаграм и Нихилиста.

Не бе озбилен сум. И знаеш дека ме насекира со оваа изјава?

 

[Ipsissimus]

Петре ги нема одговорите...никој не знае како се вика паднатиов
Чаре?

הילל (Hêlēl) - На еврејски , Φωσφόρος (phōsphoros) - На грчки, Lucifer (Lucem ferre) - на латински/англиски.

 

[smexy]

На еврејски -
הילל (Hêlēl), На грчки - Φωσφόρος (phōsphoros), на латински/англиски - Lucifer (Lucem ferre)

Ангелското име ќе ве молам
Helel ли е?
Мислам не е.

 

[Ipsissimus]

Ангелското име ќе ве молам
Helel ли е?
Мислам не е.

Во библијата (зависно на кој јазик е напишана) е тоа име, кое пред да биде изгонет од рајот означувало светлоносец.

 

[Хептаграм XI]

הילל (Hêlēl) - На еврејски , На грчки - Φωσφόρος (phōsphoros), на латински/англиски - Lucifer (Lucem ferre)

Да носиш светлина и да светиш не е исто. Така првото не е исто со последното.

הילל значи сјаен и се користи во тората за планетата Венера, која е најсветла наутро пред да изгрее Сонцето (הילל בן שחר , некаде по писанијата на Исаија )
п.с. зошто не се користи ете נוגה што исто така значи светол, сјаен?

 

[Ipsissimus]

Да носиш светлина и да светиш не е исто. Така првото не е исто со последното.

הילל значи сјаен и се користи во тората за планетата Венера, која е најсветла наутро пред да изгрее Сонцето (הילל בן שחר , некаде по писанијата на Исаија )
п.с. зошто не се користи ете נוגה што исто така значи светол, сјаен?

И луцифер бил назив кој се однесувал на планетата венера. Пред да биде унапредена во божица на љубовта, планетата (божицата) римјаните ја нарекувале луцифер.
Што значи исто како и еврејскиот збор означувала иста работа.

 

[Хептаграм XI]

И луцифер бил назив кој се однесувал на планетата венера. Пред да биде унапредена во божица на љубовта, планетата (божицата) римјаните ја нарекувале луцифер.
Што значи исто како и еврејскиот збор означувала иста работа.

Може книга каде си го сретнал тоа дека римјаните ја нарекувале планетата Венера со тоа име, Луцифер?

 

[Ipsissimus]

Може книга каде си го сретнал тоа дека римјаните ја нарекувале планетата Венера со тоа име, Луцифер?

Може, само не вечерва, касно е за да барам.

 

[Хептаграм XI]

Може, само не вечерва, касно е за да барам.

Не е проблем...
Не е иста работа, затоа напишав да светиш и да носиш светлина не е исто.

П.С. Значи Венера е паднатиот анѓел Ах ах

 

[Ipsissimus]

Не е проблем...
Не е иста работа, затоа напишав да светиш и да носиш светлина не е исто.

П.С. Значи Венера е паднатиот анѓел Ах ах

Зависи како кој ќе му придаде значење на целиот тој симболизам.
Инаку Венера во римската митологија оргинално била божица на вегетацијата, подоцна преку влијанието на еленистичката митологија е унапредена во статус на божица на убавината, израмнувајќи се со грчката Афродита.Тоа се случило во 293 годиna пред нашата ера:

Venus was the Roman goddess of love and beauty, but originally a vegetation goddess and patroness of gardens and vineyards. Later, under Greek influence, she was equated with Aphrodite and assumed many of her aspects.
Her cult began in Ardea and Lavinium, Latium. On August 18, 293 BC, her oldest temple was built. August 18 was then a festival called the Vinalia Rustica.

http://www.crystalinks.com/venusrome.html

Пред овој период планетата венера, била позната како "светлоносецот" или на латински Луцифер. За тоа може да посведочи овој цитат на Цицерон, во неговата расправа "On the Nature of the Gods":

“The lowest of the five wandering stars, and the one nearest the earth, is the planet of Venus, which is called Φωσϕόρος (Phosphoros –jw) in Greek, and Lucifer in Latin, …it completes its course in a year, traversing the zodiac both latitudinally and longitudinally, as is also done by the planets above it, and on whichever side of the sun it is, it never departs more than two signs’ distance from it. (21) This constancy, then, among the stars, this marked agreement of times through the whole of eternity, though the movements are so various, I cannot understand as existing without mind and reason and forethought, and since we find that these qualities are possessed by the heavenly bodies, we cannot but assign to those bodies themselves their place among the number of divine beings.” (De Natura Deorum, 2:20-21)

 

[Хептаграм XI]

Зависи како кој ќе му придаде значење на целиот тој симболизам.
Инаку Венера во римската митологија оргинално била божица на вегетацијата, подоцна преку влијанието на еленистичката митологија е унапредена во статус на божица

Малку не се разбираме...
Во ред е сето тоа што велиш ете дека тоа е квалитет на Венера... Јас само сакам да укажам дека тоа нема врска со некаков си рисјански паднат анѓел, демони и слично. Дека тоа не е ни име па да се пишува со голема буква...

Што има врска описот во стариот завет (која носи име הילל בן שחר Хилал бен шакхур, од еврејската историја ) со преводот на латински од страна на рисјани што подоцна рекоа дека тоа е име на некаков си анѓел, што ете овде на форумов тој што ја почнал темата напиша дека дури и 14 анѓел !?

Зарем не рековме дека сето тоа нема врска со анѓели и демони? Зарем ќе се сомневаме дека израилот лошо си ја запишал историјата за да ја знае цел свет?
Зарем не е земкси крал тој што ќе падне (паднат веќе)? За кој што пишува Исаија?
Зарем не е подоцнежна бедна интерпретација на тоа хилел бен шакхур со демони од христијанскиот пантеон?

Ако решиме дека луцифер е квалитет на Венера како планета (што мене не ми смета, само да не е во врска со демони и анѓели од Ден Браун ), тогаш тоа нема врска со никакви анѓели и демони што се опишуваат ваму-таму по книги и нет страници од пристрасни рисјани, или пак квази-научници (теолози)

Всушност сите стари богови рисјаните од секогаш ги преставуваат како демони и болести: Пан=Паника, Фоб=Фобија, Сонцето стана Ново Сонце од новиот завет...

П.С. Венера е многу, но само не Луцифер (некаков си паднат анѓел). Тоа се приказни кои сакаат да ги протуркаат сите рисјански цркви... мора да постои некој што ќе ти влева страв додека си на земјата и ќе те казнува откако ќе умреш за твојот непослух на Земјата

 

[Ipsissimus]

Малку не се разбираме...
Во ред е сето тоа што велиш ете дека тоа е квалитет на Венера... Јас само сакам да укажам дека тоа нема врска со некаков си рисјански паднат анѓел, демони и слично. Дека тоа не е ни име па да се пишува со голема буква...

Што има врска описот во стариот завет (која носи име הילל בן שחר Хилал бен шакхур, од еврејската историја ) со преводот на латински од страна на рисјани што подоцна рекоа дека тоа е име на некаков си анѓел, што ете овде на форумов тој што ја почнал темата напиша дека дури и 14 анѓел !?

Зарем не рековме дека сето тоа нема врска со анѓели и демони? Зарем ќе се сомневаме дека израилот лошо си ја запишал историјата за да ја знае цел свет?
Зарем не е земкси крал тој што ќе падне (паднат веќе)? За кој што пишува Исаија?
Зарем не е подоцнежна бедна интерпретација на тоа хилел бен шакхур со демони од христијанскиот пантеон?

Ако решиме дека луцифер е квалитет на Венера како планета (што мене не ми смета, само да не е во врска со демони и анѓели од Ден Браун ), тогаш тоа нема врска со никакви анѓели и демони што се опишуваат ваму-таму по книги и нет страници од пристрасни рисјани, или пак квази-научници (теолози)

Всушност сите стари богови рисјаните од секогаш ги преставуваат како демони и болести: Пан=Паника, Фоб=Фобија, Сонцето стана Ново Сонце од новиот завет...

П.С. Венера е многу, но само не Луцифер (некаков си паднат анѓел). Тоа се приказни кои сакаат да ги протуркаат сите рисјански цркви... мора да постои некој што ќе ти влева страв додека си на земјата и ќе те казнува откако ќе умреш за твојот непослух на Земјата

Потоплно се согласувам, затоа реков - зависи како кој ќе му придаде значење на целиот тој симболизам.
Со оглед на тоа што христијанството гледа како на грев, кон сето она што римјаните го перцепирале како доблест, не е ни чудо за нив Луцифер да биде симбол на грев, зло и декаденција.
Од таа перспектива, за нив симболиката на Луцифер е симболика на паднатиот ангел.
За Римјаните гордоста, сексот, моќта, материјалните добра....итн, претсавувале позитивни нешта, за христијаните истиве овие нешта преставуваат грев....така да не ме чуди воопшто што за нивни потреби го присвоиле римскиот Луцифер како персонификација на злото, слично како и со останатите божества кој ги наброја, како Пан и Фобос.
--- надополнето: Aug 13, 2011 9:26 PM ---
П.С. И мене ме интересира од каде отворачов на темава, ја нашол информацијата дека луцифер е 14-от ангел?!

 

[Хептаграм XI]

Бидејќи темата е таква која што нуди секакви одговори како точни ( и повеќе даваат прашања отколку одговори), еве еден одговор кој ќе потикне лавина прашања, од познатиот Елифас Леви:

"The angel of liberty was born before the dawn of the first day, before even the awakening of intelligence, and God called him the morning star. O Lucifer! Voluntarily and disdainfully thou didst detach thyself from the heaven where the sun drowned thee in his splendour, to plow with thine own rays the unworked fields of night!
Thou shinest when the sun sets, and thy sparkling gaze precedes the daybreak!
Thou fallest to rise again; thou tastest of death to understand life better!
For the ancient glories of the world, thou art the evening star; for truth renascent, the lovely star of dawn.
Liberty is not licence, for licence is tyranny.
Liberty is the guardian of duty, because it reclaims right.
Lucifer, of whom the dark ages have made the genius of evil, will be truly the angel of light when, having conquered liberty at the price of infamy, he will make use of it to submit himself to eternal order, inaugurating thus the glories of voluntary obedience.
Right is only the root of duty; one must possess in order to give.
This is how a lofty and profound poetry explains the fall of the angels.
God hath given to His spirits light and life; then He said to them: “Love!”
“What is—to love?” replied the spirits.
“To love is to give oneself to others,” replied God. ”Those who love will suffer, but they will be loved.”
“We have the right to give nothing, and we wish to suffer nothing,” said the spirits, hating love.
“Remain in your right,” answered God, ”and let us separate! I and Mine wish to suffer and even to die, to love. It is our duty!”
The fallen angel is then he who, from the beginning, refused to love; he does not love, and that is his whole torture; he does not give, and that is his poverty; he does not suffer, and that is his nothingness; he does not die, and that is his exile.
The fallen angel is not Lucifer the light-bearer; it is Satan, who calumniated love.
To be rich is to give; to give nothing is to be poor; to live is to love; to love nothing is to be dead; to be happy is to devote oneself; to exist only for oneself is to cast away oneself, and to exile oneself in hell.
Heaven is the harmony of generous thoughts; hell is the conflict of cowardly instincts.
The man of right is Cain who kills Abel from envy; the man of duty is Abel who dies for Cain for love.
And such has been the mission of Christ, the great Abel of humanity.
It is not for right that we should dare all, it is for duty.
Duty is the expansion and the enjoyment of liberty; isolated right is the father of slavery.
Duty is devotion; right is selfishness.
Duty is sacrifice; right is theft and rapine.
Duty is love, and right is hate.
Duty is infinite life; right is eternal death.
If one must fight to conquer right, it is only to acquire the power of duty: what use have we for freedom, unless to love and to devote ourselves to God?
If one must break the law, it is when law imprisons love in fear.
“He that saveth his life shall lose it,” says the holy Book; ”and he who consents to lose it will save it.”
Duty is love; perish every obstacle to love! Silence, ye oracles of hate! Destruction to the false gods of selfishness and fear! Shame to the slaves, the misers of love!
God loves prodigal children!" - The Key of Mysteries