Цитати

[Fairytale]

- Кутрата Луси. Чудно е кога некој ќе добие речиси се' што сака, а потоа ќе се утврди дека тоа воопшто не е она што го сакал.

- "Погледни во картата, Лусија, нозете на жената не се врзани. Може да се ослободи ако сака."

- Ако нешто е корисно, не е нужно да биде и модерно, велеше нејзината мајка.

- Некој еднаш и' рече дека најдобро е да пишуваш за она што го знаеш... Сите секогаш зборуваа дека светлото во Париз е волшебно, распрснато и блескаво во исто време, и зборуваа дека е град, сам по себе инспиративен.

- Тоа е друго, тато и ти тоа го знаеш. Сопругот ја почитува жената и кога е каприциозна.

- Многу е тешко да се биде убава цело време.

- Бетси мислеше, всушност разви цела теорија за тоа дека градот најдобро се запознава ако потонеш во него, ако се преправаш дека тука живееш и ако се откажеш, барем во почетокот, од вообичаените посети на знаменитостите.

- Луси еднаш и рече дека е подобро да се испие аспирин отколку да се разбудиш со главоболка.

- Сонот и не е толку страшен во однос на тоа како се чувствувам кога ќе се разбудам. "Мама мисли дека ако го раскажеш сонот тој не се исполнува."

- Се прашуваше дали на некои луѓе им е судено да го живеат животот, а на останатите само да го набљудуваат.

Едно неделно утро - Ејми Ефрон​

 

[Tender Girl]

"Sve ce se to vratiti.Ja cu uciniti da se to vrati.Ponovo cu osjecati da je moje srce zvucna morska skoljka i slusat cu more kako se vraca i njezin glas i njezin smijeh, bez kojeg cu umrijeti"

Dok zora ne svane-Han Suyin
​

 

[milky]

Najgolemata greska vo zivotot e da propustis da se obides - 'Otkrijte ja svojata sudbima so kalugerot sto go prodade svoeto ferari' od Robin Sarma

 

[kikamika]

"Ali postavi sebi jedno pitanje:
- Zbog čega zapravo da govorimo istinu?
Šta nas za nju obavezuje?
Zamisli da sretneš ludaka koji tvrdi da je riba i da smo svi ribe. Hoćeš li da se svadjaš sa njim? Hoćeš li se pred njim svlačiti i pokazivati da nemaš peraja? Hoćeš li mu kazati u oči šta misliš? Kada bi mu govorio uvek i jedino čistu istinu, samo ono što o njemu zaista misliš, prihvatio bi ozbiljan razgovor sa ludakom i sam bi tako postao ludak.
E tako je i sa svetom oko nas! Kada bih mu uporno govorio istinu u oči, to bi značilo da ga shvatam ozbiljno. A shvatati ozbiljno nešto tako nevažno, to znači postati i sam nevažan."

Milan Kundera

--- надополнето ---

"Postoji nekakav spoljašnji izgled žene, koji takozvani ukus malog grada pogrešno tumači kao lepotu. A zatim, postoji stvarna erotska lepota žene. Naravno, nije mala stvar prepoznati takvu lepotu na prvi pogled. To je - umetnost!"

Milan Kundera

--- надополнето ---

Nikad još nije bilo nezanimljiva života... I iza najdosadnije vanjštine skrivaju se drama, komedija i tragedija - Mark Tven

--- надополнето ---

"Nikad nisam dozvolio da se moje školovanje meša u moje obrazovanje - Mark Tven

--- надополнето ---

"Uticati na nekog znači predati mu sopstvenu dušu. On ne misli svoje prirodne misli, niti gori prirodnim strastima. Njegove vrline nisu stvarne za njega. Njegovi grehovi, ako grehovi postoje, pozajmljeni su. On postaje eho nečije tuđe muzike, glumac ulog koja nije napisana za njega. Cilj života je samorazvoj. Ostvariti savršeno sopstvenu prirodu – to je razlog našeg postojanja... Strah od društva, koje je osnov morala, strah od Boga, koji je tajna religije – to su dve stvari koje vladaju nama." - Oskar Vajld

 

[kikamika]

"Video sam da je, u ova vremena, glavni i često jedini pokretač ljudskog delovanja strah, panični, nerazumni, često posve bezrazložni, ali istinski i duboki strah."

"U svakoj provinciji postoji jedan očajan strah od dosade. On je uzrok one bezumne društvenosti, ogovaranja i očajnih terevenki."

"I najudaljeniji krajevi večnog leda osete proleće, ma kako kratko."

"Čudno je kako je malo potrebno da budemo srećni, i još čudnije: kako često nam baš to malo nedostaje."

"Svejedno koja je vaša istina, glavno je: proneti je kroz život kao svetinju i ne izneveriti dušu svoju nikad."

Ivo Andric

--- надополнето ---

"Čudna je stvar, ali kad bi se preživeli samo upola brinuli o mrtvacima dok su živi, kao što se brinu onda kad ovi od toga nemaju nikakve koristi, mrtvi bi se sigurno rado odrekli najskupljeg mauzoleja - no, takav je čovek: stvarno ceni samo ono što nema." E.M.Remark

--- надополнето ---

Sećanje nije zapečaćena konzerva koju po potrebi otvorimo i zateknemo uvek isti sadržaj, ono preobražava prošlost, upisujući joj sadašnje znanje, iskustvo i osećajnost.

 

[kikamika]

"Hteo sam da pokažem kako u vrlo različitim epohama postoji nepokretna konstanta. Sveprisutnost ljubavi i smrti."

Danilo Kiš

 

[Mark Renton]

‘‘ Преврзувањето болеше. Болеше се што се случуваше оттогаш со мене. Но кога понекогаш ќе најдев клуч и ќе слезев сосем во себеси, таму каде што во темното огледало дремат сликите на судбината, тогаш требаше само да се наведнам над црното огледало, па да го здогледам својот сопствен лик кој сега личеше целосно на него, на мојот пријател и водач ‘‘

Демијан - Херман Хесе​

 

[Anne.]

Зависта е религија на медиокритетите. Таа им ја враќа силата, таа е одговор на немирите што ги јадат и, на крајот на краиштата, им ја растура душата и им дозволува да ги оправдаат својата беда и својата алчност се‘ додека не поверуваат дека тоа се доблести и дека вратата на рајот ќе се отвори само за несреќниците како нив, што поминуваат низ животот не оставајќи никаква друга трага освен намерата да ги омаловажат другите и да ги исклучат и, ако е можно, да ги уништат оние што, со самиот факт дека постојат и дека се такви какви што се, укажуваат на нивната беда на духот, умот и силата. Среќен е оној по кого лаат кретените, зашто неговата душа никогаш нема да им припаѓа.

Играта на ангелот-Зафон

 

[pumaval]

All paths are the same, leading nowhere. Therefore, pick a path with heart! Carlos Castaneda
Иако ова би му го препишала на Дон Хуан

 

[CafeDelMar]

" Сонцето, издигнато, повеќе не лежеше на зелениот душек ниту пак фрлаше каприциозни погледи низ скапоцените водени камења, туку со разголено лице гледаше право преку брановите. А тие паѓаа шумолејќи рамномерно. Паѓаа како топотење на коњски копита преку ледината.
Капките на брановиѕе летаа во вис како кога коњаниците ќе почнат да мавтаат над главите со стрелите и со кратките копја. Го прелеваа брегот со челичноста и со дијаманти попрскана вода. Надоаѓаа и се повлекуваа со силата, со мускулите на машината што рамномерно ги испружува и враќа своите листови."

"...Тука се појави силуетата на столот; таму грамадата од креденецот. Како што светлината стануваше се посилна така ги гонеше пред себе стадата сенки што се прибиваа едни од други и како некаква завеса со безброј набори остануваа да висат во позадината. "


Вулф - "Бранови"

 

[AnaMercury]

Needless to say, I had been alone on other occasions during the year. Needless to say, my girlfriend was only two hours away by plane. Needless to say, after a busy day, what could be better than a stroll through the narrow streets and lanes of the old city, without having to talk to anyone, simply enjoying the beauty around me. And yet the feeling that surfaced was one of oppressive, distressing loneliness – not having someone with whom I could share the city, the walk, the things I’d like to say.
..there is nothing worse than the feeling that no one cares whether we exist or not, that no one is interested in what we have to say about life, and that the world can continue turning without our awkward presence. ('The Zahir' - Paulo Coelho)

 

[Saladin]

„Сиот оној град... не му се гледаше крајот... Крајот, ве молам, ќе можеме ли да го видиме крајот?
И вревата/
На онаа, стопати нека е проклета скаличка... Беше многу убаво, се`.... а јас бев фраер во оној капут, феноменално изгледав и немав сомневање, сигурно беше дека ќе се симнам, немаше проблем/
Со мојата сина шапка/
Првото скалило, второто скалило, третото скалило/
Првото скалило второ/
Не ме запре она што го гледав
Можеш ли да го разбереш тоа, брат?, она што не го гледав... го барав ама го немаше, во целиот оној бескраен град имаше се` освен/
Имаше се`/
Но немаше крај. Она што не го видов е каде завршува сето тоа. Крајот на светот/
Замисли си: пиано. Клавишите почнуваат. Клавишите завршуваат. Знаеш дека ги има 88, тука никој не може да те излаже. Тие не се бескрајни. Ти си бескраен и бескрајна е музиката што внатре, во тие клавиши, можеш да ја создадеш. Тие се 88. Ти си бескраен. Тоа мене ми се бендисува. Тоа може да се живее. Но ако ти/
Но ако јас се искачам по онаа скаличка, а пред мене/
Но ако јас се искачам по онаа скаличка, а пред мене се постеле клавијатура од милиони клавиши, милиони и милијарди/
Милиони и милијарди клавиши кои никогаш не завршуваат и тоа е целата вистина, дека никогаш не завршуваат и дека таа клавијатура е бескрајна/
Ако таа клавијатура е бескрајна, тогаш/
На таа клавијатура нема да можеш да отсвириш. Си седнал на погрешно столче: тоа е пијаното на кое свири Господ/
Господе боже!, ги виде улиците?/
Само улиците ги имаше илјадници, како вие таму успевате да одберете една/
Да одберете една жена/
Една куќа, една земја да биде ваша, еден пејзаж за гледање, еден начин на умирање/
Сиот тој свет/
Тој свет во тебе што не знаеш ниту каде завршува/
И колкав е/
Никогаш ли не се плашите дека ќе се рапсаднете на илјада парчиња кога само ќе го замислете тој бескрај, само да го замислите? А да го живеете.../
Јас сум роден на овој брод. Светот поминуваше и тука, но само две илјади луѓе одеднаш. Имаше тука и копнежи, но само колку што може да се соберат помеѓу носот и крмата. Си ја свириш својата среќа на клавијатурата што не е бескрајна.
Јас сум така научен. Копното, тоа е преголем брод за мене. Предолг пат. Премногу убава жена. Преопоен мирис. Таа е музика што не знам да ја отсвирам. Пуштете ме да се вратам назад.
Ве молам/
/
/
/
/
/
Сега обиди се да разбереш, брат. Обиди се да разбереш, ако можеш/
Сиот тој свет во очите/
Ужасен, а убав/
Премногу убав/
И стравот што ме враќаше назад/
Бродот, пак и за навек/
Малиот брод/
Тој свет во очите, секоја ноќ, одново/
Сеништа/
Можеш да умрешако им се препуштиш/
Сакаш да се симнеш/
Не се осмелуваш/
Да полудиш/
Да полудиш/
Нешто мораше да се превземе и јас го направив тоа/
Прво го замислив/
Потоа го правев/
Секој ден, со години/
Дванаесет години/
Милијарди мигови/
Со движења незабележливо и бавно...“


(цитат од Новеченто - Алесандро Барико. Кој го има гледано и филмот ќе се присети на овие моменти. Маестрално...)

 

[kikamika]

Još jedna izgubljena vrednost jeste stid. Da li ste primetili da ljudi više nemaju stida, te se tako događa da, u društvu časnih ljudi, čovek može da sretne tipa optuženog za najgoru korupciju, koji pri tom ne skida osmeh sa lica, kao da je to najnormalnija stvar na svetu.
U neka ranija vremena, njegova porodica bi se od stida zatvorila u kuću, ali sada je sve jedno te isto i takvog tipa zovu da gostuje u nekim televizijskim programima, gde se prema njemu ophode kao prema gospodinu".

Ernesto sabato - "Otpor"
--- надополнето ---

"Gledao sam kroz prozor dok je voz jurio prema Buenos Airesu. Prošli smo pored jednog ranča; neka žena je ispod nastrešnice gledala voz. Pala mi je na pamet glupa pomisao: "Ovu ženu vidim prvi i poslednji put. Nikada je više u svom životu neću videti." Misli su mi plovile kao pluta u nekoj nepoznatoj reci. Šta me se ticala ta žena?Ali nisam mogao da se otrgnem od misli da je u jednom trenutku ona postojala za mene i da nikada više neće postojati. To je sa moga gledišta bilo kao da je već umrla: malo zakašnjenje voza, jedan telefonski poziv iz ranča, i ta žena nikada ne bi ni postojala u mom životu."

Ernesto Sabato - "Tunel"

 

[Вештица]

Fantasy love is much better than reality love. Never doing it is very exciting. The most exciting attractions are between two opposites that never meet.

Dying is the most embarrassing thing that can ever happen to you, because someone's got to take care of all your details.

If you want to know all about Andy Warhol, just look at the surface of my paintings and films and me, and there I am. There's nothing behind it.
Andy Warhol

I'm very representational some of the time, and a little all of the time. But when you're painting out of your unconscious, figures are bound to emerge.

When I'm painting, I'm not aware of what I'm doing. It's only after a get acquainted period that I see what I've been about. I've no fears about making changes for the painting has a life of its own.
Jackson Pollock

 

[Anne.]

How sad it is! I shall grow old, and horrible, and dreadful. But this picture will remain always young. It will never be older than this particular day of June... If it were only the other way! If it were I who was to be always young, and the picture that was to grow old! For that-for that-I would give everything! Yes, there is nothing in the whole world I would not give! I would give my soul for that!

~The Picture of Dorian Gray​