Кај бевме со хипстерајот... аха, вака:
на форумов сум 5 години и сеуште немам видено ни еден „хипстер“ кој редовно пишува на Филм и ТВ. Можеби некој напишал нешто и ја киднал па не сме му обратиле внимание. Инаку се друго се wannabe хипстери. Најблиску до хипстер на форумов беше еден дечко по име и ник ИЛИЈА. Забегано детуле од Драмски што живее во своја уметничка реалност. Детето душа ни извади од оф-топици, за месец дена залепи постери колку за цела изборна кампања. Ни напнуваше дека Холивуд е срање и дека единствено што вреди на светов е српската или старата екс-ју кинематографија. Они во секој поглед биле бољи од Холивуд. Што е во ред, мислење како мислење, но потоа забега во тролање и хејт на сите што не се согласуваа со него (или буквално, сите)... Со
џимеј разговаравме што да преземеме, и пошто не можевме да најдеме начин да го убиеме, го баниравме. До ден денес тој е единствениот лик кој добил перманентен на Филм и ТВ, со исклучок на Карлович кој тролаше во многу подфоруми.
Енивеј, ни ИЛИЈА не беше хипстер иако одеше против меинстримот (и здравиот памет). Сепак, има доста меинстрим и во она што тој го гледа. Да видам лик кој гледа исклучиво тешки филмови, класика, независи филмови итн... а притоа не гледа блокбастери, глупи комедии и романтични клише филмови, акции и sci/fi, би рекол дека е хипстер, или кој год нов термин ќе му измислат. Такви нема, а оние кои тврдат дека изгледале многу малку филмови ама имале богато познавање од филм ем љубов према истиот, не се хипстери, туку се на погрешно место. Филмот не е their thing, да беше, љубопитноста ќе го направеше останатото. Тоа ти е исто како да отидеш на подфорум Литература и Книжевност и да им прокакаш дека си прочитал 10 книги ама имаш многу поголеми позавања од нив таму кои си го изгубиле времето со 300-400 книги и притоа ништо не разбрале од истите.
Како и да е, бидејќи другарот Вот ме прозиваше, јас би се навратил со неколку камења (овај, мислења)... критиката кон одреден филм не е хипстерај. Критиката е критика. Гледаш филм, и си кажуваш што ти се допаднало, а што не. Што мислиш дека е добро, а што дека е лошо. Секој филм има мани (oсвен Cinema Paradiso). Често пати знаеме да претераме со позитивна критика, кога некој филм ќе ни се погоди, иако знаеме дека не вреди колку што ни се допаднал во моментот. Се сеќавам дека му дадов 10-ка на Dаrk Knight само затоа што бев ненормално импресиониран од Хит Леџер, човекот остави сцени за паметење. Се разбира дека филмот објективно не вреди ни приближно толку, посебно што со делот со машината го направија попара. Да пишев препорака 2-3 дена подоцна со ладна глава, ќе речев дека е за 7-8, и ќе го замавав со некоја критика. Прашање на момент е некогаш. Некогаш пак, заеме да претераме со мрчење, како за Прометеус или Стар Трек. Ништо не ни се погодува. Сите си имаме своја верзија како треба да биде.
Ако пишуваме за филмови, нормално е да се навратиме и на добрите страни на филмот, и на лошите. Она што мене ме изненадува кај некои членови кои имаат досега доста изгледано, е што имаат неверојатно висок праг на толеранција. Се им се погодува. Се им е добро. И кога приказната нема никаква смисла, и кога сценариото е полно со дупки... а бе добро е, просек... кој просек? Фрлиле 50-100 милиони за да направат филм, а ние зборуваме за просек? Промашување е зборот кој го барате. Б-филмовите од 80-те се вратија, само со повеќе пари. Разбирам guilty pleasure или so bad it's good филмови, сите си ги имаме. И јас знам дека Continuum е срање во боја, ама ми се свиѓа Кира бе, мерак ми е да си ја гледам.
И тогаш Киро му рече на Лазо...
тапетару!
